Τα χρόνια της αθωότητας δεν υπήρξαν ποτέ για τους σπόνσορες της Χρυσής Αυγής
Μία πολύ διεισδυτική και σκληρά αποκαλυπτική ανάλυση, χωρίς συμβιβασμούς και στρογγύλεμα των γωνιών, δηλαδή αιχμηρά αληθινή
Το υποκοσμιακό συνοικιακό ψιλικατζίδικο που γιγαντώθηκε σε πολυκατάστημα τα χρόνια του μνημονίου, σε μια αριστοτεχνική επέμβαση μπάι πας από το έντρομο σύστημα , επειδή καίγονταν να εκτρέψει τον αναδυόμενο τότε κοινωνικό ριζοσπαστισμό, από την Αριστερά στην φασιστική εφεδρεία, έκλεισε στις 7 Οκτωβρίου και με δικαστική απόφαση.
Η Μάγδα Φύσσα, η γυναίκα-σύμβολο που κρατάει στην αγκαλιά της έναν ολόκληρο λαό, ξέρει καλύτερα από όλους μας ότι η καταδικαστική απόφαση δεν είναι το Τέλος, αλλά η Αρχή. Ξέρει καλά ότι τα χρόνια της αθωότητας δεν υπήρξαν ποτέ για τους σπόνσορες της Χρυσής Αυγής.
Προετοίμασαν μεθοδικά την νομιμοποίηση της Χ.Α. με την είσοδο της στην Βουλή το 2012, για να την αναδείξουν σε τρίτο κόμμα το 2015. Η προετοιμασία ξεκίνησε το 2011, όταν το μεγαλειώδες Κίνημα των Αγανακτισμένων έδειξε πως ξεπερνούσε όλες τις συντεταγμένες του μνημονιακού συστήματος, επειδή ήταν αδιαμεσολάβητο.
Οπότε ο ένοπλος βραχίονας του συστήματος, τα “παιδιά” με τα μαύρα , ανέλαβαν δράση στις πλατείες. Καμιά 200αρια μπράβοι, μεταμφιεσμένοι σε “αγανακτισμένους” , έπιασαν πρώτο τραπέζι πίστα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες που ήταν εγκατεστημένες στο Σύνταγμα , μόνο και μόνο για να φωνάξουν το βολικό -μέχρι και σήμερα- για την προπαγάνδα τους σύνθημα, “να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή”. Ούτε 10 λεπτά δεν κράτησε το σόου, καθώς το πλήθος τους έδιωξε από την πλατεία, αλλά τα κανάλια δεν έδειξαν ποτέ ούτε ένα πλάνο από την εκδίωξη τους. Δεν βόλευε…
Βόλεψε ‘όμως η συνέχεια: Επανήλθαν στον φυσικό τους ρόλο του παρακρατικού, στα τέλη Αυγούστου του 2011, όταν ως κουκουλοφόροι διέλυσαν, σε συνέργεια με την Αστυνομία, την Πλατεία.( Παλιά δοκιμασμένη συνταγή, δοκιμάστηκε επιτυχώς και εναντίον της μεγαλειώδους συγκέντρωσης έξω από το Εφετείο, που καταδίκασε την Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση)…
Και μετά άρχισε το σπόνσορινγκ.
Τους ανέδειξαν σε ήρωες που βοηθούν ανήμπορες γιαγιάδες να περάσουν τον δρόμο.Τους καλούσαν σε όλα τα πάνελ υποβάλλοντας στο οργισμένο κοινό την κουλτούρα του φασισμού, πλασάροντας τον Κασιδιάρη σαν τον Ρουβά της πολιτικής και την αγραμματοσύνη ως πολιτική αρετή.
Τους νομιμοποίησαν στην κοινή γνώμη “αστοί” πολιτικοί όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος και επικίνδυνα αστείοι καλλιτέχνες που εξέφραζαν τον θαυμασμό τους.
Τους αξιοποίησε κυριολεκτικά μέχρι… θανάτου το σύστημα Σαμαρά για να επαναφέρει την χυδαία “θεωρία των δύο άκρων”, την οποία αναμάσησε και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως κορυφαίος του χορού από πολλά μπλε και πράσινα παπαγαλάκια, τα οποία προσπαθούν ακόμη να ταΐσουν τον κόσμο με τα υπολείμματα από το βρώμικο λίπος της προπαγάνδας, ότι η Χ.Α ανδρώθηκε στους Αγανακτισμένους.
Ο,τι ακριβώς κραυγάζουν από τότε. Τότε που η περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα έγινε το ορμητήριο του φασισμού, με τις ευλογίες της Αστυνομίας και ιδεολογικό πρόσημο την προστασία των νοικοκυραίων, “καθαρίζοντας” έτσι τις πλατείες και διευκολύνοντας την ατζέντα Σαμαρά.
Μια ατζέντα δανεισμένη εξολοκλήρου από τον Γιώργο Καρατζαφέρη, η συμμετοχή του οποίου στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη μετατροπής της Χ.Α. σε κοινοβουλευτική δύναμη. Όταν η εγκληματική οργάνωση άρχισε να αυτονομείται και να διεκδικεί και…άλλους ρόλους, ήρθε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα για να αλλάξει τον ρου των γεγονότων, με την γνωστή σε όλους μας συνέχεια.
Μπορεί το “μαγαζί “ με την επωνυμία Χ.Α. να έχει ήδη κλείσει, (δεν εξυπηρετεί κανέναν τώρα πια) αλλά το εμπόρευμα του Χρυσαυγιτισμού είναι τοποθετημένο στις προθήκες του κυβερνητικού συστήματος και διοχετεύεται ονλάιν στην κοινωνία μέσω δημοσιογραφικού φραντσάιζ .
Ο χρυσαυγιτισμός- είτε με την στενή, είτε με την ευρεία έννοια- ήταν και είναι παντού : Σε υπουργικούς θώκους, στο δόγμα “νόμος και τάξη”, στο λιντσάρισμα του Ζακ, στην μαύρη προπαγάνδα των καναλιών, στην βίαιη εξαθλίωση λόγω φτώχειας, στην απολίτικη ιδιώτευση στην οποία ωθούν την χειμαζόμενη κοινωνία, στην Μόρια και στα τάγματα εφόδου τον περασμένο Χειμώνα στον ‘Εβρο, στην ενοχοποίηση των νέων, των προσφύγων και των φτωχών για την πανδημία, στην διαγωγή κοσμία, στην αναβάθμιση της υποκουλτούρας σε μέινστριμ ρεύμα, στον εξοστρακισμό της Τέχνης και του Πολιτισμού, στην συκοφάντηση των καταλήψεων και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, στην λυσσαλέα επιχείρηση για την εμπέδωση του κοινωνικού αυτοματισμού και στο δόγμα όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι.
Ο νομιμοποιημένος νεοφασισμός είναι εδώ με επίδικο την αφύπνιση της κοινωνίας να τον ακυρώσει η ίδια. Πάση θυσία, χωρίς εξωραϊσμούς, χωρίς διαποτισμένα με θεσμολαγνεία άλλοθι και χωρίς παγίδες κορεκτίλας. Το μέγα πλήθος με το μέγα αντιφασιστικό πάθος έξω από τα Δικαστήρια, έδωσε το πρώτο λάκτισμα…
Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
