Τα «Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ»: Μία ταινία φτιαγμένη για τους «Χάρι Πότερ»-φανς

τα-εγκλήματα-του-γκρίντελβαλντ-μία-768737

Ζήτησε κανείς μια ηρωική στιγμή ενός χαρακτήρα που αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο Χάρι Πότερ; Όχι απαραίτητα, αλλά θα χαρεί ένας φαν βλέποντάς τον σε δράση; Βεβαίως.

Τα

Φανταστικά Ζώα: Τα Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ

(“Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald”, Ντέιβιντ Γιέιτς, 2ω14λ)

Καστ: Έντι Ρεντμέιν, Κάθριν Γουότερστον, Τζόνι Ντεπ, Τζουντ Λο

Η προηγούμενη ταινία του Ντέιβιντ Γιέιτς: Το πρώτο φιλμ του franchise “Φανταστικά Ζώα”, στο οποίου τα θετικά οφείλουμε να προσμετρήσουμε την ύπαρξη πολύ περισσότερων φανταστικών ζώων και πολύ λιγότερου Τζόνι Ντεπ. Την ίδια χρονιά ο Γιέιτς σκηνοθέτησε και τον “Θρύλο του Ταρζάν” με τον Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, μια ταινία που ξεκάθαρα δεν υπήρξε ποτέ.

H καινούρια: Στο νέο κεφάλαιο της χαριποτερικής σάγκα, ο Νουτ Σκαμάντερ (Έντι Ρεντμέιν) βοηθά τον Ντάμπλντορ (Τζουντ Λο) να βάλει φρένο στα σχέδια του πανίσχυρου μάγου Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ (Τζόνι Ντεπ, μεταμορφωμένος πλέον από τον Κόλιν Φάρελ της πρώτης ταινίας) ο οποίος έχοντας δραπετεύσει, συνεχίζει να διασπείρει τη ρητορική του υπέρ της καθαρότητας της μάγειας φυλής.

Και πώς είναι: Ως μεγάλος φαν του κόσμου του Χάρι Πότερ ξεκαθαρίζω πρώτα απ’όλα πως διασκέδασα βλέποντας την ταινία. Η Ρόουλινγκ, που πλέον γράφει η ίδια, μόνη τα κινηματογραφικά σενάρια της σειράς, στηρίζεται στη δίψα των φανς για στοιχεία και συνδέσεις μεταξύ χαρακτήρων και συμβάντων και προσφέρει μπόλικες στιγμές που θα κάνουν τον λαό της να φωνάξει από ενθουσιασμό, από σοκ ή από χαρά. Ζήτησε κανείς μια ηρωική στιγμή ενός χαρακτήρα που αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο Χάρι Πότερ; Όχι απαραίτητα, αλλά θα χαρεί ένας φαν βλέποντάς τον σε δράση; Βεβαίως.

Ταυτόχρονα όμως, τέτοιου είδους επισημάνσεις δεν χρειάζονται οπωσδήποτε στις ανώτερες προσθήκες κάθε σειράς του φανταστικού. Τα βιβλία Χάρι Πότερ ας πούμε, λειτουργούσαν πάντα από μόνα τους ως πλήρεις, ικανοποιητικές περιπέτειες προσφέροντας παράλληλα και μια σταδιακή διαδρομή προς την ολοκλήρωση ενός ευρύτερου μύθου. Αυτές οι ταινίες, αντιθέτως, μοιάζουν να μην ξέρουν κι οι ίδιες τι ακριβώς είναι. Τα φανταστικά ζώα του τίτλου έχουν αισθητά μικρότερη σημασία με το βάρος αυτής της νέας σειράς ιστοριών να μετατοπίζεται φαινομενικά προς τη σύγκρουση του Ντάμπλντορ με τον Γκρίντελβαλντ. Όσο για τα εγκλήματα του τίτλου εικάζω πως μπορούν μόνο να αναφέρονται στον τρόπο που η ιστορία αναπτύσσεται στην τρίτη πράξη του φιλμ, ένα αφηγηματικό έγκλημα ρυθμού κατά το οποίο η Ρόουλινγκ φρενάρει απότομα την όποια δράση για να παραθέσει τσουβάλια επεξηγήσεων τη μία μετά την άλλη, με τρόπο εντελώς άτσαλο.

Η ταινία, μην έχοντας ακριβώς αποφασίσει πού εντοπίζει το κέντρο δραματικού βάρους της, είναι γεμάτη χαρακτήρες καταφέρνοντας περιέργως να μοιάζουν σχεδόν όλοι χρησιμοποιημένοι λιγότερο από όσο τους αξίζει- με πρώτο και καλύτερο τον Ντάμπλντορ, τον οποίο ο Τζουντ Λο ζωντανεύει ξανά στη μεγάλη οθόνη με εκπληκτικό τρόπο. Υπάρχει στο βλέμμα και τις κινήσεις του κάτι το πληγωμένο, δίχως να χάνει την ηθική του κορμοστασιά, αυτή που ανέκαθεν έκανε τον χαρακτήρα φάρο ελπίδας στα βιβλία, ακόμα κι όταν ο κόσμος τους σκοτείνιαζε. Σκοτεινός είναι κι εδώ, καθώς ο ‘μάγος Χίτλερ’ Γκρίντελβαλντ (του κυριολεκτικά άχρωμου και παντελώς αδιάφορου Τζόνι Ντεπ στο ρόλο, για κάποιο λόγο) φέρνει την Ευρώπη του 1920 αντιμέτωπη με μια νέα Σκοτεινή Εποχή, καθώς η Ρόουλινγκ τραβά παραλλήλους με την αληθινή, φρικιαστική Ιστορία που ο πλανήτης μοιάζει πεισματικά έτοιμος να επαναλάβει.

Οι στιγμές ικανοποίησης δε λείπουν, και πάρα πολλά στοιχεία τοποθετούνται εμφανώς ώστε να φέρουν κάτι πλουσιότερο στις μελλοντικές ταινίες (αναμένονται άλλες τρεις), κάτι που η Ρόουλινγκ ούτως ή άλλως πάντα ήξερε πολύ αποτελεσματικά να κάνει και στα βιβλία που γέννησαν το χαριποτερικό θρύλο. Όμως εδώ, αντί να αναπτύσσει τον κόσμο με τον υπομονετικό τρόπο των γραπτών της, φαίνεται αποφασισμένη να συνδέσει τους πάντες και τα πάντα με τρόπο σχεδόν ασφυκτικό. Αυτές οι ταινίες ταξιδεύουν σε διαφορετικές τοποθεσίες και παρουσιάζουν μια πλειάδα νέων ηρώων, αλλά τότε γιατί νιώθει κανείς πως το σύμπαν τους γίνεται μικρότερο;

Μια σκηνή που μου έμεινε στο μυαλό: Η επίσκεψη σε ένα πολύ γνώριμό μας μέρος δεν φέρνει απλά σε πρώτο ρόλο τον καλύτερο χαρακτήρα της ταινίας, αλλά και μας ταξιδεύει στο παρελθόν προσφέροντας ένα σημαντικό teaser για την κατεύθυνση της ιστορίας στις επόμενες ταινίες.

Πηγή: news247.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Ακολουθήστε το ZARPANEWS.gr
στο Google News και στο Facebook