Αγνή Μαριακάκη: Η Χανιώτισσα ψυχολόγος μιλάει για τον θυμό, την αποτυχία και την ευτυχία που όλοι μπορούμε να έχουμε
Στο Zarpa Radio 89.6 και στη Ναταλί Ζεντέλη μίλησε η γνωστή ψυχολόγος, ερευνήτρια και συγγραφέας του βιβλίου «Σου αξίζει να ευτυχήσεις», Αγνή Μαριακάκη.
H κα Μαριακάκη διευθύνει την εταιρία μελετών Mind of Search από το 1995 και έχει διεξάγει πάνω από 4.000 focus groups σε πάνω από 15 χώρες. Είναι διδάκτωρ της «Επιστήμης των λαθών» και Καθηγήτρια «Ανάκαμψης και παράλογης χαράς» και διδάσκει στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο.
Έχει ολοκληρώσει σπουδές στην οργανισμική ψυχολογία στη συναισθηματική νοημοσύνη, είναι διαπιστευμένη θεραπεύτρια τραύματος και choach στον ευρογλωσσικό προγραμματισμό. Συμμετέχει στην ερευνητική ομάδα για την μελέτη στην κοινωνική ένταξη ατόμων με ειδικές ανάγκες και είναι βραβευμένη από την Google για την ανάπτυξη εφαρμογής που στοχεύει στην εμψύχωση παιδιών να επισκέπτονται ιστορικές τοποθεσίες.
Ωστόσο, όπως είπε η ίδια, «Το πιο σπουδαίο στο βιογραφικό μου είναι ότι είμαι Χανιώτισσα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά και παραμένει πάντοτε ο τόπος και οι ρίζες μου».
Με αφορμή το βιωματικό σεμινάριο πραγματοποιήθηκε στα Χανιά, η κ. Μαριακάκη είπε:
«Ζούσε σε εντελώς διαφορετικούς, περίεργους και τρελούς ρυθμούς. Αν μας έλεγε κάποιος το 2019, ότι θα ζούσαμε τέτοιες εποχές, θα τραβούσαμε τα μαλλιά μας. Νομίζω ότι όλοι δοκιμαστήκαμε. Δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας, η υπομονή μας αλλά και τα συναισθήματά μας. Σχεδόν όλοι βιώσαμε είτε την αγωνία, είτε την έγνοια για το μέλλον, για τα οικονομικά μας, τις ζωές μας. Πιστεύω ότι τώρα αντί να εκτονώνεται η κατάσταση, κλιμακώνεται κι άλλο. Έχουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον πληθωρισμό, την οικονομική κρίση και όλοι θα χρειαστούμε τα εσωτερικά μας εφόδια. Αυτό είναι και το επίκεντρο του αυριανού μας σεμιναρίου. Δεν γίνεται οι εξωτερικές συνθήκες να κλέψουν τη ζωή μας, όσο δύσκολες και να είναι. Αυτό είναι το θέμα μας: πώς θα βρούμε τις εσωτερικές μας δυνάμεις, πώς θα βγάλουμε τα εφόδιά μας στην επιφάνεια για να τα ζήσουμε».
Έχετε αναφέρει ότι ο θυμός μπορεί να μας μεταμορφώσει προς όφελός μας. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που δε θυμώνουν και εσωτερικεύουν τον θυμό, τον κάνουν θλίψη. Σε ποια από τις δύο περιπτώσεις θεωρείτε ότι είναι ευκολότερο να οδηγηθούμε στη λύτρωση;
«Ο θυμός είναι ένα υγιέστατο συναίσθημα. Θυμώνουμε όταν παραβιαζόμαστε, όταν παραβιάζονται οι ανάγκες μας, οι συμφωνίες που κάνουμε με τους άλλους, οι συνεργασίες μας, τα δικαιώματά μας ή ακόμα και οι προσδοκίες μας. Ο θυμός μάς βοηθά να κινητοποιηθούμε, να διεκδικήσουμε και να προστατευτούμε ουσιαστικά. Πότε εξοκείλει ο θυμός; Υπάρχουν δύο τινά: η επίθεση να εκτονωθεί ακραία, όταν οι άνθρωποι φοβούνται και θυμώνουν υπερβολικά και η λύπη, τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, τα δερματικά, το ευερέθιστο έντερο, τα αυτοάνοσα νοσήματα, την καταπίεση. Είναι θέμα υγείας να εκτονώνουμε το θυμό μας με ισορροπία. Αυτό έχει τα εξής δύο βήματα: το πρώτο, όταν είσαι οργισμένος λιγάκι να στοχαστείς και να δώσεις όνομα στις σκέψεις σου και το δεύτερο είναι να κουνήσεις το σώμα σου, να σηκωθείς επάνω, να κάνεις κάτι να εκτονωθεί το μεγάλο αυτό κύμα».
