Σοφία Κοκοσαλάκη: Όταν σκέφτομαι την Κρήτη κλαίω – Ήταν το δώρο και η τύχη μου που γεννήθηκα Κρητικιά
Από τις πλέον αναγνωρισμένες σχεδιάστριες, μια σημαντική Eλληνιδα που τιμά την ελληνική κληρονομιά και καταφέρνει να αποδείξει την διαχρονικότητα και την επιρροή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού στην παγκόσμια σκηνή της μόδας. Η βρετανική Vogue υμνεί τις δημιουργίες της ενώ πολλά ακόμα περιοδικά μνημονεύουν ακόμα και τώρα το εντυπωσιακό φόρεμα την Μπγιορκ και τα χιλιάδες ενδύματα που ετοίμασε για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Σοφία Κοκοσαλάκη: Σχεδιάστρια ρούχων υψηλής ραπτικής. Κατάφερε να εδραιωθεί στον ομολογουμένως πολύ δύσκολο χώρο της μόδας αρχικά στην Μεγάλη Βρετανία και στη συνέχεια σε πολλές άλλες χώρες. Διαθέτει την δική της εταιρεία ρούχων με έδρα το Λονδίνο. Οι δημιουργίες της γίνονται ανάρπαστες και πολύ συχνά φιλοξενούνται σε μεγάλα περιοδικά μόδας. Ντύνει μερικές από τις πιο γνωστές σταρ του Χόλιγουντ όπως η Γκουίνεθ Πάλτροου, η Κριστίνα Ρίτσι, η Κέιτ Χάντσον, η Νταϊάνα Κρούγκερ, η Κάμερον Ντίαζ και πολλές άλλες. Σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά, έρχεται πριν από δύο χρόνια και η πρώτη της – πολύ επιτυχημένη – συλλογή κοσμημάτων.
Θα περίμενε κανείς πως μια σχεδιάστρια τόσο επιτυχημένη θα είχε έστω και λίγο υπεροπτικό ύφος. Κι όμως, η Σοφία Κοκοσαλάκη είναι μια γλυκιά, χαμογελαστή, αυθεντική, εντελώς ανεπιτήδευτη γυναίκα που σε κερδίζει με την ευγένεια, τον λόγο και το ειλικρινές χαμόγελό της. Κάπως έτσι εντυπωσίασε όλους όσοι παρευρέθηκαν στην τιμητική εκδήλωση προς τιμήν της στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Μία εκδήλωση που διοργάνωσε ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Branding Heritage που αναδεικνύει, προωθεί και στηρίζει brands και δημιουργούς οι οποίοι με όπλο τους τον πολιτιστικό πλούτο της Ελλάδας, επιχειρούν ένα δυνατό rebranding της χώρας.
Στην εκδήλωση η Κρητικιά σχεδιάστρια ήταν ιδιαίτερα συγκινημένη: «Μπορεί να δω την Κρήτη από μακριά και να αρχίσω να κλαίω. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο συγκινημένη είμαι που βρίσκομαι σε αυτόν τον υπέροχο χώρο και δέχομαι την αγάπη, την θετική ενέργειά σας και φυσικά την αναγνώριση που δεν είναι λίγο πράγμα καθώς συνήθως η αναγνώριση έρχεται μετά θάνατον! (γέλια) Για μένα είναι πολύ συγκινητικό γιατί είμαι Κρητικιά και από τους δύο γονείς μου και αν και τα παιδικά εφηβικά μου χρόνια τα πέρασα στην Αθήνα, όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω ότι η ψυχή μου είναι πέρα για πέρα κρητικιά»
Η κα Κοκοσαλάκη μίλησε για το πώς ξεκίνησε η πορεία της στον ιδιαίτερα δύσκολο χώρο της μόδας: «Κάνω ρούχα πάνω από 20 χρόνια. Έφυγα από την Ελλάδα αρκετά αργά γιατί έπρεπε πρώτα να πάω στο πανεπιστήμιο να σπουδάσω και επίσης επειδή ντρεπόμουν να πω ότι ήθελα να ασχοληθώ με την μόδα καθώς το θεωρούσαν κάτι πολύ επιπόλαιο και άσκοπο. Δεν υπήρχε περίπτωση εκείνη την εποχή να σε πάρει κάποιος σοβαρά αν ήθελες να φτιάξεις μία εταιρία με ρούχα»
