Μάνατζερ ράγκμπι, είσαι προτεινόμενος για αποχώρηση

Τι συμβαίνει με το ριάλιτι που έχει ξετρελάνει τον κόσμο;

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι μοναδικοί άνθρωποι που δεν βλέπουν Survivor στη χώρα είμαι εγώ κι ο Βέλτσος, αν και για τον Γιώργο δεν παίρνω κι όρκο. Άνθρωποι που ακολουθώ στο twitter, άνθρωποι υπεράνω υποψίας μεταμορφώνονται σε αφηνιασμένους οπαδούς με το που πάει εννιά και ξεκινάνε μια χιονοστιβάδα τουί που σχολιάζουν το υπερπετυχημένο ριάλιτι σαν να μην υπάρχει αύριο.

Μιλάμε για καταιγισμό που κατακλύζει το timeline και εκτοπίζει κάθε άλλη προσπάθεια να μιλήσεις για οτιδήποτε. Και φυσικά οι περισσότεροι το βλέπουν κοροϊδεύοντάς το και ειρωνευόμενοι τα όσα συμβαίνουν. Αν δε το παρακολουθείς, βομβαρδίζεσαι με ακατάληπτα σχόλια για παστέλια, κινέζους, πουστιές, καρύδες, συμβούλια, καβούρια, ασυλίες, Σπαλιάρες, γκολ, μπηχτές, μενταγιόν, διάρροιες και άλλα πολλά που δεν γίνεται να συγκρατήσεις.

Μια παρέα από «διάσημους» από τους οποίους δεν ξέρω ούτε έναν εκτός από ένα παλαίμαχο ποδοσφαιριστή, και μια ομάδα από «μαχητές» οι οποίοι αν έχω καταλάβει καλά δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα αγώνα παρόλο το εντυπωσιακό τους όνομα. Αυτές είναι οι δύο ομάδες οι οποίες έχουν βρεθεί στον μακρινό Άγιο Δομίνικο ο οποίος δεν φαίνεται και πολύ καλύτερος από το Αλεποχώρι και προσπαθούν να επιζήσουν.

Στο νησί εκτός από κάποια υποτυπώδη και μάλλον βλακώδη «αγωνίσματα» στα οποία το έπαθλο είναι συνήθως κάποιο διαφημιζόμενο σνακ, εκτυλίσσεται και ένας χαμός σχέσεων μεταξύ των παικτών, με κλίκες, δολοπλοκίες, ρουφιανιές, ψέματα και προδοσίες, τα υλικά των καλύτερων θεαμάτων αρένας δηλαδή. Ένας μάνατζερ ράγκμπι (!) έχει συγκεντρώσει την αντιπάθεια του τηλεοπτικού κοινού ενώ τον συναγωνίζεται κάποιος άλλος με το εξωτικό όνομα Ορέστης Τσανγκ και από κοντά σύντομα και κάποιοι άλλοι.

Οι περισσότεροι παίκτες δεν εντυπωσιάζουν και πολύ με την ευφυΐα τους ενώ οι περισσότερες κοπέλες είναι φυσικά καλλίγραμμες και ελαφρά ντυμένες ενώ τα αγόρια έχουν πολλά τατουάζ και καλοσχηματισμένους κοιλιακούς. Φυσικά το concept είναι γνωστό εδώ και χρόνια στο εξωτερικό και έχει παιχτεί άλλωστε και στο παρελθόν και στη χώρα μας.

Είναι ίσως το πιο γνωστό ριάλιτι παιχνίδι της Αμερικάνικης τηλεόρασης και σίγουρα ένα από τα παλιότερα. Ποιος είναι ο λόγος λοιπόν για αυτό το χαμό που γίνεται φέτος; Γιατί ξαφνικά με το που αρχίζει το Survivor αδειάζουν οι δρόμοι; Τι έχει αλλάξει και ξαφνικά όλος ο κόσμος το παρακολουθεί με μανία;

Από τη μια είναι ότι απλούστατα το κοινό σιχάθηκε τα ατέλειωτα talent show με τους αναρίθμητους υποψήφιους τραγουδιστές της πλάκας οι οποίοι διαγωνίζονται για να αποσπάσουν την εύνοια γνωστών τραγουδιστών (κυρίως του σκυλάδικου – έστω και συγκεκαλυμμένου) που πλέον δεν γεμίζουν ούτε ταξί. Σε μια χώρα με έντεκα εκατομμύρια κατοίκους, υπολογίζεται ότι έχουν διαγωνιστεί για να γίνουν ο νέος Παντελίδης τουλάχιστον δώδεκα εκατομμύρια υποψήφιοι.

Με άλλα λόγια, η επιτυχία του Survivor σηματοδοτεί με κάποιο τρόπο και το θάνατο του ονείδους που λέγεται σύγχρονη ελληνική μουσική. Από την άλλη, η επιτυχία του Survivor οφείλεται απλούστατα στην μιζέρια που έχει πλέον κατακλύσει την ελληνική κοινωνία. Σε μια εποχή που η ανεργία των νέων έχει ξεπεράσει το 50%, κανένας δεν έχει λεφτά για να βγει και η ελεύθερη τηλεόραση είναι η πιο εύκολη διασκέδαση.

Όταν μάλιστα μέσω των social media και κυρίως του twitter όπως είπαμε και στην αρχή, σου δίνεται η ευκαιρία να σαρκάσεις με την διαδικτυακή σου παρέα τα τεκταινόμενα, τότε ο συνδυασμός είναι ακαταμάχητος. Ζούμε σε μια χώρα που η λογική και η αισθητική έχουν εδώ και καιρό πεθάνει και σε τέτοιες εποχές, ο σαρκασμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των υγιών ανθρώπων. Και αυτό ακριβώς είναι το Survivor: Το απόλυτο και απενοχοποιημένο hate-watch. Μόνο που ποτέ δεν πρέπει να υπερεκτιμάς τη δυνατότητα σου να παραμένεις αλώβητος από την trash κουλτούρα στην οποία κάποιες φορές οικιοθελώς κυλιέσαι.

Γράφει ο aNameToCome, για την lifo.gr