Τι είδους αντιπολίτευση θέλει η …κυβέρνηση;
Ο Αλέξης Τσίπρας διατύπωσε έναν λογικό συλλογισμό: αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι κινητοποιήσεις συμβάλλουν στη διάδοση του κορονοϊού, δεν έχει παρά να άρει τους λόγους που τις προκαλούν.
Είτε η κυβέρνηση νομίζει ότι απευθύνεται σε λοβοτομημένους πολίτες, είτε έχει κατά νου – και προσπαθεί να επιβάλει defacto- άλλο μοντέλο διακυβέρνησης, από αυτό που περιγράφει το Σύνταγμα. Χωρίς αντιπολίτευση ή με αντιπολίτευση που θα λειτουργεί κατά τις υποδείξεις της κυβέρνησης.
Η ελληνική κυβέρνηση κουράστηκε να κυβερνάει, οπότε πρέπει να αποσυρθεί για ξεκούραση; Η έχει στο μυαλό της κάποιο άλλο είδος διακυβέρνησης; Εν λευκώ ας πούμε.
Πάντως σε λίγες κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες στον πλανήτη βρέθηκαν κυβερνήσεις που θεωρούν περιττό – ή και επικίνδυνο – για τη χώρα να υπάρχει αντιπολίτευση.
Στην περίπτωση της Ελλάδας μάλιστα η κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση δεν εκλαμβάνει μόνο τη δραστηριότητα των άλλων κομμάτων στη Βουλή. Εννοεί και τους πολίτες , τις κοινωνικές οργανώσεις, τα συνδικάτα και οτιδήποτε κινείται εναντίον της, όταν τα νομοσχέδια των υπουργών της θίγουν τα δικαιώματά τους.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Αλέξης Τσίπρας διατύπωσε έναν λογικό συλλογισμό: αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι κινητοποιήσεις συμβάλλουν στη διάδοση του κορονοϊού, δεν έχει παρά να άρει τους λόγους που τις προκαλούν.
Να εγκαταλείψει, για όσο διαρκεί η πανδημία, την εξπρές νομοθέτηση με την οποία αφαιρεί δικαιώματα, αναιρεί κατακτήσεις και εξυπηρετεί-σκανδαλωδώς-συμφέροντα. Ένα μορατόριουμ του τύπου : «η κυβέρνηση παγώνει τα επίμαχα νομοσχέδια και η αντιπολίτευση με παγώνει τις αντιδράσεις» είναι μια έντιμη συμφωνία.
Η κυβέρνηση απάντησε με κουτοπονηριές. «Τι είδους μορατόριουμ προτείνει ο κ. Τσίπρας; Να σταματήσει να νομοθετεί η Βουλή;», αναρωτήθηκε τάχα η κυβερνητική εκπρόσωπος.
Εξυπνάδες. Προφανώς ο Τσίπρας δεν πρότεινε να μην λειτουργεί η Βουλή. Είπε το αυτονόητο: αν η κυβέρνηση εισάγει στη Βουλή νόμους που πλήττουν να συμφέροντα κοινωνικών ομάδων, ή θίγουν την κεκτημένη δημοκρατική τάξη, θα προκύπτουν αντιδράσεις. Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες.
«Να μην κατατεθεί στην Ολομέλεια το νομοσχέδιο με το οποίο ολοκληρώνεται ρυθμιστικά η εμβληματική επένδυση του Ελληνικού;», ρώτησε υποκριτικά η Πελώνη.
Είτε η κυβέρνηση νομίζει ότι απευθύνεται σε λοβοτομημένους πολίτες, είτε έχει κατά νου – και προσπαθεί να επιβάλει defacto- άλλο μοντέλο διακυβέρνησης , από αυτό που περιγράφει το Σύνταγμα. Χωρίς αντιπολίτευση ή με αντιπολίτευση που θα λειτουργεί κατά τις υποδείξεις της κυβέρνησης.
«Να σταματήσει η κυβέρνηση να κυβερνά, υπό την απειλή ότι ο Τσίπρας θα συνεχίσει να καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις;», το τερμάτισε η εκπρόσωπος.
