Η συγκινητική ιστορία της Αντζέλκα από τη Βοσνία όταν φιλοξενήθηκε από οικογένεια Χανιωτών την περίοδο του πολέμου

Mία πολύ συγκινητική ιστορία εξομολογήθηκαν στο Zarpa Radio και στην Ανδρονίκη Κοκοτσάκη, η κυρία Μαρία Αρχοντάκη και η σερβικής καταγωγής Αντζέλκα Ζούνικ, όταν το 1994 λόγω του πολέμου στην Βοσνία η Αντζέλκα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα της καθώς κινδύνευε η ζωή τους μαζί με χιλιάδες άλλα προσφυγόπουλα.

Τα όσα αφηγείται συγκλονίζουν: «Ζητήσαμε βοήθεια από τον Ερυθρό Σταυρό και σε συνεννόηση με τον Ερυθρό Σταυρό της Ελλάδας φτάσαμε στα Χανιά όπου θα μας φιλοξενούσαν οικογένειες Χανιωτών.

«Εγώ τότε ήμουν 10 χρονών. Ήταν πολύ δύσκολο για ένα δεκάχρονο κορίτσι να αφήσει την οικογένειά του, όμως ο πόλεμος μάς είχε ωριμάσει. Ένιωθα ότι έτσι θα βοηθούσα τους γονείς μου, δεν έκλαιγα στο τρένο, αντιθέτως ήμουν ήρεμη.

Στην Κρήτη φτάσαμε 21 παιδιά, μας πήγαν στο δημαρχείο Χανίων κι είχαμε ένα χαρτάκι όπου πάνω αναγραφόταν το όνομα της οικογένειας που θα μας φιλοξενούσε. Το δικό μου το χαρτάκι έγραφε το όνομα της κυρίας Αρχοντάκη».

Για την απόφαση να φιλοξενήσει ένα προσφυγόπουλο, η κα Αρχοντάκη ανέφερε τα εξής: «Δεν ήταν εύκολη απόφαση. Είχα όμως πίστη ότι θα τα καταφέρουμε κι ότι θα το αντιμετωπίζαμε ως παιδί μας. Ήταν μία εμπειρία ζωής. Η προσαρμογή δεν ήταν εύκολη. Τα παιδιά όμως είναι τόσο αγνά και αθώα. Τα παιδιά μου αγκάλιασαν την Αντζέλκα, βρήκαν τον δικό τους τρόπο επικοινωνίας και μέσα σε 10 μέρες μιλούσε άπταιστα τα ελληνικά».

Η Αντζέλκα συγκινημένη ανέφερε ότι αυτούς τους 6 μήνες που την φιλοξένησε η οικογένεια της κυρίας Αρχοντάκη «κράτησε» τα πάντα, στιγμές, εμπειρίες, αναμνήσεις. «Ο,τι δεν μπόρεσαν να μου προσφέρουν οι γονείς μου, μου τα πρόσφερε η οικογένεια της Μαρίας» είπε χαρακτηριστικά

Από τη μεριά της η κυρία Αρχοντάκη επεσήμανε ότι δεν ήταν η οικογένειά της η μοναδική που φιλοξένησε προσφυγόπουλα από την Σερβία. Πολλές οικογένειες Χανιωτών φιλοξένησαν μικρά παιδιά ηλικίας 7 με 10 χρονών με τα οποία ακόμα διατηρούν πολύ καλές σχέσεις. «Εγώ όταν φιλοξένησα την Αντζέλκα δεν ήμουν πλούσια, μία μεσοαστική οικογένεια ήμασταν που όμως τα καταφέραμε μια χαρά και δεν διαχωρίζαμε την Αντζέλκα από τα άλλα δύο παιδιά μας»

«Σε αυτή την ιστορία όλοι κερδίσαμε», είπε η Αντζέλκα,  η κυρία Μαρία απέκτησε άλλο ένα παιδί κι εγώ άλλη μία οικογένεια. Έφυγα από την Σερβία με μία βαλίτσα και γύρισα με δύο βαλίτσες και τέσσερις κούτες γεμάτες πράγματα. Όταν κάνεις το καλό πάντα γυρίζει πίσω. Η αγάπη δεν έχει τιμή»

«Αυτό που θέλω να κάνω οπωσδήποτε πριν φύγω για την Σερβία είναι να επισκεφτώ τον τάφο της μητέρας της κυρίας Μαρίας. Την ένιωθα σαν πραγματική γιαγιά μου. Επίσης με την οικογένεια της Μαρίας δημιουργήσαμε πολύ όμορφους δεσμούς, καθώς η κόρη της η Κατερίνα βάφτισε την κόρη μου, και αυτές τις μέρες που είμαστε στα Χανιά παντρέψαμε με την σειρά μας την Κατερίνα!»