Το «παλιό» και το «νέο» στον Δήμο Χανίων

Αυτό που πολλοί προσάπτουν στην αυτοδιοικητική κίνηση του Παναγιώτη Σημανδηράκη είναι η απειρία, η έλλειψη τριβής με τα δημοτικά δρώμενα, η… νεότητα.

Πώς θα καταφέρουν εννέα νέοι -σε ηλικία και στην αυτοδιοίκηση- άνθρωποι να τα βγάλουν πέρα με τόση καθημερινή γραφειοκρατία, με ασφυκτική επιτήρηση, με ανύπαρκτους πόρους, πώς θα κερδίσουν την «μάχη της λακκούβας» και του παράνομου παρκαρίσματος όταν στο πρόγραμμά τους μιλούν γενικά κι αόριστα για «εκσυχρονισμό υπηρεσιών», «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» κλπ;

Μήπως η σκληρή καθημερινότητα του Δήμου Χανίων θα «ψαλιδίσει» τα όνειρα τους και θα τους προσγειώσει απότομα σε κακοφτιαγμένα πεζοδρόμια, σε λυόμενα σε αυλές σχολείων, λαϊκές αγορές, σκουπίδια και μπάζα;

Οι ίδιοι απαντούν πώς όχι, δηλώνουν πανέτοιμοι να αναλάβουν και σκοπεύουν όλα αυτά να τα ξεπεράσουν με τη μέγιστη «εκμετάλλευση» της γνώσης και της εμπειρίας που υπάρχει στις υπηρεσίες του Δήμου Χανίων.

Από την άλλη, στο άλλο άκρο, μια πιθανή επικράτηση Παπαδογιάννη θα ξαναφέρει «στο κουμάντο» ανθρώπους που έχουν εμπειρία. Και ίσως… παραέχουν. Μια ματιά στους εκλεγμένους με τον συνδυασμό του -και αυριανούς αντιδημάρχους- φέρνει στο νου ακριβώς την εικόνα που υπήρχε στον Δήμο Χανίων, πέντε, εννιά, δεκατρία, είκοσι χρόνια πριν!

Άνθρωποι που έχουν υπηρετήσει την πόλη επί σειρά ετών, με διαφορετικούς συνδυασμούς που είχαν συγκρουστεί έντονα μεταξύ τους που υπήρξαν αντίπαλοι μέχρι και χθες, στην τωρινή δημοτική θητεία και οι οποίοι εσχάτως «ένωσαν δυνάμεις» υπό την υποψηφιότητα του Άρη Παπαδογιάννη…

Στην περίπτωση του Τάσου Βάμβουκα η συσπείρωση των ανθρώπων αυτών αποδείχτηκε Βαβέλ με ολέθρια αποτελέσματα για τους Χανιώτες.

Τώρα είναι η ώρα να επιλέξουμε ξανά: Στην περίπτωση που επικρατήσει το «νέο» δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι μας περιμένει… σε άλλη περίπτωση, μπορεί και να ξέρουμε…

ΖΑΡΠ…