Η Μαρίνα Γιακουμάκη περιγράφει πώς περνά τις μέρες της καραντίνας

Σχολεία κλειστά από 10 Μαρτίου. Καταστήματα εστίασης κλειστά από 14 Μαρτίου. Εμπορικά καταστήματα κλειστά από 18 Μαρτίου. Απαγόρευση κυκλοφορίας από 23 Μαρτίου. Η χώρα σε καραντίνα λόγω του φονικού κορονοϊού και συνεχίζουμε για το καλό όλων μας να “Μένουμε σπίτι” βρίσκοντας ο καθένας διαφορετικές διεξόδους και ασχολίες.

Κι επειδή τα μέτρα απαγόρευσης δεν κάνουν εξαιρέσεις, το zarpanews.gr απευθύνθηκε σε γνωστούς Χανιώτες και τους ζήτησε να περιγράψουν πώς περνούν την μέρα τους, ποια είναι τα συναισθήματα και οι ανησυχίες τους.

Σήμερα απαντά η δημοσιογράφος Μαρίνα Γιακουμάκη 

Πώς βιώνεις αυτό τον αναγκαστικό εγκλεισμό; Όταν συνειδητοποίησα την κρισιμότητα της κατάστασης, το μυαλό μου έτρεξε στα αγαπημένα μου πρόσωπα. Πώς θα οργανώσω τις κατάλληλες συνθήκες για να είμαστε όλοι ασφαλείς. Δεν σας κρύβω ότι αρχικά ένοιωσα φόβο, σε ένα θολό και αβέβαιο για το προσεχές μέλλον τοπίο. Όταν όλα αυτά πήραν το δρόμο τους,»αναποδογύρισα» τα συναισθήματά μου και είπα θα καταβάλω προσπάθεια να το απολαύσω και να περάσω το μήνυμα και στους γύρω μου. Αφιέρωσα χρόνο στις σχέσεις μου με τα παιδιά, έδωσα έμφαση στη σωματική άσκηση (καθώς μεγάλη ήταν και ειναι η επιρροή του τηλεοπτικού προγράμματος του master chef). Ασχολήθηκα και έκανα περισσότερη παρέα στους γονείς μου και γενικά ήταν μια χρήσιμη φάση για ενδοσκόπηση και ανασύνταξη δυνάμεων.

Πόσες μέρες είσαι στο σπίτι; Ήμουν την πρώτη εβδομάδα που ξεκίνησε η καραντίνα και άλλες 15 ημέρες μέχρι το Πάσχα. Ενδιάμεσα ήμουν στην υπηρεσία της ενημέρωσης.

Πόσο συχνά και για ποιο λόγο κυρίως βγαίνεις από το σπίτι; Έβγαινα προκειμένου να καλύψω τις ανάγκες σε προμήθειες για το σπίτι μου, για τους γονείς μου σε κάποιες περιπτώσεις για τον πεθερό μου. Η μετακίνηση νούμερο 6 κάθε απόγευμα ήταν απαραίτητη. Ακολουθούσα τους κανόνες κατά γράμμα και προσπαθούσα να λαμβάνω ικανοποίηση σε κάθε έξοδο αφού και η επαφή στο s/m ή στο φαρμακείο η ακόμα και στη παραλία έδινε μια αίσθηση για το τι επικρατούσε στη κοινωνία.

Τι γίνεται με τη δουλειά; Η μορφή της δουλειάς άλλαξε άρδην σε όλα τα επίπεδα. Στη Νέα τηλεόραση Κρήτης τηρούμε τα τελευταία χρόνια απαρέγκλιτα συνθήκες υγιεινής κατά την διάρκεια της γρίπης. Η έλευση του Covid19 εντατικοποίησε ακόμα περισσότερο τα μέτρα προφύλαξης. Καταρχήν με τόση αντισηψία έχω νομίζω το δικαίωμα να συμπάσχω με τους υγειονομικούς στα χειρουργεία… Από την άλλη νοιώθω τόση οικειότητα με τον Σωτήρη Τσιόδρα… σαν πίναμε εδώ και χρόνια καφέ στους κήπους Harvard.

