Η Εύα έδωσε το μήλο στον Αδάμ, εκείνος όμως το έφαγε | Από τα μάτια της Άννας
Κλείσε τα μάτια σου και προσπάθησε να φανταστείς έναν κόσμο χωρίς το γυναικείο ή το αντρικό φύλο αντίστοιχα. Δεν μπορείς. Γιατί απλά δεν γίνεται. Κάποιοι λένε ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Για κάποιον λόγο λοιπόν βρεθήκαμε να συνυπάρχουμε μαζί με το αντίθετο φύλο και εκτός αυτού, να το έχουμε τόσο ανάγκη.
Της Άννας Ραντιόνοβα*
Όπως είναι γνωστό, ο θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και δεύτερη την Εύα. Από τότε, κατοχυρώθηκε στο υποσυνείδητο και των δύο φύλων μια άτυπη σύμβαση: το αρσενικό είδος υπερισχύει του θηλυκού. Είναι γεγονός από τα δεδομένα της ιστορίας ότι η γυναίκα ήταν πάντα κάτι προς αμφισβήτηση, εκμετάλλευση, χωρίς ίσα δικαιώματα και χωρίς κάποια αναγνώριση. Αναμφισβήτητα, χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί αιώνες προκειμένου οι γυναίκες να ‘’ξυπνήσουν’’ από μια βαθιά νάρκη και να αρχίσουν να αγωνίζονται για ίσα δικαιώματα. Ήταν ένα πρωτόγνωρο αίσθημα για αυτές. Το γυναικείο φύλο αποτελούσε πάντα πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες, οι περισσότεροι άντρες είχαν την μούσα τους. Παρόλα αυτά έμενε στο παρασκήνιο, μόνο ο άνδρας ανέβαινε στη μεγάλη σκηνή και μπορούσε να απαιτήσει, να κυριαρχήσει και να ζητήσει. Η Emmeline Pankhurst είχε πει: “Πρέπει να απελευθερώσουμε το μισό του ανθρώπινου είδους, τις γυναίκες, ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε να απελευθερωθεί και το άλλο μισό”. Στη πορεία, πολλές γυναίκες, όπως η σχεδιάστρια ρούχων Coco Chanel και η δημοσιογράφος Gloria Steinem Marie απέδειξαν το ταλέντο, τη δημιουργικότητα και το πόσο μπορεί να επηρεάσει μια γυναίκα ολόκληρο τον πλανήτη.
Ο Φεμινισμός ως κίνημα και φιλοσοφία ξεκίνησε από τον Διαφωτισμό, συνεχίστηκε στη Γαλλική Επανάσταση και έφτασε στο απόγειό του στις 8 Μαρτίου 1857, όπου 20.000 εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας διεκδίκησαν τη μείωση του ωραρίου εργασίας, μέσω μαζικής απεργίας σε μια περίοδο που απαγορεύονταν ο συνδικαλισμός. Μετά από αμέτρητους αγώνες, οι γυναίκες ορισμένων κοινωνιών κατόρθωσαν να πετύχουν τον θεμελιώδη στόχο τους, δηλαδή ίσα δικαιώματα με τους άντρες στην εκπαίδευση, στην εργασία και στην πολιτική.
Όμως, παρ’ όλες τις διακηρύξεις που υπερασπίζουν την ισότητα των δύο φύλων, πολλές γυναίκες συνεχίζουν να γίνονται θύματα βίας, εξαπάτησης και άσχημης μεταχείρισης. Αυτό έθεσε την ανάγκη το κίνημα του Φεμινισμού να συνεχίζει να υπάρχει προσπαθώντας να εξαλείψει την πατριαρχία, τα στερεότυπα, την καταπίεση και την προβολή της γυναίκας ως σεξουαλικό αντικείμενο. Πολλοί βλέπουν τον Φεμινισμό ως νίκη σε μια ανελέητη μάχη. Πως μπορεί όμως να θεωρηθεί νίκη από την στιγμή που πολλές γυναίκες καθημερινά θανατώνονται, μένουν άνεργες, έχουν χαμηλότερες αμοιβές και συνεχίζουν να κυκλοφορούν με πρόσωπα μισοκαλυμμένα ;
Επιτακτική λοιπόν, είναι η ανάγκη της ύπαρξης του Φεμινισμού και σήμερα, μέσα στον οποίο οι γυναίκες βρίσκουν μια πηγή απελευθέρωσης και ελπίζουν για μια ζωή πιο δίκαια. Όχι για μια ναρκισσιστική αυτοεκπλήρωση αλλά για να τους δίνεται η ευκαιρία να ορίζουν εκείνες τη ‘’φύση’’ τους. Όμως, δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα όρια, όπως η φεμινιστική οργάνωση Femen, με τις κοπέλες που προσπαθώντας να πετύχουν ‘’κάτι’’ βγαίνουν να διαμαρτυρηθούν στους δρόμους χωρίς τις μπλούζες και τα σουτιέν τους, ξεφτυλίζοντας άγρια το γυναικείο φύλο (και χαρίζοντας έδαφος στο αντρικό).
Είναι δικαίωμα όλων μας να αγωνιζόμαστε για όσα μας αξίζουν, φτάνει να έχουμε συνειδητοποιήσει πρώτα το τι είναι αυτό. Σε έναν κόσμο που όλα εξελίσσονται και τίποτα δεν μένει στάσιμο, ένα είναι βέβαιο: Ότι όσο περισσότερο υποβιβάζει το ένα φύλο το άλλο, η ζωή γίνεται δυσκολότερη για όλους και το χάσμα μεγαλώνει. Η Εύα έδωσε το μήλο στον Αδάμ, εκείνος όμως το έφαγε.
* Η Άννα μεγαλώνει σε ένα χωριό των Χανίων, ετοιμάζεται για τις πανελλαδικές εξετάσεις και γράφει τις σκέψεις της στο χαρτί και – μερικές φορές – θα τις δημοσιεύει και στο zarpa.gr