«Στο Λονδίνο ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί βρήκα αρκετές πόρτες κλειστές κάτι που δεν γινόταν ευκολότερο με το που έλεγες ότι είσαι Ελληνίδα. Ήταν δύσκολο να πείσεις ότι έκανες σοβαρή δουλειά. Όμως με βοήθησε πολύ η επιμονή, η αισιοδοξία αλλά και η ορμή που μου έδινε η σκέψη ότι είμαι κρητικιά και δεν πτοούμαι. Είμαστε και λίγο κουζουλοί οι Κρητικοί και αυτό σε βοηθάει γενικά στο να μην πτοείσαι και να επιμένεις»
«Τώρα βέβαια υπάρχουν πολλοί και καλοί δημιουργοί, κάτι που βοηθάει πάρα πολύ την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό. Γενικά υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και μεγάλη προβολή της Ελλάδας στον τομέα της μόδας. Αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα και κάνω ό,τι μπορώ για να συμβάλω κι εγώ όσο γίνεται»
«Όταν άρχισα να φτιάχνω ρούχα κατάλαβα ότι, θέλω δε θέλω, υπάρχει αυτός ο αόρατος ιστός με την Ελλάδα και ειδικότερα με την Κρήτη που είναι πάντα στο μυαλό μου. Αυτό είμαι στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθώ να ακολουθήσω τις τάσεις ή το τι πρέπει να πουλήσει ή το τι πρέπει να δείξω. Αυτό τελικά με δικαίωσε γιατί έβγαζε η δουλειά μου μια ειλικρίνεια και μία αυθεντικότητα.»
Επίσης ποτέ δεν προσπάθησα να δημιουργήσω με βάση το τι θεωρεί ο πολύς κόσμος ελληνικό, τα μπλε ματάκια που αγοράζουν οι τουρίστες ή το ντραπέ που το ρίχνεις σαν σεντόνι. Προσπάθησα να μην ακολουθήσω την πεπατημένη, αλλά να πάω μερικά επίπεδα παραπάνω και να ανακαλύψω άλλους ελιγμούς. Μελετούσα την ελληνιστική και ειδικότερα την μινωική αισθητική, από μικρή. Την πρώτη φορά που είδα την θεότητα με τα φίδια ήμουν 7 ετών και αυτό νομίζω με κατέστρεψε (γέλια) με σημάδεψε, δεν το ξεπέρασα ποτέ και προσπαθώ 20 χρόνια να κάνω παραλλαγές αυτού του φορέματος το οποίο είναι πολύ δύσκολο».
«Η Κρήτη παράγει συνεχώς τέτοιου είδους δώρα για τους δημιουργούς, είναι ατελείωτη η πηγή έμπνευσης που προσφέρει αυτός ο τόπος. Ακόμα και το τοπίο της Κρήτης πιστεύω ότι έχει διαμορφώσει τη δουλειά μου γιατί όταν εμπνέεσαι από ένα τέτοιο άγριο και περήφανο τοπίο πώς μπορείς να φτιάχνεις ροζ φορεματάκια; Μπορεί να σε σημαδέψει ακόμα περισσότερο και από την παιδεία που λαμβάνεις σε σχολές μόδας».
«Προσπάθησα γενικά να αποφύγω τα κλισέ και να δείξω κάτι καινούργιο το οποίο προκάλεσε αμέσως το ενδιαφέρον του ξένου τύπου γιατί ξέφευγε από το κλασικό γαλάζιο φόρεμα με μία χρυσή ζώνη. Αντιθέτως έβγαλα ένα συναίσθημα γιατί η ελληνικότητά μας δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε. Για μένα έχει μία φόρτιση συναισθηματική όλη αυτή η κληρονομιά και πιστεύω αυτό βγήκε στη δουλειά. Με βοήθησε και ήταν η ασπίδα μου, ήταν το δώρο και η τύχη μου που γεννήθηκα Ελληνίδα και Κρητικιά».
zarpanews.gr
