Υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών: Το σωστό και το λάθος

Γίνεται ένας που φροντίζει ηλικιωμένους να μην έχει εμβολιαστεί; Οχι βέβαια. Η νοσηλεύτρια που εξυπηρετεί ασθενείς στο νοσοκομείο; Αδιανόητο. Οι θεραπευτές ψυχικά ασθενών σε ιδρύματα, κλινικές, οικοτροφεία και ξενώνες; Ούτε συζήτηση.

Ολα καλά λοιπόν με την ανακοίνωση της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών για συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες;

Σε καμία περίπτωση.

Θα ήταν όλα καλά, εφόσον είχε προηγηθεί μια συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια πειθούς με επιστημονικούς και όχι επικοινωνιακούς όρους.

Οχι μόνο δεν συνέβη αυτό, αλλά αντίθετα υπήρξε μια κούφια θριαμβολογία για την πορεία των εμβολιασμών, διασύρθηκε το εμβόλιο της AstraZeneca και έγινε στοχοποίηση και συκοφάντηση των ανεμβολίαστων με τρόπο που ενίσχυσε τις αντιστάσεις στη συμμόρφωση.

Μαθαίνουμε σήμερα ότι οι οίκοι ευγηρίας που συνδέονται με την Εκκλησία έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά εμβολιασμένων εργαζόμενων. Βλέπουμε ότι οι διαφορές μεταξύ περιοχών της χώρας είναι χαοτικές. Αλλού η συντριπτική πλειοψηφία ακολουθεί το δρόμο της επιστήμης και αλλού υπάρχει τεράστια επιφυλακτικότητα.

Το συμπέρασμα είναι προφανές:

-Πρέπει πρώτα να πειστούν οι ιερείς για να πείσουν και αυτό προϋποθέτει σκληρή και αθόρυβη δουλειά που έπρεπε ήδη να έχει γίνει.

-Οι καλές πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί σε Covid free πόλεις και νησιά θα έπρεπε να μελετηθούν για να κυριαρχήσουν στην επικράτεια.

-Οι δήμοι θα έπρεπε να πρωταγωνιστούν στην καμπάνια ενημέρωσης και πειθούς και για να γίνει αυτό θα έπρεπε να τους έχουν δοθεί τα απαραίτητα εργαλεία.

-Τα πρόσωπα που έχουν επιρροή στις τοπικές κοινωνίες θα έπρεπε να έχουν κινητοποιηθεί και να τους έχει ανατεθεί ειδικός ρόλος για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Τίποτα από αυτά δεν έγινε στο πλαίσιο μιας έγκαιρης παρέμβασης. Αντίθετα, σηκώθηκε το δάχτυλο και αγρίεψε το βλέμμα απέναντι σε ακροδεξιούς συνωμοσιολόγους και διστακτικούς ή φοβισμένους που ρίχτηκαν όλοι μαζί στον ίδιο «κουβά» των «ψεκασμένων».

Το επόμενο λάθος γίνεται με το ποινολόγιο για τους ανυπάκουους το οποίο θα είχε νόημα μόνο αν είχαν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια εξασφάλισης συναίνεσης στον εμβολιασμό. Αλλά χωρίς να έχει γίνει η αναγκαία προσπάθεια, φτάσαμε στις κυρώσεις. Αντί για συνεργασία, καταναγκασμός. Αντί για συνεννόηση, εκφοβισμός. Αντί για διάλογος, αυταρχισμός.

Μακάρι να «τους βγει». Αλλά αν δεν «τους βγει», θα χάσουμε όλοι. Και αυτό δεν διορθώνεται με διάγγελμα.

tvxs.gr