Έχετε πει ότι : «Η αποτυχία είναι νοοτροπία, δεν είναι γεγονός». Πώς μπορεί κάποιος να μηδενίσει αυτήν την νοοτροπία και να ξεκινήσει ξανά το «μοτέρ» από την αρχή;
«Το αίσθημα της αποτυχίας έχει το εξής κακό: διαλύει την αυτοεκτίμηση και σε σταματά από το να πιστεύεις αρκετά στον εαυτό σου ώστε να κάνεις την επόμενη προσπάθεια. Έχουμε λάθος ορισμό της αποτυχίας και της επιτυχίας. Θεωρούμε επιτυχημένο ότι μας έκατσε με την πρώτη φορά. Βλέπουμε για παράδειγμα έναν αθλητή, τον παρακολουθούμε στο αγώνισμα και φέρνει ένα αποτέλεσμα. Λέμε «πω πω πέτυχε!», δεν πέτυχε, βλέπεις την εκατομμυριοστή του προσπάθεια. Πρέπει να προσπαθήσει κανείς εκατομμύρια φορές για να πει… «δε θα γίνω αστροναύτης». Η λέξη επιτυχία σημαίνει τι; Έκανα αρκετές προσπάθειες για να φτάσω σε ένα στόχο. Ο ορισμός της αποτυχίας είναι: η συγκεκριμένη μου προσπάθεια με στέλνει στην ανακατεύθυνση. Αποτυχία ίσων ανακατεύθυνση».
Το θέμα με τα «όχι», που πολλοί άνθρωποι το έχουμε αυτό, είναι δείγμα έλλειψης προσωπικότητας; Πόσο εύκολο είναι να μάθουμε να λέμε «όχι»;
«Η δυσκολία με το «όχι» είναι χαρακτηριστικό ανθρώπων με ιδιαίτερη ευαισθησία. Ανθρώπων που έχουν καταπληκτικό φιλότιμο. αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί από ‘μας μεγαλώνουμε στο οικογενειακό μας περιβάλλον με πολύ υψηλές προσδοκίες των γονιών μας και με πολύ μεγάλο κίνητρο να ευχαριστήσουμε τη μαμά και τον μπαμπά. Οι γονείς, που με πολλή αγάπη φυσικά, θέλουν να πάμε καλά στη ζωή μας, μας προσφέρουν σταθερή αγάπη. Η έκφραση της αγάπης είναι αυτή που αλλάζει. Το πόσο οι γονείς την δείχνουν δηλαδή, εξαρτάται πάρα πολύ απ’ το τί κάνει το παιδί. Όταν ένα παιδί βλέπει τον γονιό να αποσύρει την έκφραση της αγάπης, την αγκαλιά, το φιλί, εκπαιδεύεται να επιδιώκει να κερδίζει την έγκριση. Αυτό που λέμε την αποδοχή. Αυτό ισχύει περισσότερο για τα κορίτσια, πολύ συχνά στα αγόρια συμβαίνει το αντίθετο. Το αγόρι γίνεται παραβατικό για να διεκδικήσει ξανά την αγάπη με την προσοχή».
Λένε ότι η ευτυχία έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, όταν έχεις πάψει να προσπαθείς, να ελπίζεις, να περιμένεις. Ισχύει αυτό;
«Θα σας πω κάτι το οποίο είναι μια τεράστια αλήθεια και την οποία έχει αποδείξει η επιστήμη: η ευτυχία είναι δεξιότητα, όπως μαθαίνεις την αριθμητική, την υπομονή, την αντοχή, την προσπάθεια και όλες οι αρετές, έτσι μαθαίνεται και η ευτυχία. Η προϋπόθεση να μάθεις να είσαι ευτυχισμένος είναι ο αυτοδιάλογος. Είναι μια εσωτερική ισορροπία, ένας εσωτερικός ραδιοφωνικός σταθμός που εκπέμπει κάθε πρωί. Εσύ επιτρέπεις τι θέλεις να εκπέμπει. Εσύ πιέζεις τον εαυτό σου, εσύ τον κακοποιείς. Ε λοιπόν, στοπ! Άλλαξε σταθμό και πες στο εαυτό σου: «Μια χαρά είμαι. Έχω την υγειά μου; Χτυπάει η καρδιά μου; Ζω ακόμα; Τίποτα δεν είναι χαμένο». Άμα μπορείς να μιλήσεις έτσι στο εαυτό σου, είναι το πρώτο βήμα στην ευτυχία».
zarpanews.gr
