Πως να διαχειριστούμε την απώλεια και το πένθος: Τι συμβουλεύει η ψυχολόγος Ιωάννα Φαντζίκη
Στο Zarpa Radio 89.6 και στην Ανδρονίκη Κοκοτσάκη μίλησε η συμβουλευτική ψυχολόγος, Ιωάννα Φαντζίκη, για ένα θέμα που αφορά τον περισσότερο κόσμο κι έχει να κάνει με την διαχείριση της απώλειας και του πένθους.
Η κα Φαντζίκη αρχικά επισήμανε ότι η διαδικασία της απώλειας μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, το διαζύγιο, την απώλεια εργασίας ακόμα και την απώλεια της εικόνας του εαυτού μας όταν πχ κάποιος πάρει κιλά.
Σε κάθε περίπτωση το πένθος είναι μία καθαρά προσωπική υπόθεση στην οποία προσμετρώνται πολλές παράμετροι όπως η ηλικία, καθώς διαφορετικά πενθεί ένας ενήλικας και διαφορετικά ένα μικρό παιδί. Άλλες παράμετροι είναι η ιδιοσυγκρασία, η σχέση που έχουμε με το άτομο που φεύγει από την ζωή μας, ακόμα και ο ίδιος ο θάνατος, αν είναι δηλαδή αιφνίδιος (μετά από ένα τροχαίο) ή αποτελεί μία συνθήκη ασθένειας προπαρασκευαστικού θρήνου όπου το άτομο έχει τον χρόνο να αποσυνδεθεί σταδιακά συναισθηματικά από το άτομο που πρόκειται να πεθάνει.
Υπάρχουν πέντε στάδια στην διαδικασία του πένθους που δεν είναι ούτε απόλυτα ούτε γραμμικά, δεν σημαίνει ότι όλοι οι πενθούν περνούν όλα τα στάδια, όπως επίσης υπάρχουν άνθρωποι που δεν φτάνουν ποτέ στο 5ο στάδιο, αυτό της αποδοχής, για παράδειγμα οι γονείς που χάνουν το παιδί τους. Τα στάδια αυτά είναι τα εξής:
1.Σοκ-Άρνηση. Π.χ δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό. Πρόκειται για ένα μηχανισμό άμυνας για να αντιμετωπίσουμε μία ξαφνική είδηση.
2.Θυμός. Π.χ Γιατί να χάσω την δουλειά μου, το άτομο δηλαδή έχει εκρήξεις θυμού που μπορεί να σωματοποιηθούν με αϋπνία, υπερυπνία, διαταραχές όρεξης, κατάθλιψη.
3.Διαπράγματευση. Το άτομο αρχίζει να διαπραγματεύεται με τον εαυτό του, τον Θεό, την τύχη, γενικά με μια ανώτερη δύναμη.
4.Κατάθλιψη. Εδώ βγαίνουν δύσκολα συμπτώματα όπου τίποτα πλέον δεν με ευχαριστεί.
5.Αποδοχή. Αρχίζω να φτιάχνω την ζωή μου.
Η κυρία Φαντζίκη τόνισε μεταξύ άλλων ότι το πένθος είναι μία εξελικτική πορεία, ότι η διαδικασία ολοκληρώνεται όταν ο πενθών αναγνωρίζει τα συναισθήματα του και ουσιαστικά επανατοποθετεί το άτομο που έχασε μέσα του, όταν θα μπορεί να ζει με αυτή την απώλεια σαν ένα κομμάτι του εαυτού του που θα τον εξελίσσει και θα τον πάει ένα βήμα παραπέρα.
Κλείνοντας ανέφερε ότι οι γυναίκες στις επαρχιακές κοινωνίες έχουν γαλουχηθεί να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, ενώ οι άντρες είναι πιο εγκρατείς, βάζουν μπροστά το στερεότυπο του φύλου (οι άντρες δεν κλαίνε, ενώ οι γυναίκες κλαίνε πολύ εύκολα).
Σημαντικό ρόλο παίζει το υποστηρικτικό περιβάλλον που έχει ο πενθών, κι αυτό σημαίνει ότι είμαστε δίπλα στον άνθρωπο, στον φίλο μας που πενθεί αλλά λειτουργικά, διακριτικά, έμπρακτα με αγάπη, κατανόηση κι όχι διάθεση κριτικής και υποδείξεων.
zarpanews.gr
