Πριμ παραβατικότητας

Η Ελληνική Αστυνομία ιδρύθηκε στη σημερινή της μορφή το 1984, μετά από συγχώνευση της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων.

Η αντικατάσταση των προηγούμενων σωμάτων, που είχαν συνδεθεί με τις πιο μελανές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, και ιδίως της Χωροφυλακής, είχε σημαντική συμβολική αξία, σηματοδοτώντας την μετάβαση σε μία εκδημοκρατισμένη πια Αστυνομία, φιλικότερη προς τους πολίτες.

Σχεδόν 40 χρόνια αργότερα, η Ελληνική Αστυνομία αποτυγχάνει σταθερά να σταθεί στο ύψος που επιβάλλει η αποστολή της. Ήδη, από την δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά το 1985 και τα «σταγονίδια» και τα «χουντογλέντια» της δεκαετίας του ‘90, είχε καταστεί εμφανές ότι μία πολιτική πρωτοβουλία και αλλαγή ονόματος δεν ήταν αρκετή για να αλλάξει παγιωμένες νοοτροπίες δεκαετιών, οι οποίες αποτελούν δομικό στοιχείο του οργανισμού που εδρεύει στην Κατεχάκη.

Η αντίδραση της ΕΛΑΣ στις εκατοντάδες καταγγελίες αστυνομικής αυθαιρεσίας και βιαιότητας, από την υπόθεση της ζαρντινιέρας το 2007, στην δολοφονία Γρηγορόπουλου, και από την δολοφονία Σαμπάνη, στην υπόθεση του Κώστα Φραγκούλη (που δίνει μάχη για την ζωή του όσο γράφονται αυτές οι γραμμές), είναι σταθερά σχεδόν απαράλλακτη: διάψευση, απόπειρα συγκάλυψης, ΕΔΕ και ίσως -ενίοτε- κάποιος να τεθεί σε διαθεσίμοτητα.

Στα 40 χρόνια λειτουργίας της, η ΕΛΑΣ παραμένει ένας οργανισμός που ανέχεται -σε βαθμό ενθάρρυνσης και με ευθύνη των φυσικών και πολιτικών ηγεσιών της- παραβατικές συμπεριφορές από τα στελέχη της. Σε κάθε άλλη απασχόληση, η μη τήρηση των επιχειρησιακών κανονισμών και η απουσία επαγγελματισμού θα οδηγούσε στελέχη στην απόλυση. Αντιθέτως, στην ΕΛΑΣ, φαίνεται πως αυτά αναδεικνύονται σε Modus Operandi. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως σε κάθε επίσημη ανακοίνωση μετά από περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας προσφέρεται μία παραλλαγμένη εκδοχή της πραγματικότητας, προς κάλυψη του εκάστοτε παραβατικού αστυνομικού. Και δεν είναι τυχαίο πως μόνο όταν η ίδια η πραγματικότητα, οι μάρτυρες και το βιντεοληπτικό υλικό ανατρέψουν την επίπλαστη εκδοχή της ΕΛΑΣ, κινούνται οι απαραίτητες διαδικασίες.

Η Ελληνική Αστυνομία είναι ένας οργανισμός που πάγια αρνείται την αυτοκάθαρση. Ένας οργανισμός για τον οποίο -και παρά τους διακηρυγμένους σκοπούς του- η κάλυψη των στελεχών του προηγείται της προστασίας των πολιτών.

Αν δεν συνέβαινε αυτό, ο Κορκονέας δεν θα αισθανόταν άνετος να τραβήξει όπλο, το ίδιο και οι δολοφόνοι του Σαμπάνη. Το ΑΤ Ομονοίας δεν θα ήταν χώρος βασανιστηρίων και βιασμών. Ο Κώστας Φραγκούλης δεν θα χαροπάλευε στη ΜΕΘ.

Στην πριμοδότηση αυτών των πράξεων και εκατοντάδων ακόμα που δεν αναφέρονται, προχώρησε ο πρωθυπουργός με την ανακοίνωση της εφάπαξ καταβολής 600 ευρώ σε αστυνομικούς, την ημέρα που η χώρα συγκλονιζόταν από την σφαίρα στο κεφάλι του Κώστα Φραγκούλη. «Το κράτος είστε εσείς» είναι το μήνυμα που επέλεξε να δώσει ο πρωθυπουργός την ημέρα που ένας αστυνομικός δεν ακολούθησε τους κανόνες εμπλοκής της υπηρεσίας του και επιχείρησε να σκοτώσει ένα δεκαεξάχρονο παιδί για 20 ευρώ.

Ο Γιάννης Αλμπάνης γράφει σήμερα πως με το επίδομα αυτό ο πρωθυπουργός θέλει να «θέλξει στα ακροδεξιά ακροατήρια προκειμένου να παραμείνουν εντός Νέας Δημοκρατίας» στέλνοντας «σαφές μήνυμα ανοχής και υπόθαλψης της αστυνομικής αυθαιρεσίας».

Με αυτό το «πριμ παραβατικότητας» όμως, ο πρωθυπουργός κάνει κάτι ακόμα. Αναλαμβάνει ο ίδιος ακέραια την ευθύνη για την επόμενη φορά που κάποια σφαίρα από όπλο αστυνομικού «εξοστρακιστεί» ή καταλήξει στο κεφάλι παιδιού επειδή «αναπήδησε η μηχανή του».

Γράφει ο Παντελής Πετράκης