Πρόωρες εκλογές; Ούτε ο πρωθυπουργός ξέρει
Ο τουρισμός άνοιξε, τα σχολεία ξεκίνησαν, η κανονικότητα επιστρέφει. Οπότε μήπως είναι μια καλή ευκαιρία για πρόωρες εκλογές για να ξεμπερδέψουμε με το τρισκατάρατο σύστημα της απλής αναλογικής;
Κάπως έτσι φαίνεται ότι σκέφτονται μερικοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ορισμένοι συνομιλητές του πρωθυπουργού. Προσθέστε στην εικόνα και κείνα τα… μυστικά γκάλοπ που έχει στη διάθεσή του το μέγαρο Μαξίμου, όπως… αποκαλύπτουν φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία δείχνουν ότι η ψαλίδα που είχε κλείσει λιγουλάκι τώρα παίρνει ξανά τα πάνω της.
Βεβαίως διαφορετικά τα λέει το ευρωβαρόμετρο ως προς τις επιδόσεις της κυβέρνησης σε όλα τα πεδία, αλλά ας είναι, οι άριστοι έχουν τις δικές τους εταιρείες μετρήσεων που είναι πολύ πιο σοβαρές και πολύ πιο έγκυρες. Την απόφαση για τις πρόωρες εκλογές θα την πάρει ο πρωθυπουργός. Θα ακούσει προτάσεις, θα δεχτεί εισηγήσεις, θα σταθμίσει τα δεδομένα και θα κρίνει τι τον συμφέρει και ποιος είναι ο κατάλληλος χρόνος.
Επειδή δεν είναι ανόητος ούτε φιλοδοξεί να γίνει ο ιδανικός (για τους πολιτικούς αντιπάλους του και τους εσωκομματικούς ανταγωνιστές του) αυτόχειρας, θα τις κάνει αν είναι βέβαιος ότι έχει πολλές πιθανότητες να τις κερδίσει. Για να ακριβολογούμε σχεδόν βέβαιος, γιατί με αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος.
Οι κάλπες είναι γκαστρωμένες, όπως έλεγε ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης και ακόμη δεν έχει εφευρεθεί το υπερηχογράφημα που θα δείχνει τι κρύβουν στα σπλάχνα τους. Ούτε πρόκειται να ανακαλυφθεί. Σίγουρος μπορεί να είσαι μόνον αν χρησιμοποιήσεις μεθόδους σαν κι αυτές που χρησιμοποίησε η Δεξιά στις εκλογές του 1961, όταν ψήφισαν οι νεκροί, τα δέντρα, οι στρατιωτικοί και οι χωροφύλακες δυο φορές.
Οι σημερινές συνθήκες δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους πρακτικές. Πολλοί πρωθυπουργοί ξεγελάστηκαν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, διάβασαν κατά πώς τους βόλευε τα στοιχεία της συγκυρίας, έδωσαν βάση στις αναλύσεις των αυλοκολάκων τους (ξέρετε σ’ αυτούς που κινούνται στη γραμμή «πετάει ο γάιδαρος» εφόσον το λέει ο αρχηγός), χαρακτήρισαν ανιδιοτελείς τις προτροπές των φιλικών μέσων ενημέρωσης, προχώρησαν στο διάβημα που αποδείχτηκε απονενοημένο.
Ενα λάθος, μια άστοχη επιλογή, ένα Συμβάν έξω από τα εθνικά όρια που θα επηρεάσει την εσωτερική σκηνή, το τυχαίο που είναι αδύνατον να προβλεφθεί, μπορεί να ανατρέψουν τις εκτιμήσεις και να διαψεύσουν τα προγνωστικά.
Αν λοιπόν ο τουρισμός πάει καλά και κλείσουν κάποιες τρύπες, αν η πανδημία υποχωρήσει, αν οι πιο προβεβλημένοι από τους λοιμωξιολόγους επιμένουν να λειτουργούν περισσότερο σαν κυβερνητικοί εκπρόσωποι και λιγότερο ως επιστήμονες, αν έρθουν τα λεφτά του Ταμείου Ανασυγκρότησης από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν η ανεργία δεν εκτοξευτεί όπως φοβούνται πολλοί, αν η μεσαία τάξη ξεθυμώσει και αρκεστεί σ’ αυτά τα ολίγα που παίρνει, αν οι πολίτες μείνουν καθηλωμένοι στους καναπέδες τους, αν η αξιωματική αντιπολίτευση δυσκολεύεται να βρει τον βηματισμό της, αν οι συσχετισμοί στο εσωτερικό του ΚΙΝ.ΑΛΛ. γείρουν προς την πλευρά της πτέρυγας που επιθυμεί διακαώς τη συνεργασία με τη Δεξιά, αν οι εσωκομματικές φωνές που το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει κηρύξουν σιωπητήριο για το καλό της παράταξης, αν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης συνεχίσουν να κακοποιούν την πραγματικότητα, τότε είναι λογικό ο πρωθυπουργός να μπει στον πειρασμό να δοκιμάσει την τύχη του στις κάλπες.
Ωστόσο τα «αν» είναι πολλά. Οση ρέντα κι αν έχεις, μπορεί να γίνει η στραβή. Και τότε…
Γράφει ο Τάσος Παππάς
