Το 2022 δεν μπαίνει με το… δεξί για τον Μητσοτάκη

Η διαχείριση της πανδημίας που προσέδωσε ισχύ στον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι η ίδια που τώρα τού την αφαιρεί

Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο πρωθυπουργός μας καλεί να αναλογιστούμε πού ήμασταν στο κλείσιμο του 2020 και πού σήμερα. Έχω την αίσθηση ότι η συγκεκριμένη αναφορά δεν ήταν η πλέον εύστοχη από την πλευρά των λογογράφων του Μαξίμου. Και αυτό γιατί η αυγή του 2021 φωτιζόταν από την ελπίδα ότι το εμβόλιο θα έφερνε πολύ σύντομα το τέλος της πανδημίας και των υγειονομικών περιοριστικών μέτρων. Άλλωστε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλαγε τότε για το τελευταίο μίλι της πανδημίας.

Η σκιά του 2022

Σήμερα, μπαίνουμε στο 2022 σε ένα κλίμα πρωτοφανούς ανησυχίας (ίσως της χειρότερης από την απαρχή της πανδημίας). Είναι γενικευμένο το αίσθημα μιας απειλής που μας αφορά συγκεκριμένα σε προσωπικό επίπεδο και όχι αφηρημένα και γενικά, όπως συνέβαινε με τις παραλλαγές του κορονοϊού που προηγήθηκαν της Ο.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά κάνουμε ρεβεγιόν υπό περιορισμούς που ποτέ στο παρελθόν δεν θα μπορούσαμε να διανοηθούμε. Και χωρίς υπερβολή, αυτή τη φορά είναι χειρότερα από πέρσι. Γιατί αυτή τη φορά είχαμε πιστέψει ότι θα κάνουμε κανονικές Γιορτές και τώρα προσγειωνόμαστε απότομα. Ακόμα χειρότερα, στην τελευταία καταγραφή του χρόνου είχαμε ένα αδιανόητο ρεκόρ ημερήσιων κρουσμάτων (40.560) ενώ ο Δεκέμβριος υπήρξε ο πιο θανατηφόρος μήνας από την αρχή της πανδημίας, με 2.263 θανάτους.

Αχτίδα φωτός μέσα στη σκιά που σκεπάζει την έναρξη του 2022, είναι η προστασία που παρέχει το εμβόλιο από τη βαριά μορφή της νόσου.

Το 2022 του Μητσοτάκη

Αλλά και για τον κ. Μητσοτάκη η σύγκριση με το φινάλε του 2020, δεν μοιάζει ευνοϊκή. Έτσι κι αλλιώς, σε ένα τόσο ζοφερό κλίμα καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να μείνει αλώβητη. Ωστόσο, ειδικά για τον κ. Μητσοτάκη το 2021 δεν κλείνει όπως άνοιξε. Γιατί ο πρωθυπουργός μπήκε στην περασμένη χρονιά παντοδύναμος, με ένα πρωτοφανές για Έλληνα πρωθυπουργό πολιτικό κεφάλαιο, το οποίο οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχή διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας. Ο κ. Μητσοτάκης μπαίνει όμως στο 2022, βλέποντας την κυβέρνησή του να υποχωρεί στις δημοσκοπήσεις, ενώ έχει αρχίσει να θολώνει η προσωπική εικόνα του, η οποία αποτέλεσε το προηγούμενο διάστημα το μεγαλύτερο ατού της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν η διαχείριση της πανδημίας που προσέδωσε ισχύ στον κ. Μητσοτάκη και είναι η ιδια που την αφαιρεί τώρα.

Αυτά που μπορούσε

Οι πολίτες θα έδειχναν κατανόηση (και την έχουν δείξει με παραπάνω άλλωστε) αν η κυβέρνηση είχε κάνει όσα έπρεπε και μπορούσε, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα επιθυμητά, δεδομένου ότι η πανδημία είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, ενώ η (κάκιστη) διαχείριση του εμβολίου οφείλεται κατά κύριο λόγο στις πολυεθνικές του φαρμάκου και τις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός χρεώνεται ότι δεν έκανε όσα έπρεπε και μπορούσε να έχει κάνει.

