Τα πρόχειρα μέτρα, πρόχειρα καίγονται
Η πρακτική της προώθησης πρόχειρων επικοινωνιακών μέτρων και της απόσυρσής τους λίγο αργότερα – εν μέσω κατακραυγής- αποτελεί έμμονο χαρακτηριστικό της κυβερνητικής πολιτικής.
Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα η υφυπουργός Παιδείας Ζέττα Μακρή προανήγγειλε την επιβολή προστίμων σε ανήλικους μαθητές με στόχο τον περιορισμό της πανδημίας. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είχε ανακοινώσει ότι οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερ θα υποχρεούνται να καλύπτουν εφεξής τις διαδηλώσεις περιορισμένοι σε χώρους που θα τους υποδεικνύει αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.
Όπως είναι γνωστό αμφότερες οι παραπάνω προαναγγελίες προκάλεσαν εύλογες αντιδράσεις και οι εμπνευστές τους αναγκάστηκαν να τις αποσύρουν εσπευσμένα. Δεν πρόκειται όμως για μεμονωμένο φαινόμενο: Η πρακτική της προώθησης πρόχειρων επικοινωνιακών μέτρων και της απόσυρσής τους λίγο αργότερα – εν μέσω κατακραυγής- αποτελεί έμμονο χαρακτηριστικό της κυβερνητικής πολιτικής. Αρχίζει, από τους υφυπουργούς και φτάνει έως και το πρωθυπουργικό γραφείο.
Αρκεί να θυμηθούμε την ακατανόητη πρόταση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της Βουλής να αυξηθεί το πρόστιμο για την πανδημία στα 500 ευρώ παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες, όπως αναγνώρισε ο ίδιος, «τηρούν στην πλειονότητά τους τα μέτρα προστασίας». Και ποιός έχει λησμονήσει άλλωστε την προκλητική απόφαση να εμβολιάζονται κατά προτεραιότητα οι «γαλάζιοι» υπουργοί και υφυπουργοί, μια πρακτική που τερματίστηκε μετά από έντονες αντιδράσεις ακόμη και του διεθνούς Τύπου.
Το πρόβλημα δεν αφορά, όμως, μόνο το αν θα αποσυρθεί ή όχι ένα αντιδημοφιλές μέτρο. Η πηγή του είναι βαθύτερη και αφορά σε αυτή καθαυτή τη διαδικασία λήψης αποφάσεων που οδηγεί στην επιλογή κάθε μέτρου. Όσο περνάει ο καιρός καθίσταται όλο και πιο προφανές ότι αυτή η διαδικασία εμποτίζεται από την «επικοινωνιακή λογική» που διατρέχει την κυβέρνηση.
Με άλλα λόγια, είτε πρόκειται για την πανδημία, είτε για την αστυνόμευση, το πρώτιστο μέλημα δεν είναι να ληφθούν οι αποφάσεις εκείνες που θα λύσουν προβλήματα, αλλά μέτρα που θα είναι αρεστά στην εκλογική βάση της κυβέρνησης. Και για αυτό ακριβώς το λόγο κάθε φορά που η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι ένα προτεινόμενο μέτρο «ενοχλεί» το αποσύρει ταχύτατα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όσο θα συνεχίζεται αυτή η λογική, τόσο θα ακούμε αδιανόητα μέτρα και ρυθμίσεις που θα «καίγονται» αργότερα… με ή χωρίς παρέμβαση του πρωθυπουργού. Μέχρι να κατανοήσει επιτέλους κάποιος ότι οι πολλαπλές κρίσεις που αντιμετωπίζει η χώρα δεν σηκώνουν τέτοιους πειραματισμούς.
Γράφει ο Μιχάλης Χατζηκωνσταντίνου
