Φώφη Γεννηματά: Το χρονικό του προαναγγελθέντος -άδοξου- τέλους μιας κληρονόμου
Πολλοί θεωρούν ότι το χαρακτηριστικό σημάδι για το πολιτικό τέλος του «αρχηγικού ονείρου» της Φώφης Γεννηματά φάνηκε όταν άρχισε να κάνει τον υποψήφιο ευρωβουλευτή του κόμματος της ο… Νίκος Παπανδρέου. Μια υποψηφιότητα που θα έμενε ως καλαμπούρι, αν δεν την είχε συζητήσει η ίδια με τον ενδιαφερόμενο.
Ήταν δείγμα ότι δεν είχε πλέον αίσθηση της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει, μια πολιτικός που αποκαλεί τον εαυτό της «η Παράταξη». Η «διαγραφή» του συνεπούς Θανάση Θεοχαρόπουλου -που λειτουργούσε ως Ερινύα της ως τώρα- συμπλήρωσε την εικόνα: η κληρονόμος που θα γινόταν βασιλιάς διανύει τα τελευταία μέτρα του δρόμου που θα την οδηγήσει στην αφάνεια.
Για την κόρη του Γιώργου Γεννηματά δεν είπε ποτέ κανείς ότι είναι αξιόλογη πολιτικός- ή ότι έχει ιδιαίτερα προσόντα, καλές σπουδές ή διεθνή κυκλοφορία. Αντίθετα ήταν γνωστή για την υπεροψία και τον αλαζονικό χαρακτήρα της. Και για την απίστευτη ικανότητα να αποστηθίζει κείμενα, τα οποία απήγγειλε με στόμφο.
Στο ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε, μέχρι τα 35 της. Ως φοιτήτρια στη Νομική δεν ήθελε να τη βάζουν ούτε στο ψηφοδέλτιο της ΠΑΣΠ. Στην Κεντρική επιτροπή μπήκε το 2001. Πριν καν πάρει πτυχία διορίσθηκε τραπεζική υπάλληλος- και κατά τον Θ. Πάγκαλο υπήρξε αργόμισθη.
Στην πολιτική δεν μετείχε, απλώς βοηθούσε στις προεκλογικές περιόδους τον πατέρα της. Αν θα της έβαζε κανείς επάγγελμα – μετά το «τραπεζικός»- θα ήταν «οικιακά». Αργότερα ο Γιάννης Ραγκούσης θα έλεγε στις παρέες του ότι «έκανε επάγγελμα το όνομά της».
Η Φώφη εμφανίσθηκε στον πολιτικό στίβο μετά το θάνατο του Γεννηματά. Για την ακρίβεια ζήτησε το 2000 από τον Κώστα Σημίτη να τη χρίσει υποψήφια στην Α’ Αθήνας για να πάρει την έδρα του πατέρα της. Εύκολο, λόγω ονόματος.
Αλλά μετά ήθελε κάτι περισσότερο: ηγεσία- κόντρα στον Γ. Παπανδρέου. Για να προωθήσει τη φιλοδοξία της, κατέβηκε το 2002 στην Υπερνομαρχία Αττικής. Με την τεχνική στήριξη της «ομάδας Γεννηματά» και τη συνδρομή της …καμπάνιας της ΝΔ εναντίον της -την εμφάνισε σαν …φιατάκι- νίκησε.
Αλλά ήταν το μοιραίο λάθος της: όταν θέλησε να επιστρέψει στην πολιτική είχε ασυμβίβαστο και έπρεπε να έλθει ο Ιανουάριος του 2015 για να ξαναμπεί στη Βουλή. Εν τω μεταξύ το ΠΑΣΟΚ την τοποθέτησε ως εξωκοινοβουλευτική υφυπουργό αναπληρώτρια υπουργό σε τέσσερα διαφορετικά υπουργεία. Έργο; Μηδέν.
Το 2015 το ΠΑΣΟΚ, κατεστραμμένο από τις επιλογές του Γ. Παπανδρέου έπεσε με τον Βενιζέλο στο… 4% . Η εναπομείνασα κομματική βάση, καθώς δεν είχε και τίποτε να χάσει την ανέδειξε, τη Φώφη, πρόεδρο. Ήταν η τυχερή στιγμή της, αλλά δεν το κατάλαβε.
