Γιάννης Μαρινάκης: Ο Χανιώτης γιατρός μιλάει για την υπογονιμότητα και γιατί μία εξωσωματική μπορεί να αποτύχει

Σχετικά με την υπογονιμότητα, τους λόγους που πολλές φορές η εξωσωματική αποτυγχάνει, αλλά και για την κατάψυξη ωαρίων μίλησε στο Zarpa Rαdio 89.6 και στην Ανδρονίκη Κοκοτσάκη, ο γιατρός – γυναικολόγος Γιάννης Μαρινάκης.

«Η υπογονιμότητα είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα στις μέρες μας. Με το να υπάρχουν λύσεις θεραπείας, συζητιέται πιο πολύ. Eίναι πολύ θετικό ότι έχουν περιοριστεί κάποια κοινωνικά ταμπού που ίσχυαν στο παρελθόν, με αποτέλεσμα τα σημερινά ζευγάρια να συζητούν και να ενημερώνονται περισσότερο».

Στη συνέχεια, ο κ. Μαρινάκης αναφέρθηκε στους λόγους που η υπογονιμοποίηση είναι πιο συνήθης στις μέρες μας:

«Ο υπ’ αριθμόν ένας λόγος είναι οι ηλικίες, κυρίως η ηλικία της γυναίκας, διότι έχει πιο «περιορισμένο» χρόνο αναπαραγωγής. Μετά την ηλικία των 35, στη γυναίκα το ποσοστό της γονιμότητας ελαττώνεται κάθε χρόνο περίπου 10%. Μετά την ηλικία των 40, όπου πολλές γυναίκες αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια, το πρόβλημα διογκώνεται και γίνεται πλέον πολύ πιο δύσκολο».

«Ένας ακόμα πολύ σημαντικός παράγοντας υπογονιμότητας είναι το αντρικό σπέρμα. Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες, η ποιότητα τους σπέρματος, όσον αφορά τον αριθμό, την κινητικότητα και την μορφολογία, έχει ελαττωθεί. Αυτό ίσως οφείλεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής, δηλαδή ότι δεν αθλούμαστε, κάνουμε δουλείες γραφείου, δεν προσέχουμε την διατροφή μας».

«Στο ιατρείο μου όταν βλέπω ένα ζευγάρι που έρχεται για το πρόβλημα της υπογονιμότητας, το πρώτο πράγμα που τους εξηγώ είναι ότι το πρόβλημα είναι και των δύο και όχι μεμονωμένο. Γι’ αυτό εξάλλου η διερεύνηση που κάνουμε στα ζευγάρια πρέπει να αφορά και τον άντρα και την γυναίκα πάντα».

«Όσον αφορά την τεκνοποίηση της γυναίκας σε μεγάλη ηλικία, εκεί υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που επηρεάζουν στην υπογονιμότητα. Για παράδειγμα, ο σαλπιγγικός παράγοντας, τα ινομυώματα, όταν είναι μέσα στη μήτρα, υποβλεννογόνια. Η ενδομητρίωση επίσης, μια καλοήθης νόσος μεν, αλλά πολύ συχνά προκαλεί προβλήματα γονιμότητας. Βεβαίως υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η υπογονιμότητα παραμένει άγνωστης αιτιολογίας, ασχέτως αν έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες εξετάσεις».

«Οι Άγγλοι επιστήμονες λένε ότι η μόνη περίπτωση να μην έχεις εγκυμοσύνη σε μια γυναίκα είναι όταν έχει κάνει ολική υστερεκτομή, με τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις φυσικά μπορεί. Απλώς, όταν σκεφτόμαστε για θεραπεία υπογονιμότητας πάμε λίγο και με την στατιστική. Δηλαδή ένα ζευγάρι γόνιμο, στατιστικά τον πρώτο χρόνο που κάνει προσπάθειες για εγκυμοσύνη, θα πρέπει να έχει επιτυχία σε ένα ποσοστό πάνω από 80-85%. Στα δύο χρόνια αντίστοιχα, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει γύρω στο 80-90%. Υπάρχει κι ένα 10% που θα έχει εγκυμοσύνη στα επόμενα χρόνια. Για τον λόγο αυτό, πολλές φορές είναι καλό τα ζευγάρια που είναι σε μικρές ηλικίες, να μη σπεύδουν σε θεραπείες γονιμότητας, αλλά πρώτα να προσπαθούν μόνοι τους και να μην τους καταβάλει το άγχος, στο πρώτο, δεύτερο ή τρίτο μήνα. Ένας χρόνος προσπαθειών πρέπει να υπάρχει χωρίς θεραπεία σε ένα ζευγάρι που δεν έχει εμφανές πρόβλημα, αλλά εξαρτώμενο από την ηλικία. Αν μια γυναίκα είναι γύρω στα 39-40, στο εξάμηνο θα πρέπει να το κοιτάξει».

