Σε διαρκή απολογία στο debate ο Μητσοτάκης – Οι εκπλήξεις Τσίπρα – Τι έκαναν οι υπόλοιποι αρχηγοί

Το debate ήταν πάνω κάτω όπως αναμενόταν. Οι προκαθορισμένοι αυστηροί κανόνες που δεν επέτρεψαν στο παραμικρό τον απευθείας διάλογο των αρχηγών, η πίεση για τήρηση των χρονικών ορίων, προσδιόρισε σε μεγάλο βαθμό την αναμέτρηση ως μία διαδικασία μονολόγων.

Μόνο κάποιες στιγμές η μονοτονία έσπαγε, με κάποιους εκ των αρχηγών να επιχειρούν να παρέμβουν εκτός «πρωτοκόλλου», αλλά και πάλι δεν υπήρξαν εκπλήξεις. Η κανοναρχία επικράτησε και ο φόβος μήπως κάποιος φανεί «αντιθεσμικός» ή και αγχωμένος, ανάγκασε τους έξι συμμετέχοντες να μην επιχειρήσουν κάποιο είδος τηλεοπτικού ακτιβισμό.

Η τρίωρη αναμέτρηση με τις συνολικά 36 ερωτήσεις (έξι ενότητες θεμάτων με μία ερώτηση στον κάθε ένα από τους έξι αρχηγούς), είναι μάλλον δύσκολο, έτσι όπως εξελίχθηκε να επηρεάσει από μόνη της, την προεκλογική κόντρα, αλλά σε κάθε περίπτωση οι εντυπώσεις μένουν.

Η πρώτη εντύπωση είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν κατάφερε να δείξει και να πείσει ότι έχει την πολιτική υπεροχή, που του δίνουν τα γκάλοπ, ούτε κατάφερε να περιγράψει επαρκώς τους λόγους που θέλει άλλη μία λαϊκή εντολή.

Αναγκάστηκε να ακούει επί ένα τρίωρο αυστηρή κριτική για τα όσα έκανε ή δεν έκανε η κυβέρνησή του και σε μάλιστα σε ορισμένες στιγμές να δίνει εξηγήσεις γι’ αυτά. Πρωτίστως για τις υποκλοπές, όταν παραδέχτηκε ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν παρακολουθήθηκε για εθνικούς λόγους, προκαλώντας νέα ερωτήματα για την υπόθεση και κυρίως για τι είδους ενημέρωση έχει ο ίδιος και δηλώνει κάτι τέτοιο.

Εκτέθηκε επίσης όταν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί επιτέθηκαν στην κυβέρνηση που δεν μερίμνησε ώστε οι νέοι που θα εργάζονται το καλοκαίρι να μπορούν να ψηφίσουν στον τόπο εργασίας τους.

Αλλά και στο θέμα της ακρίβειας, που άφησε αναπάντητη την κριτική προς την κυβέρνηση, μα και στο στεγαστικό για την ελλιπή κάλυψη των αναγκών, ιδίως των νέων.

Μη πειστικές ήταν και οι απαντήσεις του για τις πολιτικές της κυβέρνησης υπέρ της ιδιωτικής υγείας και της ιδιωτικής παιδείας, έναντι των δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών.

Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας, αν και αναμενόταν πιο επιθετικός, εμφανίστηκε μάλλον ήπιος συγκριτικά με τη γενικότερη προεκλογική όξυνση που επικρατεί. Έδειξε πάντως προετοιμασμένος να δώσει διευκρινίσεις για την κοστολόγηση του κυβερνητικού του προγράμματος, ενώ χρειάστηκε να εξηγήσει πολλές φορές τι εννοεί με τα περί προοδευτικής διακυβέρνησης, απαντώντας όμως με προσεκτικό τρόπο και στην απορριπτική στάση του Νίκου Ανδρουλάκη, Δημήτρη Κουτσούμπα και Γιάνη Βαρουφάκη, που ακολούθησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την τακτική του διμέτωπου.

Ο κ. Τσίπρας απέδωσε τις αρνήσεις στην ανάγκη των κομμάτων να έχουν διακριτό λόγο στην προεκλογική περίοδο, δείχνοντας ότι περιμένει αλλαγή στάσης από κάποιους την επομένη των εκλογών.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πέρα από την έμφαση που έδωσε στην τήρηση των ίσων αποστάσεων από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, επένδυσε πολύ στο θέμα των υποκλοπών, προειδοποιώντας ότι θα πάει μέχρι τέλους την υπόθεση, ακόμα και στα ποινικά δικαστήρια, ενώ επέμεινε ουσιαστικά ότι δεν πρόκειται να συμπράξει σε κυβέρνηση συνεργασίας με τον πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη ή τον κ. Τσίπρα.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ επίσης ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανέναν, χαρακτηρίζοντας μούφα την προοδευτική κυβέρνηση. Απέφυγε πάντως να επιστρατεύσει αυτή τη φορά ακραίους χαρακτηρισμούς για τα κυβερνητικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τα άλλα ήταν στο γνωστό μοτίβο που ακολουθεί το ΚΚΕ.

Γράφει ο Γιάννης Μακρυγιάννης