Γιατί δεν συμμετέχω στην «Ώρα της γης»

Όχι γιατί δε νοιάζομαι για το περιβάλλον και το μέλλον του πλανήτη, αλλά γιατί προτιμώ να το κάνω καθημερινά, με απλές κινήσεις όλο το χρόνο και όχι με μία ώρα το χρόνο, όσο αυτήν την ώρα (και πολλές περισσότερες) τα εργοστάσια σε όλο τον πλανήτη θα συνεχίσουν να μολύνουν τον αέρα που αναπνέουμε …

Άσε που αυτό είναι πιο οικονομικό από το να πάρουν επαρκή μέτρα ουσιαστικής προστασίας του περιβάλλοντος …

Δε θα σταθώ στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των πολιτών δείχνει με τις καθημερινές του πράξεις πόσο αδιαφορεί για το περιβάλλον (από τη χρησιμοποιημένη συσκευασία που πετάμε στο δρόμο, το αυτοκίνητο που δεν αποχωριζόμαστε για κανένα λόγο, την παράλογη χρήση απορρυπαντικών, εντομοκτόνων και φυτοφαρμάκων, την αλόγιστη σπατάλη πλαστικού, τα φώτα που ξεχνάμε να σβήσουμε – η λίστα είναι ατελείωτη) …

Θα σταθώ όμως στην πρωτοβουλία «Η Ώρα της Γης» η οποία θα είχε κάποιο νόημα αν πηγαίναμε στην ουσία του προβλήματος …

Δηλαδή στον τρόπο που παράγεται η ενέργεια και όχι στον τρόπο που καταναλώνεται …

Μας λένε λοιπόν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι πολυεθνικές εταιρίες, κάποιες Μ.Κ.Ο που λυμαίνονται τις κρατικές επιδοτήσεις, ότι το πρόβλημα του πλανήτη δεν είναι αυτοί που παράγουν και πουλάνε την καταστροφική για το περιβάλλον ενέργεια, ότι δεν φταίνε αυτοί που εγκαθιστούν ακόμα και πυρηνικά εργοστάσια, αλλά αυτοί που καταναλώνουν την ενέργεια …

Με λίγα λόγια, μας λένε ότι φταίμε εμείς που καταναλώνουμε το δηλητήριο και όχι εκείνοι που το παράγουν και γι αυτό πρέπει να τους αφήσουμε ελεύθερους να παράγουν την ενέργειά τους, όσο εμείς οφείλουμε να μειώσουμε την κατανάλωσή της γιατί διαφορετικά είμαστε τουλάχιστον συνυπεύθυνοι …

Να κλείσουμε λοιπόν για μια ώρα τα φώτα μας για να διαμαρτυρηθούμε γιατί τα εργοστάσια ρυπαίνουν τον αέρα που αναπνέουμε και τις θάλασσες που κολυμπάμε …

Να κλείσουν τα φώτα τους και τα Δημαρχεία όλης της χώρας, τα οποία τον υπόλοιπο χρόνο, όλη τη νύχτα, φωτίζουν τους δρόμους με λάμπες παλαιού τύπου …

Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι πραγματικά, αφήνουμε κατά μέρος τις φανφάρες και προσπαθούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα …

Να προσπαθούμε από λίγο κάθε μέρα …

Είναι προτιμότερο από το να μην προσπαθούμε, αλλά να νομίζουμε πως κάναμε το χρέος μας  σβήνοντας τα φώτα μια ώρα το χρόνο …

ΖΑΡΠ …