Ο κ. Μαρινάκης μίλησε για την διαδικασία της εξωσωματικής:

«Η εξωσωματική ήρθε να λύσει ένα σημαντικότατο πρόβλημα στα ζευγάρια και στις κοινωνίες. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, ένα ποσοστό του 8% που γεννιούνται κάθε χρόνο, είναι παιδιά εξωσωματικής. Η μέθοδος αυτή είναι αξιόπιστη, ασφαλής, δοκιμασμένη πλέον αρκετές δεκαετίες, που μας δίνει τη δυνατότητα να βιώσουμε την χαρά της τεκνοποίησης. Τολμώ να πω ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Αυτό γιατί κάθε πρόβλημα που εμφανίζεται στον πλανήτη μας, με «μαγικό» τρόπο αρχίζει και διαφαίνεται μια λύση. Η εξωσωματική ξεκίνησε πρακτικά το 1976 στο Κέιμπριτζ, με το πρώτο «παιδί του σωλήνα» την Λουίζ Τζόι Μπράουν, μετά από 200 αποτυχημένες προσπάθειες. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος με τα μέσα της τότε εποχής, η εξωσωματική γονιμοποίηση εξελίχθηκε, ήρθαν πιο σύγχρονα φάρμακα και η τεχνολογία που μας βοηθάει πάρα πολύ. Πρακτικά εξελίχθηκε τόσο πολύ που να φτάσει να αντιμετωπίζει κάθε μορφή υπογονιμότητας και κάθε αίτιο. Ένα πράγμα που τονίζω πάντα είναι το δυσεπίλυτο πρόβλημα που υπάρχει και σήμερα, η ηλικία. Μην αφήνουμε την ηλικία να αυξάνει τόσο πολύ. Αυτό θα πρέπει να ξέρουν οι γυναίκες ότι έχει να κάνει και με την ποιότητα αλλά και με την ποσότητα των ωαρίων. Κατά τα άλλα, η εξωσωματική δίνει λύσεις στον αντρικό παράγοντα, στην ενδομητρίωση της γυναίκας, στις σάλπιγγες όταν δεν είναι διαβατές, ακόμα και στα αγνώστου ιδεολογίας αίτια».

«Δυστυχώς με όλη αυτή την εξέλιξη η κάθε προσπάθεια εξωσωματικής δε μπορεί να έχει τα ποσοστά επιτυχίας, όπως ένα χειρουργείο για παράδειγμα, που ξέρεις ότι θα πετύχει. Τα αίτια είναι πολλά: ο αριθμός των ωαρίων, η ποιότητά τους, η ποιότητα του σπέρματος, το τι ποσοστό ωαρίων θα μπορέσει να γονιμοποιηθεί με τις εργαστηριακές μεθόδους. Πολλές φορές γονιμοποιούνται τα ωάρια, φτάνουμε στην εμβρυομεταφορά, βάζουμε δηλαδή στη μήτρα τα έμβρυα, τα οποία ελέγχονται μορφολογικά, όμως όχι γενετικά. Κάποια από αυτά είναι ασύμβατα με την ζωή. Αυτό πρέπει να το ξέρουν τα ζευγάρια. Δε σημαίνει ότι επειδή βάλαμε τα έμβρυα, άρα σίγουρα θα πετύχουμε. Αυτό είναι και το «σκοτεινό» κομμάτι της εξωσωματικής. Το ενδομήτριο είναι ας πούμε το «χωράφι» και το έμβρυο είναι ο «σπόρος» που θα καλλιεργηθεί. Όσες έρευνες κι αν έχουν γίνει, υπάρχει πάντα αυτό το ερωτηματικό που αφορά τη σχέση ενδομητρίου και εμβρύων.

«Ακόμα και στην φυσιολογική σύλληψη δεν έχουμε 100% επιτυχία πολλές φορές, πώς μπορούμε να έχουμε στην εξωσωματική; Τα ζευγάρια θα πρέπει να δείχνουν υπομονή και να γνωρίζουν ότι υπάρχουν δύο ποσοστά: το ποσοστό επιτυχίας ανά προσπάθεια αλλά και το αθροιστικό ποσοστό, αν οι προσπάθειες είναι περισσότερες από μία».

Τέλος, ο γυναικολόγος αναφέρθηκε στην κατάψυξη ωαρίων που έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις στις μέρες μας:

«Μία από τις σύγχρονες εξελίξεις στην εξωσωματική είναι το freezing ωαρίων. Η αξιόπιστη ψύξη και κατάψυξη ωαρίων γίνεται με επιτυχία τα τελευταία χρόνια. Πολύ σημαντικό για τις γυναίκες, εγώ το βλέπω σαν μια επένδυση ζωής. Τα ωάρια καταψύχονται σε νεαρή ηλικία κι όταν η γυναίκα επιθυμήσει να κάνει οικογένεια, τα ωάρια αυτά γονιμοποιούνται με το σπέρμα του συντρόφου και ακολουθεί μια διαδικασία εμβρυομεταφοράς, όπως στην κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτό γίνεται σε περιπτώσεις που μια γυναίκα δεν έχει σύντροφο. Αν μια γυναίκα έχει σύντροφο και απλά θέλει να καθυστερήσει την διαδικασία αναπαραγωγής μπορεί να κάνει κατάψυξη εμβρύων. Να γονιμοποιηθούν δηλαδή τα ωάρια και να καταψυχτούν. Οι γυναίκες ρωτάνε πολύ γι’ αυτή τη μέθοδο, ενδιαφέρονται».

«Αυτό είναι και μια λύση που έρχεται σε αυτό που είπαμε στην αρχή με την ηλικία. Δηλαδή, μια γυναίκα μπορεί να είναι 45 χρονών και να έχει τα δικά της ωάρια που είναι 35, άρα πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες εγκυμοσύνης. Τα παιδιά της εξωσωματικής είναι το ίδιο υγιή όπως και της φυσιολογικής σύλληψης. Ως συμπέρασμα, θα έλεγα ότι τα ζευγάρια θα πρέπει να καταφεύγουν στην εξωσωματική, δεν πρέπει να βιάζονται, να πηγαίνουνε με βάση τους ιατρικούς κανόνες, όχι τους συναισθηματικούς και θα έχουν, αργά ή γρήγορα, τα επιθυμητά αποτελέσματα».

zarpanews.gr