Η ιστορία πίσω από την εντολή καθαίρεσης των στεγάστρων του Κολυμβητηρίου Χανίων

Το Κολυμβητήριο της Νέας Χώρας, έχει φιλοξενήσει εδώ και δεκαετίες τα όνειρα και τις προσπάθειες παιδιών και γονέων. ‘Εχει γίνει ένα με τη συνείδησή μας, Τοπόσημο της ακτογραμμής μεταξύ Παλιού Λιμανιού και παραλίας Νεας Χώρας.

Το νέο Κολυμβητήριο δε στο Ακρωτήρι, παραμένει χαρακτηριστικό δείγμα προσβολής των δικαιωμάτων του πολίτη.

Το κλίμα αυτό, έρχεται να το επιβαρύνει επιπλέον, η κατάσταση το τελευταίο εξάμηνο, με τις δυο πισίνες την 25αρα και την 12,5αρα να έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας λόγω επικινδυνότητας του μεταλλικού στεγάστρου τους.

Από το 2004 και εξής , αυτοψίες από κλιμάκια μηχανικών, έχουν κρούσει επανειλημμένα το καμπανάκι του κινδύνου για την έλλειψη συντήρησης των εγκαταστάσεων, λόγω της έκθεσης τους σε έντονα διαβρωτικό περιβάλλον. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε , ότι παρόλες τις συστάσεις, μέχρι το 2015, οπότε αναλάβαμε τη διοίκηση του ΕΑΚ επι ΣΥΡΙΖΑ , πραγματικά εώς τότε, ισχύει η γνωστή ειπωμένη φράση «ένα χέρι δεν είχε ακουμπήσει τις κτιριακές εγκαταστάσεις».

Βέβαια συνηθισμένες πρακτικές αυτές, της εξάντλησης των δυνατοτήτων αντοχής των δημόσιων κτιρίων. Μια τακτική που ως ενα σημείο ειναι αναμενόμενη, αλλά φτάνει και η στιγμή που οι κατασκευές ξεπερνάνε πλέον την μέση ανεκτή φθορά και ο έλεγχος επικινδυνότητας δεν αποτελεί πλέον σύσταση τυπική ή ρουτίνας, αλλά άμεση προτεραιότητα .

Αυτήν τη φάση παραλάβαμε εμείς το 2015 στο ΕΑΚ Χανίων. Αναγνωρίζοντας τις ελλείψεις της ΓΓΑ , σε δυνατότητες μελετών και επιβλέψεων, χρησιμοποιήσαμε και το τελευταίο ευρώ που προέκυπτε από τον τακτικό προυπολογισμό, για άμεσες συντηρήσεις και δρομολογήσαμε μια σειρά από ελέγχους και μελέτες, που σκοπό είχαν σε πρώτη φάση να αναδείξουν τα προβλήματα και σε δεύτερη φάση την εκτέλεση αναγκαίων εργασιών.

Εφαρμόζοντας αυτήν την πρακτική , ολοκληρώσαμε με επιτυχία, μια μεγάλη σειρά έργων , διαταράσσοντας ελάχιστα ως καθόλου τη λειτουργία των χώρων.

Το κάναμε για την περίφραξη του Σταδίου , για το Κλειστό Γυμναστήριο, για τις κερκίδες , για το κτίριο της ‘Αρσης Βαρών , για το Κτίριο 2 των αποδυτηρίων στο Κολυμβητήριο, για τις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις του Κολυμβητηρίου , μερικώς για τις κερκίδες του Κολυμβητηρίου και τους ανεμοφράκτες πέριξ της 50αρας δεξαμενής κ.α.

Και κυρίως το κάναμε με πολύ μεγάλες πιέσεις προς τη ΓΓΑ για την καθαίρεση των πυλώνων φωτισμού του Κολυμβητηρίου, οι οποίες πιέσεις δεν είχαν προλάβει να ευδοκιμήσουν, μέχρι ότου συνέβη το εξωφρενικό γεγονός της πτώσης του σώματος με τα φώτα , του ενός πυλώνα. Σε αποτελεσματική συνεργασία τότε με την ΓΓΑ που ενέκρινε την καθαίρεσή τους και με άμεση χρηματοδότηση από τον τοπικό τακτικό προυπολογισμό, πέτυχαμε σε μια βδομάδα να έχουν απομακρυνθεί και οι 4 πυλώνες. Ταυτόχρονα παρουσιάσαμε, στη ΓΓΑ μελέτη φωτοτεχνική για νέους πυλώνες και είμασταν σε συνεργασία προκειμένου να δρομολογηθεί άμεσα η αντικατάστασή τους.

Δυστυχώς η αλλαγή πολιτικής πλεύσης στη χώρα δε μας επέτρεψε να ολοκληρώσουμε τα προγραμματιζόμενα, τα οποία προφανώς και δεν αναζητήθηκαν στην πορεία.

