«Ήμασταν στο τρίτο βαγόνι. Τον έχασα» – Μαρτυρίες συγγενών έξω από το νεκροτομείο Λάρισας
Φορούσε μια πορτοκαλί ζακέτα και ήταν ακόμη σοκαρισμένη, παρότι είχαν περάσει σχεδόν 20 ώρες από την πολύνεκρη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Νωρίς το βράδυ της Τετάρτης, η Ετζέ Σ. 22 ετών φοιτήτρια από την Τουρκία, καθόταν αμίλητη στην αίθουσα αναμονής των εξωτερικών ιατρείων του Γενικού Νοσοκομείου της Λάρισας.
Η λεπτή φιγούρα της δεν ξεχώριζε ανάμεσα στους υπόλοιπους ανθρώπους, με τους οποίους μοιραζόταν τον ίδιο κακοφωτισμένο χώρο – ήταν σαν να την είχε ρουφήξει το πλαστικό κάθισμα του Νοσοκομείου. Το 22χρονο κορίτσι αγωνιούσε για τον φίλο της, με τον οποίο ήταν μαζί στο τρένο. Αυτή σώθηκε, εκείνος αγνοείται.
Δίπλα της κάθονταν τρεις γυναίκες. Έλεγαν κάποιες σκόρπιες λεπτομέρειες για τα χρώματα ενός μπουφάν. Μία από τις γυναίκες αγωνιούσε για το ίδιο πρόσωπο με την Ετζέ. Τον γιο της.
«Ήμουν στο τρένο με τον φίλο μου», είπε στο Magazine η Τουρκάλα φοιτήτρια. «Τον λένε Γιώργο. Ήμασταν στο τρίτο βαγόνι και ταξιδεύαμε για τη Θεσσαλονίκη. Πέντε λεπτά πριν από τη σύγκρουση, σηκώθηκε από τη θέση του για να πάει στο κυλικείο του τρένου. Δεν τον ξανάδα από τότε, δεν ξέρω τι συνέβη». Η ίδια είπε ότι δεν χρειαζόταν κάποια βοήθεια. «Είναι εδώ οι συγγενείς του και οι φίλοι μας. Η μητέρα του έδωσε DNA και περιμένουμε», ανέφερε.
Λίγες δεκάδες μέτρα πιο εκεί, συγγενείς αγνοούμενων περίμεναν στην ουρά για να δώσουν δείγμα DNA. Κάποιοι ήταν βουρκωμένοι, οι περισσότεροι με χαμένο βλέμμα. Μια-δυο φορές κάποιος ξέσπασε κατά των γιατρών που καθυστερούσαν και των δημοσιογράφων στο απέναντι πεζοδρόμιο. Οι αστυνομικοί τους πλησίασαν διακριτικά, χωρίς να πουν κουβέντα. Οι κουβέντες είναι μετρημένες στην ουρά ενός νοσοκομείου όπου βρίσκονται συγγενείς αγνοούμενων νέων ανθρώπων.
“ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΕΣ”
Στη γωνία απέναντι από το νοσοκομείο έχει μείνει να περιμένει ένα ζευγάρι. Η 23χρονη κόρη τους βρισκόταν στο τρένο μαζί με τον φίλο της και επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς ήταν από τους πρώτους που έδωσαν δείγμα την Τετάρτη. Μεσημέρι Πέμπτης πια, περιμέναν ακόμη ενημέρωση. Οι άνθρωποι του νοσοκομείου τους ζητούσαν να επιστρέψουν στο ξενοδοχείο τους και να περιμένουν τηλέφωνο όταν θα υπήρχε κάποιο νεότερο.
«Μάθαμε για τη σύγκρουση από τις ειδήσεις. Τρέξαμε στον σταθμό του ΟΣΕ της Θεσσαλονίκης και περιμέναμε τα λεωφορεία με τους τραυματίες που έφταναν. Πιστεύαμε ότι μπορεί να είναι εκεί», λέει ο πατέρας της κοπέλας που αγνοείται. «Όταν πια μας ενημέρωσαν πως δεν θα έρθει άλλο λεωφορείο καταλάβαμε πως πρέπει να κατέβουμε στη Λάρισα». Η τελευταία φορά που μίλησαν με το παιδί τους ήταν στις 21:30 και ενώ το τρένο είχε ξεκινήσει. Ο σύντροφος της κόρης τους είχε επικοινωνήσει με τους δικούς του γονείς στις 23:00 για να τους ενημερώσει ότι υπήρχε καθυστέρηση στο δρομολόγιο. Είναι κι εκείνος ανάμεσα στους αγνοούμενους.
Το Magazine καταλαβαίνει ότι υπάρχει ένας άτυπος σχεδιασμός για τα δύο Νοσοκομεία της Λάρισας. Στο Πανεπιστημιακό μεταφέρονται οι βαριά τραυματισμένοι και στο Γενικό οι σοροί των θυμάτων για αναγνώριση. Μέχρι αργά το βράδυ της Πέμπτης είχαν δώσει δείγμα DNA 53 συγγενείς επιβατών του τρένου. Τα δείγματα έχουν μεταφερθεί για ανάλυση στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών της Αστυνομίας στην Αθήνα και σταδιακά γίνεται η ταυτοποίηση με τις σορούς.
