Τουρισμός ή θάνατος; Και τουρισμός και θάνατος!
Όταν τεστ, μάσκες, καραντίνες πάνε μια βόλτα ως την παραλία
Ρε φίλε, μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω!
Κάτσε και μέτρα τώρα, άνευ φόβου και πάθους, από πότε τα μολογάω για τον τουρισμό και τις παραφυάδες του.
Στις 4 Μαρτίου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχα διατυπώσει την εξής απορία:
«Πάμε για πέντε μύρια τουρίστες το καλοκαίρι;
Ήρεμα ρωτάω».
Στις 23 Μαρτίου, σημείωνα εδώ στο Newpost:
«Καταλαβαίνει πολύ εύκολα κανείς για τι Αρμαγεδδώνα μιλάμε έτσι και σκάσουν μύτη τελικά όχι πέντε όχι οκτώ αλλά και δέκα ακόμη εκατομμύρια τουρίστες».
Στις 24 Απριλίου έλεγα, πάλι εδώ, για τον υπουργό Θεοχάρη:
«Ακόμη διατείνεται ο άνθρωπος ότι πάμε να χάσουμε μόνο το πενήντα τοις εκατό του περυσινού μας τουρισμού, ότι θα αφιχθούν δηλαδή φέτος στα μέρη μας δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες. Θα μου πεις, εδώ πίστευε ότι ο κορωνοϊός είναι ευκαιρία να τσουρνέψουμε πελατάκια κινέζικα από την αγορά της Άπω Ανατολής, θα κωλώσει να διαδίδει πως θα τη σκαπουλάρουμε από την κρίση;
Όλα αυτά την ώρα που δηλώνουμε εμείς, ο Θεοχάρης δηλαδή, ότι σιγά τα δύσκολα, θα κάνει ο υποψήφιος ταξιδιώτης το τεστ στη χώρα του και ύστερα θα φορτώνει βαλίτσες στο αεροπλάνο και θα έρχεται στην ασφαλή και σοβαρή και διδακτική Ελλάδα του Σωτήρη».
Και στις 14 τρέχοντος, στις οθόνες του Νewpost το καλούπωνα το στόρι:
«Στο δίλλημα τουρισμός ή θάνατος η απάντηση μοιάζει ξαφνικά πολύ απλή:
Και τουρισμός και θάνατος»!
Ε ναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Και τουρισμός και θάνατος είναι η απάντηση της κυβέρνησης. Ανοίγουμε τις πόρτες σε όποιον αλλοδαπό ή όποια αλλοδαπή μπορεί να επωμισθεί το κόστος των διακοπών στην Ελλάδα (θα εκπλαγείτε αν διαβάσετε τι αφραγκία έχει πέσει στο εξωτερικό…), δίχως τεστ, δίχως πιστοποιητικά υγείας, δίχως καραντίνες και με υποδομή η οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων κινείται στη σφαίρα του φανταστικού.
Δείτε παρακαλώ τα γραφήματα που παρουσιάστηκαν από τα επίσημα χείλη και θα κατανοήσετε πολύ εύκολα ότι στους τομείς «προσβασιμότητα σε δομές υγείας» και «δυνατότητα ελέγχου (testing)», αν εξαιρέσουμε την ηπειρωτική Ελλάδα, την Κρήτη και πεντέξι νησιά, όλοι οι υπόλοιποι τουριστικοί προορισμοί (και δεν είναι λίγοι!), δεν πληρούν σχεδόν καμία από τις προδιαγραφές.
Και τι μας νοιάζει ρε φίλε, εδώ ο Θεοχάρης ο υπουργός τη βρήκε τη λύση:
«Ο ξένος τουρίστας που θα μείνει 6-7 ημέρες στη χώρα μας δεν θα προλάβει να αναπτύξει τα υγειονομικά συμπτώματα».
Όχι μόνο θα του πάρουμε τα μπικικίνια δηλαδή, αλλά δεν θα τον φορτωθούμε κιόλας. Στην πατρίδα του θα γυρίσει, να το γονατίσει το τοπικό Σύστημα Υγείας. Κι εδώ ούτε γάτα ούτε ζημιά, πεντακάθαροι σαν το τζάμι που το πέρασες αμμωνιαζόλ!
Την ίδια ώρα ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων Γρηγόρης Τάσιος, βγαίνει και δηλώνει ευθαρσώς:
«Μας προβληματίζει η πρόβλεψη για συνεργαζόμενο γιατρό σε κάθε κατάλυμα, καθώς δεν υπάρχουν τόσοι γιατροί για να καλύψουν το πλήθος των ξενοδοχείων».
Αυτός δεν θέλει το καλό της πατρίδας μας; Αυτός δεν θέλει το καλό της πορτοφόλας του; Αυτός δεν νοιάζεται για τον σκληρό χειμώνα που θα μας συναντήσει εντός ολίγων μηνών;
Έλα μωρέ τώρα, το ελληνικό καλοκαιράκι θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν αποτέτοιαν. Ακόμη και ο Τσιόδρας ο άτεγκτος το κατάπιε που θα μας έρχονται χύμα οι τουρίστες δίχως τεστ και για τον Χαρδαλιά δεν το συζητάω καν. «Από τις 13 Μαΐου μόνο ένα τεστ ταξιδιώτη από το εξωτερικό ήταν θετικό σε 21 πτήσεις και συνολικά 2236 επιβάτες», βγήκε και δήλωσε και την καθάρισε την μπουγάδα. Και κάτσε ύστερα εσύ να αγχώνεσαι και να αναρωτιέσαι γιατί κάτσαμε δυο μήνες καραντίνα να κοιτάμε τους τέσσερεις τοίχους, τα φωτιστικά και τις τζαμόπορτες. Χώρια τα πιτσιρίκια στις πλατείες, που τα σαλτάρανε στη φάπα…
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
