Δημοσιογράφος με αξιοπρέπεια; Στην ανεργία
Το μήνυμα του Μεγάρου Μαξίμου και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι σαφές: Όσοι δημοσιογράφοι θέλετε να κάνετε τη δουλειά σας έστω με την ελάχιστη αξιοπρέπεια και επιμένετε να τηρείτε τις αρχές της δημοσιογραφίας, έχετε έναν μόνο δρόμο. Την ανεργία! Αν δε, είστε επίμονοι και επίμονες, υπάρχει και η λογοκρισία η οποία πάλι στην ανεργία θα σας οδηγήσει αν έχετε έστω και στο ελάχιστο, μια αξιοπρέπεια να υπερασπιστείτε.
Όσο στενεύει ο κλοιός για την κυβέρνηση που καταγράφει την μία αποτυχία μετά την άλλη, τόσο περισσότερο καταφεύγει στα δύο μοναδικά πράγματα που ξέρει να κάνει καλά. Την καταστολή (δόγμα νόμος και τάξη) και την επικοινωνία. Στο πρώτο σκέλος, τα πάει άριστα. Με σύμμαχο της τον κο Χρυσοχοϊδη, ο οποίος είναι πρόθυμος να καταπατήσει κάθε κατοχυρωμένο δικαίωμα και διεθνή συνθήκη, κακοποιώντας μικρούς μεγάλους και κάνοντας προσαγωγές έως και τους εστιάτορες πρόσφατα αλλά και τη συνθήκη της πανδημίας που έχει σαν αποτέλεσμα, ο δημόσιος χώρος να έχει καταληφθεί από τα κομάντος του, το σχέδιο προχωράει.
Στην επικοινωνία όμως, η κατάσταση δυσκολεύει, γιατί ακόμα και στα καλοχορτασμένα από τη λίστα Πέτσα ΜΜΕ που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας, όλο και κάποιος «απείθαρχος» συνάδελφος βρίσκει το θάρρος να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια, τη δική του – της και του κλάδου μας. Εκεί πέφτει, είτε ο πέλεκυς της λογοκρισίας (υπόθεση Ακρίτα που έκανε κριτική στην κίτρινη προπαγάνδα της ΝΔ), είτε η επιχείρηση ασφυκτικών πιέσεων από το Μαξίμου (υπόθεση Κρουστάλλη)
Η τελευταία, ανακοίνωσε σήμερα την αποχώρηση της από τη διεύθυνση σύνταξης του Βήματος μετά από 30 χρόνια, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Έπειτα από τη δημοσίευση του ρεπορτάζ για το παράλληλο και ατελέσφορο σύστημα καταγραφής των κρουσμάτων κορονοιού από την ΗΔΙΚΑ και τον ΕΟΔΥ ασκήθηκε ασφυκτική πίεση από το Μέγαρο Μαξίμου. Αυτή μετατράπηκε σε εσωτερική ένταση και με έφερε ενώπιον του διλήμματος: προσωπικός και επαγγελματικός ευτελισμός ή παραίτηση».
Συμπληρώνει μάλιστα πως έδωσε με τους συναδέλφους της μεγάλο αγώνα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για να παραμείνουν ανοιχτά το ΒΗΜΑ και Τα ΝΕΑ αγώνας που τη βοήθησε σήμερα να βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση όπως γράφει.
Η συγκεκριμένη δημοσιογράφος, όχι απλά δεν είναι Συριζαία, αλλά προ ημερών, είχε κάνει συνέντευξη στον Κ. Μητσοτάκη και επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ, είχε αναρτήσει στο fb την φράση «Ποτέ ξανά φασιστερά» όπως θυμάται ένας σχολιαστής στο time line της. Αφορμή ήταν η επιμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να πληρώσουν τα χρέη τους τα ΜΜΕ του ομίλου, που έθετε σε κίνδυνο την επιβίωση τους.
Η κυβέρνηση, δεν απεχθάνεται τους Συριζαίους δημοσιογράφους λοιπόν. Απεχθάνεται τους δημοσιογράφους που θέλουν να διασώσουν λίγο ή πολύ την αξιοπρέπεια τους, καθώς αυτοί είναι που με την έρευνα τους θα την εκθέσουν απόλυτα. Αυτοί που δεν εξαγοράζονται, είναι οι εχθροί της κυβέρνησης που όλο και περισσότερο αφήνει να φανεί το ακροδεξιό, αυταρχικό, αντιδημοκρατικό της προσωπείο. Έως και η φωνή και το ύφος του πρωθυπουργού άλλαξαν. Από το «πολιτισμένο» και «μειλίχιο» ύφος των πρώτων μηνών διακυβέρνησης, επανέρχεται σε τσιρίδες που θυμίζουν την ακροδεξιά του πτέρυγα και μομφές ντροπής, όπως το πρόσφατο σχόλιο για την υγεία του Ν. Φίλη.
Ελάχιστα με ενδιαφέρει αν η κυβέρνηση είναι σε πανικό. Ο κόσμος της δημοσιογραφίας όμως, έχει όλο αυτό τον καιρό ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία το θάρρος των συναδέλφων που δεν υποκύπτουν στις κυβερνητικές επιταγές μας ανακουφίζει μέσα στην απαξίωση που ζούμε με τον πολλαπλασιασμό των κυβερνητικών παπαγάλων. Από την άλλη είναι οδυνηρή η συνειδητοποίηση ότι με δεδομένο ότι το 95% των ΜΜΕ παραμένουν αυστηρά ελεγχόμενα, οι συνάδελφοι που δεν υποκύπτουν, εξαναγκάζονται σε ανεργία.
Πριν λίγες μέρες, προσπάθησα να απαριθμήσω περιστατικά λογοκρισίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στο άρθρο με τον τίτλο «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αλλεργία στην ελευθερία του τύπου: Έξι περιστατικά κυβερνητικής λογοκρισίας». Τα περιστατικά της τελευταίας εβδομάδας με την αποχώρηση από τα Νέα της Έλενας Ακρίτα, από το Βήμα της Δήμητρας Κρουστάλη και το κόψιμο του Χαρίτου από την ΕΡΤ, μας κάνουν να συμπεραίνουμε πως δεν πρόκειται για αλλεργία, αλλά για αληθινό μίσος.
Προσωπικά, έχω επιλέξει να στηρίζω τα ΜΜΕ που παρακολουθώ και τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους με τη συνδρομή μου, ώστε να μην εξαρτάται η ενημέρωση μου από τους χορηγούς των εξαγορασμένων ΜΜΕ. Είναι ο μόνος τρόπος να ανακτήσει ο κλάδος μας την αξιοπρέπεια του και να ανοίξουν θέσεις εργασίας για τους συναδέλφους που αρνούνται να εξαγοραστούν και ποθούν να εργάζονται χωρίς τον εκφοβισμό της κυβέρνησης και των συμφερόντων που εξυπηρετεί.
Γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη
