Το αλάθητο του πρωθυπουργού

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις δηλώσεις του για τα προβλήματα που προέκυψαν κατά την κακοκαιρία Ελπίδα απέτυχε να βγάλει την κυβέρνησή του από την εξαιρετικά δύσκολη θέση, στην οποία έχει περιέλθει

Τι περιμέναμε να κάνει χτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Υπουργικό Συμβούλιο;

• Πρώτον, να μη δείξει αλαζονεία και να κρατήσει χαμηλούς τόνους -το έκανε.
• Δεύτερον, να ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες για την πρωτοφανη ταλαιπωρία που υπέστησαν λόγω της κατάρρευσης του κρατικού μηχανισμού.
• Τρίτον, να οδηγήσει στην έξοδο από την κυβέρνηση τους υπουργούς που ευθύνονται για το χάος, με προεξάρχοντα τον υπουργό Πολιτικής Προστασίας, Χρήστο Στυλιανίδη -δεν το έκανε.

Οι συνέπειες

Μην κάνοντας το τρίτο, δηλαδή την απόδοση των πολιτικών ευθυνών, ο πρωθυπουργός ακύρωσε στην πράξη τις άλλες δύο θετικές κινήσεις του και απέτυχε να βγάλει την κυβέρνησή του από την εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει. Κι αυτό γιατί χωρίς καμία παραίτηση, ο πρωθυπουργός:

• εκπέμπει στην ουσία αλαζονεία και δείχνει ότι δεν συναισθάνεται την οργή των πολιτών,
• αναλαμβάνει ο ίδιος προσωπικά και η κυβέρνηση ως σύνολο την ευθύνη της ανικανότητας στη διαχείριση της κακοκαιρίας,
• υπονομεύει το κεντρικό αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας περί αξιολόγησης παντού και αριστείας. Δεν γίνεται να μιλάς για αξιολόγηση όταν δεν υφίστανται κυρώσεις οι αποτυχημένοι υπουργοί.

Η προσωπική επιλογή

Γιατί δεν ανταποκρίθηκε ο κ. Μητσοτάκης στις προσδοκίες των πολιτών, πράττοντας (αυτό που θα έπρεπε να είναι) το αυτονόητο; Ο βασικός λόγος είναι ότι ο κ. Στυλιανίδης υπήρξε προσωπική επιλογή του και μάλιστα πολυδιαφημισμένη. Ο πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος, και Κύπριος πολίτης, μεταγράφηκε στην κυβέρνηση αμέσως μετά το φιάσκο των πυρκαγιών του καλοκαιριού.

Προβλήθηκε ως ο άνθρωπος που θα αναβάθμιζε την Πολιτική Προστασία. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης δήλωνε τον Σεπτέμβρη ότι με τον Χρήστο Στυλιανίδη η Ελλάδα θα γινόταν πρότυπο σε όλη την Ευρώπη ως προς την Πολιτική Προστασία.

Τελικά αντί για πρότυπο, γίναμε παράδειγμα προς αποφυγή. Για πρώτη φορά στα χρονικά, έκλεισαν από το χιόνι οι κεντρικές αρτηρίες της πρωτεύουσας και εγκλωβίστηκαν για ώρες χιλιάδες άνθρωποι. Ο κ. Στυλιανίδης αποδείχτηκε απολύτως ανεπαρκής, ένας άνθρωπος χωρίς στοιχειώδη επαφή με την ελληνική πραγματικότητα.

Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός ως όφειλε, απέπεμπε τον κ. Στυλιανίδη, θα παραδεχόταν εμμέσως ότι διέπραξε ένα σοβαρό λάθος: τοποθέτησε τον εντελώς λάθος άνθρωπο σε μια κρίσιμη θέση. Πάντοτε για έναν πρωθυπουργό δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από την παραδοχή του λάθους.

Θεωρούν ότι η παραδοχή του λάθους βλάπτει το κύρος τους. Αυτό άλλωστε τους συμβουλεύουν και τα εκάστοτε “πρωθυπουργικά περιβάλλοντα” -τα οποία συνήθως έχουν ιδιαίτερα αρνητική επίδραση στη διακυβέρνηση.

Λάθος στο λάθος

Ο κ. Μητσοτάκης στην πορεία θα κάνει την ίδια διαπίστωση με όλους τους προκατόχους του: ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα από ένα λάθος είναι να μην το διορθώνεις έγκαιρα. Το αλάθητο το είχε κάποτε μόνο ο Πάπας -πλέον ούτε και αυτός. Αφήνοντας τον κ. Στυλιανίδη στη θέση του, το κύρος του πρωθυπουργού βάλλεται πολύ περισσότερο από ό,τι αν τον απέπεμπε. Στο αρχικό λάθος της επιλογής προστίθενται τα λάθος της επιμονής στην άστοχη επιλογή και της επίδειξης αδιαφορίας απέναντι στην οργή της κοινωνίας.

Ακόμα χειρότερο είναι ότι παραμένει ένας αποδεδειγμένα ανεπαρκής άνθρωπος σε ένα από τα πιο κρίσιμα πόστα. Ας ελπίσουμε ότι ο Μεγαλοδύναμος θα μας προφυλάξει τώρα από τίποτα πλημμύρες…

Γράφει ο Γιάννης Αλμπάνης