57 ΣΟΡΟΙ
Η ΕΛ.ΑΣ. ενεργοποίησε την ίδια ομάδα ειδικών που είχαν αναλάβει την ταυτοποίηση των σορών των θυμάτων στο Μάτι. Στην περίπτωση της φονικής πυρκαγιάς του 2018 το έργο τους ήταν κάπως πιο εύκολο. Κι αυτό διότι στα Τέμπη, λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης και των υψηλών θερμοκρασιών που προκάλεσε η φωτιά στα μπροστινά βαγόνια, υπάρχει ο κίνδυνος κάποιοι επιβάτες να μη βρεθούν ποτέ.
Έως αργά την Πέμπτη είχαν καταγραφεί 57 σοροί, όπως επιβεβαίωσε στο Magazine η ιατροδικαστής Ελένη Ζαγκελίδου που συμμετέχει στην έρευνα. Ο αριθμός είναι μεγάλος για τις δυνατότητες του νεκροτομείου της Λάρισας κι έτσι οι γιατροί ζήτησαν από την Περιφέρεια έναν κινητό χώρο ψύξης για την ασφαλή φύλαξη των νεκρών. Στη μακάβρια διαδικασία παίρνουν μέρος δέκα ιατροδικαστές από όλη την Ελλάδα. «Τις πρώτες ώρες λειτουργεί η αδρεναλίνη, όμως μετά έρχεται η σωματική και ψυχική κόπωση», είπε στο Magazine η κα. Ζαγκελίδου. Η ίδια εξήγησε ότι ενεργοποίηθηκε το ειδικό σχέδιο διαχείρισης ανθρώπινων απωλειών, ένα πρωτόκολλο η τελευταία έκδοση του οποίου αναθεωρήθηκε πέρυσι και προβλέπει ότι όλες οι ταυτοποιήσεις θα γίνουν με DNA.
«ΘΕΕ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ»
«Ήταν τρεις φίλοι μας στο τρένο, όμως δεν έχουμε νέα τους», είπε μια παρέα φοιτητών. Είχαν στα μάτια την αγωνία των νέων ανθρώπων που δεν έχουν καμία εξοικείωση με την απώλεια. «Δεν ξέραμε σε ποιο βαγόνι είχαν καθίσει. Μπήκαμε στο email με το οποίο είχαν κλείσει τα εισιτήρια και φαίνεται ότι κάθονταν στο πέμπτο βαγόνι. Αν ήταν έτσι, όμως, δεν θα ΄χαν σωθεί;» ρώτησαν. Αρνήθηκαν ευγενικά να μιλήσουν επώνυμα. Κάθονταν αμίλητοι σε έναν κύκλο έξω στο πεζοδρόμιο. Κοιτούσαν συνεχώς τις ειδήσεις στο κινητό και ρωτούσαν όποιον θα μπορούσε να γνωρίζει κάτι περισσότερο.
Κάθε λίγα μέτρα και μια διαφορετική τραγωδία. «Μας είχαν πει πως θα μας ενημερώσουν το πρωί, τώρα μας το μετέθεσαν για το απόγευμα γιατί περιμένουμε την ταυτοποίηση», λέει στο Magazine ο Στέλιος Μπουρνάζης. Αναζητά τον 52χρονο αδερφό του και τον 15χρονο ανιψιό του. Πατέρας και γιος είχαν πάρει το τρένο από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να επισκεφθούν τον μεγάλο γιο της οικογένειας, ο οποίος ζει εκεί. «Ο ανιψιός μου είχε γενέθλια την ημέρα του δυστυχήματος», λέει ο Μπουρνάζης. «Τα κινητά τους είναι κλειστά, έχουμε πάρει πολλές φορές τηλέφωνο», περιγράφει.
Όσο περνούν οι ώρες χωρίς ενημέρωση οι συγγενείς χάνουν τις ελπίδες τους. Αγανακτούν: «Υπήρχε και ο γιος μου στο άλλο τρένο. Δεν ήταν μόνο αυτό που ανέβαινε από την Αθήνα. Ο γιος μου ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και κατέβαινε. Υπήρχαν δύο άνθρωποι μέσα στο τρένο. Θα ασχοληθεί κανείς μαζί μας;» , φωνάζει ο πατέρας του ενός εκ των δύο υπαλλήλων που βρίσκονταν στο εμπορικό τρένο.
Με συγγενείς των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος μιλούσε ένας νεαρός ιερέας. Εξήγησε πως βρέθηκε έξω από το Νοσοκομείο της Λάρισας με εντολή του τοπικού δεσπότη. «Δεν έχω να τους πω τίποτα. Μόνο να βρίσκομαι εδώ μαζί τους», είπε. «Ο ίδιος ο Χριστός είχε αναρωτηθεί “Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες;” Το ίδιο συμβαίνει τώρα εδώ. Αυτούς τους ανθρώπους τους έχει εγκαταλείψει ο Θεός. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα για να απαλύνει τον πόνο τους».
Κάποια στιγμή στην απέναντι πλευρά του δρόμου, μια ομάδα φοιτητών κρέμασε ένα πανό που έγραφε: «Καμιά ανοχή στη συγκάλυψη για τους νεκρούς συμφοιτητές μας και τα υπόλοιπα θύματα. Δύναμη στις οικογένειες και τους φίλους τους. Αλληλεγγύη στους διασώστες και τους εργαζόμενους του ΕΣΥ». Το πανό κρεμάστηκε σε έναν συρμάτινο φράχτη. Πίσω από αυτόν, περνά παραπόταμος του Πηνειού. Το βράδυ η υγρασία εδώ είναι ανυπόφορη.
news247.gr
