Γραμματείες και Φαρισαίοι
Ο θόρυβος για την επιλογή του Γιώργου Μαυρωτά στη θέση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού δείχνει αναχρονιστική μικροκομματική οπτική, αντιθέτως, οι ενστάσεις για τον Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Τάξης φαίνονται δικαιολογημένες
Πρώτα τα εύκολα και αυτονόητα: τα βιογραφικά των νέων γενικών γραμματέων είναι ενδιαφέροντα και, σχεδόν όλα, «φορτωμένα» από κατάρτιση και προϋπηρεσία που δείχνουν επάρκεια. Οι νέοι γραμματείς δεν γεννήθηκαν στον κομματικό «σωλήνα», ενώ ορισμένοι δείχνουν μία διάθεση διεύρυνσης από την πλευρά του Μητσοτάκη. Δεν επελέγησαν, πάντως, βάσει διαδικασιών που προβλέπονται απο τον νόμο. Η αντίστοιχη μεθόδευση από τον ΣΥΡΙΖΑ είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση της ΝΔ.
Στην ουσία γίνεται το αυτονόητο, απλώς μας κάνει εντύπωση. Προς το παρόν, πάντως, το Μαξίμου δείχνει τη διάθεση να τοποθετήσει σωστούς ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, μέχρι, βέβαια, να αποδειχθεί το αντίθετο. Η διατήρηση δε ανθρώπων που είχαν την ίδια θέση και επί ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρεται στον επαγγελματισμό ως κύριο προσόν ενός δημόσιου λειτουργού, πέρα από κόμματα.
Υπάρχουν δύο πρόσωπα που ξεχώρισαν και σήκωσαν συζητήσεις. Ο Γιώργος Μαυρωτάς, που τοποθετήθηκε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού και ο Κωνσταντίνος Τσουβάλας, ο νέος Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης.
Οι ενστάσεις για τον Μαυρωτά έχουν να κάνουν με τη θέση του απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και την κριτική που έχει ασκήσει κατά καιρούς προς τη ΝΔ και τον πρόεδρο της. Πρόκειται για ενστάσεις κομματικού αναχρονισμού. Ουδείς μπορεί να ψελλίσει έστω κάτι για τα προσόντα του Μαυρωτά. Τίμησε το εθνόσημο όσο λίγοι και συμμετείχε σε πέντε ολυμπιακές διοργανώσεις, ενώ και η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία είναι παραπάνω από επαρκής.
Το θέμα που εγείρεται για τον Μαυρωτά είναι πολιτικό. Πώς μπορεί να «επιβραβεύεται» κάποιος που ψήφισε τις Πρέσπες; Η αντίληψη είναι αντανάκλαση της νοοτροπίας που βλέπει το κράτος ως λάφυρο προς διαμοιρασμό στον κομματικό στρατό. Αν ο Μητσοτάκης θέλει να στείλει ένα μήνυμα περί αξιοκρατίας, ο Μαυρωτάς είναι το ιδανικό πρόσωπο για να το μεταφέρει. Αν επίσης θέλει να κλείσει το μάτι προς τους ανέστιους ποταμίσιους, πάλι ο Μαυρωτάς είναι ορθή επιλογή.
Με αυτήν την επιλογή μεγαλύτερο πρόβλημα έχει ο Μαυρωτάς, παρά ο Μητσοτάκης. Ουσιαστικά εγκατέλειψε το Ποτάμι. Αλλά ποιος είχε μείνει στο Ποτάμι για να παραμείνει και ο Μαυρωτάς; Και, αν θέλετε, θα μπορούσε και αυτός να κάνει την μεταγραφική του κίνηση προεκλογικά, διεκδικώντας (και κερδίζοντας, πιστεύω) βουλευτική έδρα με τη ΝΔ. Έμεινε όμως δίπλα στον Θεοδωράκη και ήπιε το ποτήρι μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Με τον Κωνσταντίνο Τσουβάλα τα πράγματα είναι αλλιώς. Διότι, ως αρχηγός της Αστυνομίας κατά την τραγωδία στο Μάτι, ήταν μέσα σε μία φωτογραφία που η ΝΔ έδειχνε με τεντωμένο δάχτυλο. Συμμετείχε στην παράσταση, ακούγοντας τον Τζανακόπουλο να λέει ότι όλα πήγαν καλά και δεν υπάρχουν ευθύνες. Και φυσικά καρατομήθηκε ως ένας εκ των υπευθύνων. Αν έβγαινε τότε ο Μητσοτάκης να τον υπερασπιστεί, τώρα η επιλογή θα έδειχνε λογική. Δεν τον εξαίρεσε από το συνολικό πλαίσιο της καταγγελίας. Για αυτό και τώρα η επιλογή δείχνει ακατανόητη, εν μέρει και προκλητική. text Ξεκίνησε η απολογία Ρουπακιά. Δηλαδή πώς μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του αυτός ο άνθρωπος;
Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
