Θεσμικό μέλλον, αμφιλεγόμενο παρελθόν
«Μια χαρά Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι ο Βενιζέλος» είπε ο Κώστας Σκανδαλίδης. «Ο Βενιζέλος έχει θεσμικό μέλλον» δήλωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Προφανώς η κ. Γεννηματά δεν είχε στο μυαλό της το θεσμικό μέλλον του κ. Βενιζέλου όταν αποφάσιζε να του ανακοινώσει, με άκομψο όντως τρόπο, ότι η μόνη θέση που μπορεί να του προσφέρει είναι η τιμητική (;) τελευταία στη λίστα επικρατείας.
Προφανώς, επίσης, γνώριζε ποια θα ήταν η αντίδραση του κ. Βενιζέλου. Ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν ανήκει στην κατηγορία των στελεχών που καταπίνουν αμάσητες τις προσβολές. Το αν ο κ. Βενιζέλος έχει θεσμικό μέλλον δεν το γνωρίζει κανείς. Με τα ανθρώπινα ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Εχει όμως παρελθόν ο κ. Βενιζέλος και μάλιστα πλούσιο, για ορισμένους δε αμφιλεγόμενο. Συνέδεσε το όνομά του με ορισμένες κρίσιμες φάσεις του ΠΑΣΟΚ και της χώρας. Θυμίζω εν τάχει:
– Εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ με καθυστέρηση. Τον επιστράτευσε ο Κώστας Λαλιώτης το 1989 για να βοηθήσει τον ιδρυτή του κόμματος ο οποίος έδινε τη μάχη στο Ειδικό Δικαστήριο. Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι η συμβολή του ήταν καθοριστική.
– Στην κούρσα της διαδοχής που έγινε σε συνθήκες πόλωσης το 1996 τάχθηκε υπέρ της υποψηφιότητας του Ακη Τσοχατζόπουλου, αλλά ο Κώστας Σημίτης δεν του το κράτησε μανιάτικο. Τον αξιοποίησε.
– Διαφώνησε με τον Κ. Σημίτη όταν ο τότε πρωθυπουργός έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Γιώργο Παπανδρέου το 2003 με μια διαδικασία που παρέπεμπε περισσότερο σε βασιλικό οίκο παρά σε κόμμα με δημοκρατικές διαδικασίες. Η δυσφορία του δεν ξεπέρασε τα όρια. Από κείνη τη στιγμή, πάντως, ξεκίνησε η αντιπαράθεσή του με τον γιο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
– Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2007 έθεσε υποψηφιότητα για την αρχηγία. Στην αρχή οι δημοσκοπήσεις τον έδιναν ως το μεγάλο φαβορί και είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη σχεδόν όλων των παραταξιακών μέσων ενημέρωσης. Κατάφερε όμως να χάσει. Συνεργάτες του τον πίεζαν να φύγει από το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργήσει νέο κόμμα. Δεν το τόλμησε. Ανακοίνωσε την πρόθεσή του να συγκροτήσει πολιτικό όμιλο, αλλά αναδιπλώθηκε όταν ο Γ. Παπανδρέου τον απείλησε με διαγραφή. Οι έτσι κι αλλιώς κακές σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών επιδεινώθηκαν.
– Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Παπανδρέου τον έβαλε στην κυβέρνησή του μετά τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ το 2009. Ο κ. Βενιζέλος ως υπουργός επέλεξε μια στάση που ξένισε πολλούς. Ο συνήθως λαλίστατος και παρεμβατικός κορυφαίος παράγοντας του κινήματος δεν έδινε τον τόνο στη δημόσια συζήτηση. Διακριτική παρουσία. Η κατάσταση άλλαξε το 2011 με την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου, ο εσωκομματικός αντίπαλός του ήταν ο ιθύνων νους του κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος που τον υποχρέωσε να απομακρυνθεί από την εξουσία. Κατηγορία που απορρίπτει μετά βδελυγμίας ο κ. Βενιζέλος.
– Το 2012 εκλέγεται αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά στις εκλογές του Γενάρη του 2015 το κόμμα καταποντίζεται. Αρνητικό ρεκόρ το 4,68%. Είναι ο μόνος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που δεν μπόρεσε να γίνει πρωθυπουργός. Ολοι οι προκάτοχοί του κυβέρνησαν τη χώρα (Ανδρέας, Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου). Οσο για τη διάδοχό του, δεν νομίζω ότι έχει τέτοια φιλοδοξία, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Εξακολουθεί πάντως ο κ. Βενιζέλος να υπερασπίζεται με φανατισμό τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ στην οποία ήταν αντιπρόεδρος και δεν έκρυβε την επιθυμία του να επαναληφθεί αυτό το μοντέλο.
Η κ. Γεννηματά έσπρωξε τον κ. Βενιζέλο στην έξοδο, ωστόσο έχει υιοθετήσει μέχρι κεραίας τη γραμμή του. Αποψη του κ. Βενιζέλου είναι ότι πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να υποστεί στρατηγική ήττα και εκλογική ταπείνωση. Αυτήν την άποψη δεν την έχει εγκαταλείψει η σημερινή ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί το διαζύγιο;
Γράφει ο Τάσος Παππάς
