Βαγγέλης Βενιζέλος: Gravity

βαγγέλης-βενιζέλος-gravity-1450537

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, πρόεδρος της χειρότερης στιγμής του ΠΑΣΟΚ, πλήρωσε με το ταπεινωτικό 4,6%, τα σπασμένα του Παπανδρέου και τη δική του πρόσδεση στον Σαμαρά, εδώ και πολύ καιρό θυμίζει τον Κλούνεϊ και την Μπούλοκ στην ταινία «Gravity»: περιφέρεται, «σε μια ατέρμονη κάθοδο», στο πολιτικό στερέωμα

Κάρφωσε τον Γ. Παπανδρέου για τη διάσπαση του 2015: «Δοκιμάστηκε τότε η ταυτότητα και η συνοχή του χώρου».

Αλλά τον ίδιο τον κάρφωσε ο Χάρης Καστανίδης για «τη μετατροπή του Κινήματός μας σε κυβερνητικό συμπλήρωμα της Δεξιάς και κινδυνέψαμε με εκλογικό αφανισμό».

Κατά τα λοιπά, η ανόρεχτη διάλεξη του Βαγγέλη Βενιζέλου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Αναμενόμενο. Όταν κάποιος που θεωρεί πολιτικό τέκνο του -και ευεργετηθέντα- γίνεται αρχηγός του κόμματος και για τρεις μήνες δεν τον παίρνει ούτε ένα τηλέφωνο, δεν έχει να περιμένει πολλά από την πρόσκληση παραστεί στο συνέδριο του. Να παραστεί ως τι;

Αν με την προσχώρησή του στο ΠΑΣΟΚ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, παρέμεινε ξένος ανάμεσα σε ξένους, από τη στιγμή που η Φώφη προτίμησε για τη Βουλή τον Καμίνη αντί για τον ίδιο, αποξενώθηκε πλήρως .

Θα τον συγκινούσε αν ο Ανδρουλάκης σκόπευε να αποκαταστήσει την αδικία προσφέροντας την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Αλλά ο Κρητικός είναι κρύο αίμα σ’ αυτά τα θέματα.

Ευφυής πάνω από όλα ο Βενιζέλος, κατάλαβε ότι τον κάλεσαν ως επισκέπτη, όχι για να τον επανεντάξουν.

Γι’ αυτό έδωσε στην ομιλία του αποχαιρετιστήριο τόνο. Δεν χρησιμοποίησε κτητικές διατυπώσεις «το κόμμα μας», «η παράταξή μας», πλην το αόριστου «ο χώρος μας», άπαξ.

Ήξερε πως είναι το κύκνειο άσμα του απέναντι στο συγκεκριμένο ακροατήριο.

Τους χαιρέτησε «την καθεμία και τον καθένα προσωπικά» και «ευχήθηκε κάθε επιτυχία στον Νίκο Ανδρουλάκη και στην ηγετική ομάδα που θα εκλεγεί».

Χρέωσε και στο ΠΑΣΟΚ την μεταπολιτευτική «αίσθηση ότι όλα θα βαδίζουν πάντοτε από το καλό στο καλύτερο» και ιδιαίτερα «τη σώρευση των αιτιών και την έκρηξη της κρίσης» και τους μίλησε για τη συγκυρία.

Αγόρευσε, σχεδόν μελαγχολικά, με εμφανή πρόθεση να δείξει ότι είναι ο καλύτερος από όλους εκεί μέσα – πράγματι η τοποθέτησή του, ακόμη και ως αγγαρεία, ήταν ό,τι καλύτερο ακούστηκε – και πήρε τις αποστάσεις του.

Δεν υιοθέτησε τους περίεργους συλλογισμούς και τις μεγαλοστομίες του Ανδρουλάκη για τον μετεκλογικό ρόλο του, αλλά του επισήμανε ότι «τα πράγματα κρίνονται καταρχάς εκλογικά, αργότερα όμως κρίνονται ιστορικά».

Χωρίς αιχμές για τον Μητσοτάκη, ούτε για τον Τσίπρα, τον προειδοποίησε ότι «η νέα κοινοβουλευτική και κυβερνητική περίοδος, όποια και αν είναι η κυβέρνηση, θα έχει πολλαπλές δυσκολίες» και απήλθε.

Ο πρόεδρος της χειρότερης στιγμής του ΠΑΣΟΚ, πλήρωσε με το ταπεινωτικό 4,6%, τα σπασμένα του Παπανδρέου και τη δική του πρόσδεση στον Σαμαρά, εδώ και πολύ καιρό θυμίζει τον Κλούνεϊ και την Μπούλοκ στην ταινία «Gravity»: περιφέρεται , «σε μια ατέρμονη κάθοδο», στο πολιτικό στερέωμα.

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Ακολουθήστε το ZARPANEWS.gr
στο Google News και στο Facebook