Τρόμος πάνω από τον κόσμο: Πυρηνική υστερία ή πραγματική απειλή;
Έχουν περάσει 60 χρόνια από τότε που ο κόσμος βρέθηκε ένα βήμα από την πυρηνική σύγκρουση των δύο υπερδυνάμεων (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ), με αφορμή την κρίση των πυραύλων στην Κούβα.
Ήταν Οκτώβριος του 1962. Στην Κούβα, στη «μύτη» της Αμερικής, είχε επικρατήσει η κομμουνιστική επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο και οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να την ανατρέψουν. Ο Κάστρο έπεισε τον σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ να εγκαταστήσει στη χώρα του πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές. Ήταν η απάντηση για την εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων σε χώρες κοντά στη Σοβιετική Ένωση και, κυρίως, στη γειτονική της Τουρκία. Ο πρόεδρος Τζον Κένεντι βρίσκεται προ ενός τρομακτικού τετελεσμένου. Διατάζει να αποκλειστεί η Κούβα και απειλεί με εισβολή. Ο κόσμος κρατάει την ανάσα του.
Όμως οι ηγέτες των δύο υπερδυνάμεων δεν άκουσαν τα φιλοπόλεμα γεράκια της εποχής και δεν πάτησαν το κουμπί, γιατί ήξεραν τον όλεθρο που θα ακολουθούσε. Παρενέβη ο τότε γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Ου Θάντ και τους έπεισε να κάνουν αμοιβαία βήματα υποχώρησης. Ο Χρουστσόφ απέσυρε τους πυραύλους από την Κούβα. Και ο Κένεντι σταμάτησε το αποκλεισμό και υποσχέθηκε μυστικά ότι θα απέσυρε και τους αμερικανικούς πυραύλους από την Τουρκία. Η κρίση έληξε, ο κόσμος πήρε βαθιά ανάσα.
Τι συμβαίνει σήμερα; Υπάρχουν, αλήθεια, σημαντικές πιθανότητες να ζήσει ο κόσμος τον πυρηνικό εφιάλτη, όταν οι μνήμες από την καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι από τις αμερικανικές πυρηνικές βόμβες είναι ακόμη ζωντανές;
Σήμερα δεν υπάρχει κάποιο πραγματικό περιστατικό, όπως συνέβη το 1962, που να οδηγεί σε ασφαλές συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου. Περισσότερο έχουμε να κάνουμε με πληθωρισμό εκατέρωθεν δηλώσεων, οι οποίες εντάσσονται στον πόλεμο(και) της προπαγάνδας.
Ο Πούτιν έχει πει ότι, αν απειληθεί η εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας, θα χρησιμοποιήσει «όλα τα μέσα για να προστατεύσει τη Ρωσία και το λαό της». Οι Αμερικανοί συμπεραίνουν ότι ο Πούτιν εκτοξεύει πυρηνικές απειλές «επειδή χάνει τον πόλεμο στην Ουκρανία». Και ο πρώην διευθυντής της CIA Nτέιβιντ Πετρέους είπε ότι, αν η Ρωσία χρησιμοποιήσει πυρηνικά στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα καταστρέψουν τα ρωσικά στρατεύματα και θα βυθίσουν το ρωσικό στόλο στη Μαύρη Θάλασσα.
Το βέβαιο είναι ότι και οι δύο πλευρές γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε έναν πυρηνικό πόλεμο δεν θα υπάρξει νικητής. Ο Πούτιν είναι αδίστακτος, αλλά είναι και ρεαλιστής. Ξέρει ότι, αν χρησιμοποιήσει πυρηνικά, δεν θα κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά θα καταστρέψει τη χώρα του. Οι Αμερικανοί, από την άλλη, προφανώς γνωρίζουν ότι το να εξωθήσουν τον Πούτιν σε οριακό σημείο και να ρισκάρουν μια πυρηνική καταστροφή είναι μια εντελώς ανεύθυνη επιλογή.
Το κακό είναι ότι σήμερα δεν υπάρχουν ηγέτες ή άλλα πρόσωπα με παγκόσμιο κύρος που να είναι σε θέση να παρέμβουν και να προλάβουν το «μη περαιτέρω», όπως έγινε το 1962.
Όταν οι Δυτικοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, ενέτασσαν όλες τις πρώην χώρες του ανατολικού συνασπισμού στο ΝΑΤΟ και αγνοούσαν τις προειδοποιήσεις ακόμα και δικών τους αξιωματούχων (Χένρι Κίσινγκερ, Τζόρτζ Κέναν) ότι ο Πούτιν θα αντιδράσει, ουδείς πίστευε ότι θα συμβούν όσα βλέπουμε σήμερα. Όποιος το πίστευε και ενθάρρυνε τον Ζελένσκι να προκαλεί τον Πούτιν, μιλώντας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, είναι προφανές ότι επιδίωκε τον πόλεμο, πιστεύοντας ότι θα διέγραφε τη Ρωσία από το χάρτη των μεγάλων δυνάμεων.
Όταν ο Πούτιν διέταξε την εισβολή στην Ουκρανία, προφανώς πίστευε ότι η πολεμική του μηχανή θα «καθάριζε» σε μικρό διάστημα. Έπεσε έξω και τώρα καλείται να διαχειριστεί τις απρόσμενες δυσκολίες.
Τα γεγονότα αυτά δείχνουν ότι συχνά οι σχεδιασμοί οδηγούνται σε αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Σήμερα όλοι μιλούν για τον πυρηνικό κίνδυνο, προφανώς για να τον «ξορκίσουν». Όμως, αν αυτό συνεχιστεί, τότε παραμονεύει ο κίνδυνος της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Μόνο που η εκπλήρωση αυτής της «προφητείας» θα φέρει αυτό που έχει πει ο Αϊνστάιν: «Αν διεξαχθεί τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο τέταρτος θα γίνει με ρόπαλα»…
Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