Τα λάθη

Ποια είναι αυτά που θα έπρεπε και θα μπορούσε να είχε κάνει η κυβέρνηση, αλλά δεν τα έκανε; Στη ουσία είναι αυτά που αναφέρει ο… πρωθυπουργός στο διάγγελμά του. Ενδεικτική η αντιπαραβολή αποστροφών του διαγγέλματος με όσα έχουν έχουν συμβεί στην πραγματικότητα:

“Σκεφτείτε ότι πριν από έναν ακριβώς χρόνο έφταναν στην Ελλάδα τα πρώτα εμβόλια. Και, σήμερα, το 80% των ενηλίκων Ελλήνων, 4 στους 5 δηλαδή, έχει επιλέξει να θωρακίσει την υγεία του και να προστατεύσει αυτούς που αγαπά..”

Στην πραγματικότητα, έχουμε πλήρως εμβολιασμένο το 65,4% του πληθυσμού την ώρα που στην Πορτογαλία είναι 89%. Αντιεμβολιαστές υπάρχουν παντού, άλλες κυβερνήσεις όμως τα πήγαν πολύ καλύτερα με την εμβολιαστική εκστρατεία.

“Αυτός είναι και ο λόγος που οι παρεμβάσεις μας δεν παραμένουν άκαμπτες, αλλά προσαρμόζονται χρονικά στα δεδομένα. Με σχέδιο για την κίνηση της αγοράς, την κοινωνική συμπεριφορά αλλά και την αντοχή των δομών υγείας. Έτσι, άλλωστε, πετύχαμε να αποφύγουμε τα lockdown και ήδη να γιορτάσουμε κανονικά τα Χριστούγεννα.”

Δύσκολα γίνεται πιστευτό ότι υπάρχει συνεκτικό σχέδιο όταν τα περιοριστικά μέτρα άλλαξαν μέσα σε 48 ώρες. Εν προκειμένω, το μπρος-πίσω ονομάζεται ευκαμψία.

“Τώρα, όμως, υποδεχόμαστε την Πρωτοχρονιά, δυστυχώς με κάποιους περιορισμούς στη διασκέδαση, γιατί αυτό μας υποδεικνύουν οι ειδικοί ότι πρέπει να κάνουμε.”

Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ίδια η κυβέρνηση δεν εισάκουσε τις υποδείξεις των ειδικών. Αγνόησε τόσο την έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα για τη θνητότητα των διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ όσο και τις προειδοποιήσεις σχεδόν όλων των ειδικών για την έγκαιρη λήψη περιοριστικών μέτρων πριν καταστεί ανεξέλεγκτη η Ο.

“Κλείνοντας τα αυτιά στην καταστροφολογία και στην ηττοπάθεια για να ακουστεί μόνο η φωνή της επιστήμης και της αλήθειας.”

Βεβαίως χρειαζόμαστε όσο ποτέ να ακουστεί η φωνή της αλήθειας και της επιστήμης. Αυτή τη φωνή δεν την ακούει όμως η κυβέρνηση που επιμένει να παρουσιάζει μια ωραιοποιημένη εκδοχή της πραγματικότητας, δίνοντας την εντύπωση ότι εντέλει πέφτει η ίδια θύμα της επικοινωνιακής πολιτικής της.

Δυστυχώς για τους εκάστοτε κυβερνώντες η πραγματικότητα είναι πάντοτε επίμονη και συνήθως πολύ πιο δυσάρεστη από τις προπαγανδιστικές εικόνες. Δυστυχώς για τους πολίτες, η κυβερνητική αδυναμία στην αντιμετώπιση της (εκάστοτε) πραγματικότητας, μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στις ζωές τους -αυτό ακριβώς ζούμε σήμερα. Από αυτή τη σκοπιά, η δημοτικότητα της κυβέρνησης ίσως έχει μικρή ή και καθόλου σημασία. Το ζήτημα για τους πολίτες είναι η πανδημία.

Γράφει ο Γιάννης Αλμπάνης