Ταυτόχρονα , με την καθαίρεση των πυλώνων, είχε δρομολογηθεί και ο έλεγχος των στεγάστρων της 25αρας και 12,5αρας δεξαμενής, με διερεύνηση επίσης συνεργατικού τρόπου μεταξύ της τοπικής διοίκησης και της ΓΓΑ , προκειμένου να εξασφαλιστεί η ταχύτητα των ενεργειών.

Δυστυχώς από τη δρομολόγηση που είχαμε κάνει αυτών των θεμάτων , μετά την αλλαγή διοίκησης το 2019 , υλοποιήθηκε μόνο το πρώτο στάδιο, που είναι η εντολή καθαίρεσης, χωρίς όμως την ταυτόχρονη εκτέλεσή της και χωρίς παράλληλα να υλοποιηθεί και το δεύτερο στάδιο που θα ήταν η μελέτη στατικής επάρκειας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Συνεπώς είναι θλιβερό το ότι δεν υπάρχει συνεκτική διαδοχή των δρομολογημένων ενεργειών ανάμεσα στις διοικήσεις, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να έχει ορφανέψει το Κολυμβητήριο από εξωτερικό φωτισμό και παράλληλα να πλήττεται πολύ άσχημα η λειτουργία του. Και να σημειωθεί ότι όλη αυτή η αστοχία προγραμματισμού μεταξύ «εντολής- εκτέλεσης-πρόβλεψης- μελέτης-έργο» έλαβε χώρα, παρόλο, που η εντολή καθαίρεσης καθυστέρησε σχεδόν 6 ολόκληρους μήνες να προωθηθεί από το Υπουργείο, σε σχέση με το πότε κάναμε εμείς το αίτημα στη ΓΓΑ και πότε συντάχθηκε και απεστάλη το αντίστοιχο έγγραφο αυτοψίας από την ΓΓΑ προς το Υπουργείο.

Δηλαδή υπήρχε περιθώριο χρόνου τουλάχιστον 9 μηνών για να συνταχθούν μελέτες και να δρομολογηθεί η καθαίρεση με άμεσες ενέργειες, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν έγιναν, παρόλο που οι κατευθύνσεις , ο εντοπισμός των προβλημάτων , το χρονοδιάγραμμα ενεργειών και οι υποδείξεις για τον τρόπο υλοποίησής τους, παραδόθηκαν έτοιμα απο εμάς στη νέα διοίκηση.

Είναι λοιπόν άξιο απορίας, αφού προκύπτει οτι δεν υπάρχει συνέπεια μεταξύ υπόσχεσης και υλοποίησης από το Υπουργείο Αθλητισμού, γιατί η σημερινή διοίκηση αποφεύγει να χρησιμοποιήσει την πεπατημένη οδό ,της χρήσης του τοπικού τακτικού προϋπολογισμού, για ανάθεση μελετών, σύνταξη προϋπολογισμών, τευχών δημοπράτησης και γιατί όχι και διεξαγωγή κλειστού ή συνοπτικού διαγωνισμού εάν απαιτηθεί , ώστε να προχωρήσει τουλάχιστον η καθαίρεση και να σταματήσει όλη αυτή η αναταραχή που έχει δημιουργηθεί.

Τέλος ανησυχία προκαλεί το ότι δεν υπάρχει έτοιμο σχέδιο για την επόμενη μέρα, όσο αφορά την ασφάλεια του χώρου. Δηλαδή μετά την καθαίρεση, θα υπάρξουν τμήματα γύρω από τις δεξαμενές χωρίς κατάλληλη περίφραξη, στο όριο με τη θάλασσα , πάνω στα βράχια. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη μεθοδευμένων εργασιών περίφραξης. ‘Οταν υπάρχει τόσο μεγάλη δυσκολία οργάνωσης και συνεργασίας μεταξύ τοπικής διοίκησης, ΓΓΑ και Υπουργείου, με ταυτόχρονη τόσο μεγάλη άρνηση της τοπικής διοίκησης να αναλάβει την ευθύνη και την πρωτοβουλία να προχωράει με ιδία μέσα, αυτό μας κάνει να νιώθουμε ιδιαίτερα ανασφαλείς , πόσο γρήγορα θα καλυφθούν οι ανάγκες που θα προκύψουν.

Η δυσκολία εκτέλεσης των αποφάσεων μας κάνει να σκεφτόμαστε μήπως είμαστε για άλλη μια φορά ανοχύρωτοι θεατές, στο συνηθισμένο από ότι φαίνεται, τελικά, δίπολο της άντλησης κρατικών πόρων για ακίνητα ιδιοκτησίας άλλων φορέων, σωματείων ή ιδρυμάτων ( π.χ. ΝΟΧ, Πολυτεχνείο) που όμως τελικά χαμένος βγαίνει ο πολίτης , αφού δεν εξασφαλίζεται η προστασία της βαρυσήμαντης αξίας που φέρουν αυτά για την τοπική κοινωνία και την πόλη. Επίκαιρο παράδειγμα τέτοιου δίπολου, ο λόφος Καστέλι.

Γράφει η Μαρία Χίνου, Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε.Μ.Π, πρώην μέλος ΔΣ ΕΑΚ Χανίων