Ως απάντηση θα ήταν αρκετή η παραπομπή στο είδος της αντιπολίτευσης που έκανε ο Μητσοτάκης- σε κρίσιμα εθνικά θέματα.
Αλλά αρκεί η επισήμανση ότι κατά το Πολίτευμα, η δουλειά της αντιπολίτευσης – ως δικαίωμα και υποχρέωση- είναι να ελέγχει την κυβέρνηση, καλώντας και το λαό να συμμετέχει σε αυτόν τον έλεγχο.
Αγνοεί άραγε η κυβερνητική εκπρόσωπος ότι η αντιπολίτευση οφείλει να ασκεί το ρόλο της ακόμη και σε καιρό πολέμου; Δεν πήρε είδηση ότι εν μέσω πανδημίας έγιναν εκλογές στην Ολλανδία και τη Γεράνια -και τα κόμματα δεν αντάλλαξαν λουλούδια μεταξύ τους;
Συνεπώς αυτό που κάνει η αντιπολίτευση- και μερίδα της κοινωνίας- δεν είναι απλώς άσκηση δημοκρατικού δικαιώματος , αλλά και στοιχειώδης πολιτική υποχρέωση. Όταν η κυβέρνηση ζητάει να σταματήσει η αντιπολιτευτική δράση παρακάμπτει όσα προβλέπει ο καταστατικός χάρτης της χώρας.
Αυτό που ενδεχομένως δεν θέλει να δεχθεί- από αλαζονεία-η κυβέρνηση, είναι ότι κοινωνίες σε ακινησία δεν υπάρχουν. Ησυχία νεκροταφείου απαιτούν μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Αν υποθέσουμε ότι «τεχνικά» οι κινητοποιήσεις των πολιτών δυσχεραίνουν την αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν έχει παρά να μην τις προκαλεί. Αλλιώς πέφτει στη λογική Γεωργιάδη για τη διασπορά του ιού και …αυτό-ενοχοποιείται ως πραγματικός υποκινητής διαδηλώσεων.
Παρά είναι …φουτουριστικό να φαντάζονται κάποιοι στο μέγαρο Μαξίμου , ότι θα κυβερνούν μια χώρα με τους ανθρώπους κλεισμένους στα σπίτια τους. Εκτός από όσους πρέπει να κάνουν ποδηλατάδα ή καμιά βάφτιση.
Ματαιοπονούν. Όταν απέναντι στο λαό πατάς ένα κουμπί, δεν «βγαίνει μια χοντρή». Βγαίνει ο ίδιος στους δρόμους.
Ορισμένοι από τους συνήθεις «γελωτοποιούς του βασιλέως», ισχυρίσθηκαν ότι οι κινητοποιήσεις συνιστούν «εκβιασμό του Τσίπρα» . Μόνο που αν μιλήσουμε για εκβιαστές η κυβέρνηση παίρνει πρωτάθλημα με τη θεωρία: μην αντιδράτε σε ότι κάνουμε γιατί επιβαρύνετε την υγειονομική σας κατάσταση. Σφάξε με Αγά μου ν αγιάσω , δεν υπάρχει.
Η πλάκα είναι ότι προς επικουρία της Πελώνη έσπευσε κάποιος που είναι γνωστός , εξ απλών ονύχων , από τους αγώνες τους ως υπηρέτης της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας : ο Μάκης Βορίδης: «Ο Τσίπρας θέλει να μην νομοθετεί κυβέρνηση».
Ποιοι δεν ήθελαν να νομοθετεί η κυβέρνηση και η Βουλή και ποιος είχε παρτίδες μαζί τους, το κατέγραψε η Ιστορία.
Όπως έχουν καταγραφεί και κάτι περίεργες συμβουλές προ τον Μητσοτάκη με τη δική του υπογραφή: «Πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».
Προφανώς αυτό κάνει ο Πρωθυπουργός, δια της εκπροσώπου του. Πλασάρει μοντέλο διακυβέρνησης χωρίς οχλήσεις από την αντιπολίτευση και τους πολίτες.
Πολύ δημοκρατικό και πολύ ευρωπαϊκό δεν το λες. Ένας άλλος Πρωθυπουργός που δοκίμασε να κατασκευάσει αντιπολίτευση και λαό στα μέτρα του, βρίσκεται ήδη εκτός Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