Επί της ουσίας, για να σοβαρευτούμε, στη συμφορά που βρήκε τον πλανήτη μας, εμείς δημοσιογραφικά εστιάζουμε σε όλες τις πτυχές της ζωής μας με γνώμονα τον φονικό ιό. Όμως η κοινωνική αποστασιοποίηση και η λήψη μέτρων, τηρώντας αποστάσεις 1.5 με 2 μέτρων ειναι σαν κλείνεις τη στρόφιγγα του οξυγόνου για έναν δημοσιογράφο.

Την περασμένη Κυριακή, για παράδειγμα, είχα βάρδια για εξωτερικό ρεπορτάζ. Ήταν έντονη η επιθυμία μου να βρεθώ και να μιλήσω με πολίτες, να συμπεριλάβω τη γνώμη τους στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ με πολύ μικρές πιθανότητες να εντοπίσω πρόθυμους συμπολίτες να στηθούν μπροστά από τον φακό της τηλεόρασης. Τελικά όμως όποιος ψάχνει βρίσκει. Εν κατακλείδι, η δουλειά μας έχει ως αναπόσπαστο κομμάτι της, την επαφή με τους πολίτες. Αν αυτή γίνεται αραιά ή δεν υπάρχει, χάνεται ένα κομμάτι με την κοινωνία και τελικά και με την πραγματικότητα. Είναι αυτό που συμβαίνει με κάποιους υπουργούς, ο οποίοι κλείνονται στα γραφεία τους, ενημερώνονται από τον τύπο ή τους συνεργάτες τους και ζουν σε μια άλλη διάσταση, χωρίς να έχουν ορθή εικόνα για τα τεκταινόμενα στο real life.

Πώς περνάει μία μέρα σου στο σπίτι; Τις πρώτες μέρες ήταν freestyle, στην συνέχεια μπήκε πρόγραμμα. Πρωινό με τα παιδιά το οποίο φτιάχναμε κυκλικά. Κάθε μέρα είχε άλλος σειρά για την παρασκευή του. 11:20 ακολουθούσαμε πρόγραμμα γυμναστικής από τη μικρή οθόνη . Μεσημεριανό με μουσική και στη συνέχεια στο πλαίσιο της ξεκούρασης ο καθένας έκανε ότι τον ευχαριστούσε . Το απόγευμα παίζαμε μερικά επιτραπέζια. Το μικρόβιο της ενημέρωσης πάντως δεν έφυγε λεπτό, περίμενα με ανυπομονησία τα κρούσματα κ.λ.π. από τον καθηγητή Τσιόδρα. Σύντροφος στο lock down ήταν ένα βιβλίο του David Icke με τίτλο «Το μυστικό όλων των εποχών». Έκρινα ότι είναι επίκαιρο και προσπάθησα να δω αν είχαν προβλέψει οι συνωμοσιολόγοι την πανδημία και τα ισχυρά της κίνητρα. Κάθε βράδυ στηνόμαστε όλοι μπροστά από τον υπολογιστή για να δούμε μια αγαπημένη σειρά από το webtv. Aνακαλύψαμε εν καιρώ εγκλεισμού τις Άγριες Μέλισσες.

Τι βρήκες χρόνο να κάνεις που δεν προλάβαινες πριν;  Αν σας πω ότι πέρασαν από τα χέρια μου όλοι αρμοί του σπιτιού θα με πιστέψετε ; Κι όμως το έλεγα και δεν το έκανα. Πέρα από αυτό όμως βρήκα χρόνο να κρατήσω συντροφιά στους γονείς μου, να τα πούμε έχοντας αρκετό χρόνο στη διάθεση μας, χωρίς να είμαι με το ρολόι στο χέρι. Επίσης επικοινώνησα με συγγενικά πρόσωπα και μη που ήξερα ότι αυτό το διάστημα ήταν εντελώς μόνοι τους.