Άρχισε να διοικεί αυταρχικά, απέλυσε τον εκλεγμένο γραμματέα Στ. Ξεκαλάκη και διέλυσε τη Κεντρική Επιτροπή επειδή δεν την έλεγχε- χωρίς να προσφύγει ποτέ σε νέο συνέδριο. Αντίθετα έβαλε μπροστά την διάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Ωθούμενη, κατ’ άλλους από τον μικρομεγαλισμό να γίνει κι αυτή ιδρύτρια κόμματος και για άλλους από τον Κ. Σημίτη -που επιθυμούσε να εξαφανιστεί οτιδήποτε θυμίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Έτσι κατέστρεψε το μόνο εφόδιο που είχε: το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, που θα μπορούσαν να επαναπατρίσουν όσους είχαν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αυτά που να γυρίσουν; Στη Φώφη;
Προστατευόμενη δυο μεγαλοεπιχειρηματιών και έχοντας αρχίσει να μεγαλοπιάνεται ξεκίνησε την πρωτότυπη διαδικασία πρώτα να εκλεγεί ο αρχηγός του νέου κόμματος και μετά να ιδρυθεί. Εξαπατώντας τους παλαιούς οπαδούς του ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα το διαλύσει -και με τη σιωπή ή τη συνενοχή ιστορικών στελεχών του – κατάφερε να εκλεγεί.
Εξαφάνισε το όνομα του και τα σύμβολα του ιστορικού Κινήματος κι έγινε αρχηγός του Κινάλ. Χωρίς ιδεολογία, χωρίς πολιτική, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς επάρκεια. Αλλά σύντομα το κόμμα, άρχισε να φυλλορροεί, καθώς η ίδια έδειξε τις αδυναμίες και τον αυταρχισμό της, προσανατολίστηκε στην…πρωθυπουργία Μητσοτάκη και στράφηκε κατά της Αριστεράς.
Από πολιτική κρίση μηδέν. Θα μείνει στην Ιστορία ως η πρώτη αρχηγός μικρού κόμματος που τάχθηκε κατά της… απλής αναλογικής. Το Μακεδονικό ήταν θέμα που δεν μπορούσε να χειριστεί και εξελίχθηκε σε καταλύτη διάλυσης του κόμματός της.
Μετά την αποχώρηση του Σταύρου Θεοδωράκη, η διαφοροποίηση του Γ. Παπανδρέου έδειξε ότι η «συμμαχία των γόνων» έληξε. Η απόφαση του Θαν. Θεοχαροπούλου να υπερψηφίσει τις Πρέσπες – κάτι που μπορεί να κάνει και ο Δημ. Κρεμαστινός- την οδήγησε σε απώλεια ψυχραιμίας: τον διέγραψε από τη ΚΟ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και προκήρυξε έκτακτο συνέδριο. Προφανώς θα το κάνει όπως το προηγούμενο: διορίζοντας τους συνέδρους η ίδια.
Ωστόσο παραμένει ως ερώτημα αν θα καταφέρει να φτάσει σ’ αυτό το συνέδριο. Ήδη υπάρχει ένα θέμα που αφορά την αξίωσή της να διαλύσει ο Γ. Παπανδρέου το δικό του κόμμα για να μετάσχει. Ενδεχομένως υπολογίζει ότι αν βρεθεί αντίπαλος της θα την κερδίσει.Αλλά και να πάει σ’ αυτό το συνέδριο,- αν υπάρξει-, το θέμα είναι πώς θα φύγει.
Πέραν του Γ. Παπανδρέου υπάρχει και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Πήρε 45% στο Κινάλ και ως τώρα τον αντιμετώπιζε ως… υπάλληλό της. Στο νέο συνέδριο ασφαλώς δεν θα δεχτεί να του απαγορεύσει πάλι να βάζει θέματα σε ψηφοφορία.
Η Φώφη Γεννηματά αποδείχθηκε ατύχημα για το ΠΑΣΟΚ. Αλλά και με δικό της κόμμα ζυγίστηκε, μετρήθηκε και βρέθηκε λίγη. Οδεύει προς το τέλος που η ίδια προκάλεσε. Αν όταν εξελέγη επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ επιχειρούσε να το ανασυντάξει και να το ανανεώσει, -με πνεύμα συλλογικής δουλειάς και δημοκρατικής συμπεριφοράς,- σήμερα θα ήταν σίγουρη η παρουσία της στην επόμενη Βουλή. Τώρα δεν είναι σίγουρο αν θα μετάσχει η ίδια στο… συνέδριό της. Ή αν θα μετάσχουν και άλλοι.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
