Σωτηράκηδες και σωτήρες…
Πριν από κάνα εννιάμηνο, έτσι και αμφισβητούσες την αυθεντία του Σωτήρη Τσιόδρα, έπεφτε το μαύρο φίδι και σε δάγκωνε! Κάποια γίδια σαν εμένα που το αποτολμούσαν, τρώγανε πατσαβουριά,.. ακόμη και από ανθρώπους που μέχρι πρότινος ορκίζονταν στη φιλία τους.
Και κάναμε υπομονή…
Γιατί γνωρίζαμε πολύ καλά, ότι η εικόνα του καλοκάγαθου μεσσία της ιατρικής που θα έσωζε την πατρίδα και τις ζωές μας από την πανδημία δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.
Γιατί γνωρίζαμε πολύ καλά, ότι ο «Σωτήρης» δεν ήταν τίποτα παραπάνω από παιχνιδάκι στα χέρια της κυβέρνησης και τίποτε λιγότερο από ενεργούμενο στα άμφια της εκκλησίας. Και όπου του δείχνανε να πάει, πήγαινε.
Σήμερα έχουμε ρεκόρ κρουσμάτων, ρεκόρ διασωληνωμένων και ένα σκασμό νεκρούς.
Ξεκινήσαμε τον περασμένο Νοέμβριο με πανελλήνια προσπάθεια να σκοτώσουμε το τέρας και πέντε μήνες αργότερα το τέρας είναι πιο ισχυρό από ποτέ.
Άρα δεν είναι στραβός ο γιαλός, άρα στραβά αρμενίζουμε.
Κι ο πατέρας του έθνους σιωπά και κρύπτεται.
Τροφή για σκέψη και για να έχουμε το νου μας άλλη φορά, όταν κάποιοι μας πλασάρονται είτε ως σωτηράκηδες είτε ως σωτήρες…
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