Για το τέλος σας άφησα το καλύτερο. Προσπάθησα να νιώσω κι εγώ παραδοσιακή νοικοκυρά… Έκανα κάποια εδέσματα για το τραπέζι του Πάσχα.

Ποια ασχολία σου, σού στέρησε η καραντίνα; Όταν είσαι άνθρωπος της επικοινωνίας νομίζω ότι τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται… Έχω μεγάλη λαχτάρα να συναντήσω τις κουμπάρες μου, τους στενούς μου φίλους και την οικογένεια του μεγάλου μου αδελφού που ζει στη Χαλκίδα. Πέρα από ασχολία, έχω την ανάγκη να πω ότι μου έχει λείψει το φιλί της μάνας μου.

Ποια σχέδιά σου αναβάλει / καθυστερεί η καραντίνα; Μετά από αρκετό διάστημα είχα προγραμματίσει 2 ταξίδια στο Λέστερ και το Ρέικιαβικ. Άγνωστο το μέλλον …

Πιστεύεις ότι θα μάθουμε κάτι από αυτό ή θα το αφήσουμε πίσω μας σα να μη συνέβη τίποτα; Θα βοηθούσε πολύ να το κρατήσουμε ως μια βιωματική εμπειρία, για τη μετέπειτα εξέλιξη τόσο της πατρίδας μας όσο και της ανθρωπότητας. Δεν είμαι αισιόδοξη όμως … Παρατηρώ ότι ξεχνάμε γρήγορα. Το πιο ισχυρό μήνυμα για μένα ειναι να αφήσουμε κατά μέρος τα αρνητικά συναισθήματα, την τοξικότητα που μας κυριεύουν σε διάφορες φάσεις της ζωής μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι σε μια στιγμή όλα ειναι δυνατόν να ανατραπούν και να χάσουμε αυτούς που έχουμε στην καρδιά μας, δηλαδή τα πάντα!

Σε προσωπικό επίπεδο, τι σε έμαθε αυτή η περίοδος / τι συνειδητοποίησες. Πόσο εύθραυστες ειναι οι ισορροπίες (τρομακτικές οι αλλαγές που έγιναν και ακόμα περισσότερες αυτές που έπονται) και πόσο λυτρωτικά λειτουργεί το γεγονός να είσαι προσαρμοστικός σε περιόδους κρίσης.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μόλις τελειώσει η καραντίνα; Η καραντίνα βέβαια ειναι κάτι σχετικό το πότε θα τελειώσει… Ακόμα και αν επιστρέψουμε σε μια υποτυπώδη κανονικότητα δεν θα μπορούμε να εκφραστούμε και να κινηθούμε όπως θα επιθυμούσαμε. Αν μου το επέτρεπαν πάντως θα έκανα ένα πάρτι με όλους, όσοι μου έχουν λείψει.

Σκεπτόμενη την επόμενη μέρα, τι σε προβληματίζει / ανησυχεί περισσότερο; Θα δανειστώ μια ρήση του Θανάση Βέγγου λίγο παραφρασμένη.

«Δεν θα έχω χρόνο να μισώ αυτούς που με μισούν, για να έχω χρόνο ν’αγαπώ αυτούς που μ’αγαπούν»

Δεν θα αποτελέσω εξαίρεση,ώστε να πω οτι δεν ανησυχώ για την επόμενη μέρα σε ότι αφορά τις εργασιακές σχέσεις και την ανάκαμψη των κλάδων της οικονομίας.

Η επιδημιολογική κρίση σε σχέση με τον ακήρυχτο πόλεμο που δεχόμαστε από την Τουρκία , την ώρα που βλέπαμε το φως στο τούνελ μετά από δεκαετή περιπέτεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης,

Ε ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕ !!!!

zarpanews.gr