Πλουτίζουν από το φαγητό των προσφυγικών δομών – «Μυρίζουν» σκάνδαλο οι αναθέσεις και οι… λειψές μερίδες
Η σίτιση των περίπου 7.500 αιτούντων άσυλο κάθε λογής που διαμένουν τόσο στον Καρά Τεπέ όσο και σε άλλες δομές της Λέσβου, ξανά στο προσκήνιο.
Αυτή τη φορά μια καινούργια εταιρεία που μειοδότησε κατά δύο λεπτά (!!!) έναντι της προηγούμενης και από τις 9 Απριλίου σιτίζει όλον αυτόν τον κόσμο έναντι 4,99 ευρώ την ημέρα, «βάζει φωτιά» στην μεγαλύτερη «μπίζνα» στο νησί αλλά και στο πολιτικό παρασκήνιο.
Κι αυτό γιατί οι φήμες για τη στενή οικογενειακή σχέση στελεχών της εταιρείας αυτής με κορυφαίο στέλεχος του δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης από άλλη περιοχή της χώρας και κορυφαίου ταυτόχρονα κομματικού παράγοντα της Νέας Δημοκρατίας, δίνουν και παίρνουν.
Μαζί με άλλες πληροφορίες, που σχετίζονται με την ποιότητα και την ποσότητα του προσφερόμενου φαγητού τις πέντε τελευταίες μέρες. Πρωινό που περιλαμβάνει ένα φακελάκι τσάι (πού θα το πιούν, σε τι ποτήρι, και που θα βράσουν νερό;) μια πίτα και μια πίτα τύπου αραβικής! Συνολικό κόστος πρωινού το πολύ 15 λεπτά σύμφωνα με τους γνωρίζοντες. Μεσημεριανό μακαρόνια πένες και βραδινό πουρές …. σούπα! Για αυτά όλα πληρώνονται πέντε ευρώ ποσό που βέβαια δεν αντιστοιχεί με την αξία του φαγητού που τρώνε οι αιτούντες άσυλο!
Τα παραπάνω αποδεικνύονται και φωτογραφικά και σήμερα δίνονται στη δημοσιότητα φωτογραφίες από τα παραπάνω αλλά και άλλα γεύματα και δείπνα! Σπανακόριζα με ελάχιστο σπανάκι, φασολάδα με τέσσερις ελιές «μπλούμ», ρυζι με λαχανικά… χωρίς λαχανικά. Ελειποβαρή τουλάχιστον αυτά που έφτασαν στα χέρια μας. Και φυσικά χωρίς να μπορούν να χορτάσουν χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά…
Το παρασκήνιο
Στα χέρια μας εκτός από τις μερίδες φαγητού τις τελευταίες μέρες έφτασαν και μια σειρά άλλων στοιχείων που αποδεικνύουν την ανάγκη η υπόθεση να διερευνηθεί από το αρμόδιο Υπουργείο μετανάστευσης και ασύλου αλλά και το Υπουργείο εθνικής άμυνας (και όχι μόνο αυτούς) αφού ο διαγωνισμός και ο έλεγχος του προσφερόμενου φαγητού γίνεται μέσω στρατιωτικών υπηρεσιών.
Εδώ ας σημειωθεί ότι σε θέσεις κλειδιά στις υπηρεσίες του υπουργείου εθνικής άμυνας, είναι στενοί φίλοι του προαναφερθέντα αυτοδιοικητικού παράγοντα από άλλη περιοχή της χώρας.
Ερωτηματικά γεννάν και μια σειρά άλλα στοιχεία που αφορούν την εταιρεία που σιτίζει πλέον τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στη Λέσβο με τον παραπάνω τρόπο.
Το ακίνητο στο οποίο στεγάζεται ανήκει σε τοπική εταιρεία η οποία τελεί υπό εκκαθάριση από το 2001! Ενώ η τελευταία φορολογική δήλωση που αυτή υπέβαλλε είναι για το οικονομικό έτος 2013. Από το Taxisnet το ακίνητο αυτό φαίνεται ότι νοικιαζόταν σε διάφορους άλλους έναντι 2500 έως 3500 ευρώ το μήνα! Ξαφνικά όμως χώροι αυτού του ακινήτου συνολικού μεγέθους 1200 τετραγωνικών νοικιάστηκαν έναντι 200 ευρώ το μήνα. 1200 δηλαδή τετραγωνικά μέτρα, νοικιάστηκαν έναντι 200 ευρώ το μήνα!
Εδώ ας σημειωθεί ότι το ακίνητο είναι κατασχεμένο για χρέη 1.200.000 ευρώ από τράπεζα, το ΙΚΑ και την Εφορεία!
Το κατασχεμένο όπως έγινε γνωστό είχε χρήση αποθήκης. Το 2020 έγινε αλλαγή χρήσης σε βιοτεχνικό χώρο. Και προκύπτει ένα ερώτημα στο οποίο οικονομολόγοι έστω και κακοί σηκώνουν τα χέρια. Είναι δυνατόν το μισθωτήριο για το ακίνητο αυτό να γίνεται δεκτό όταν δικαιολογούσε ενοίκιο ως βιοτεχνικός χώρος άνω τον 2.500 ευρώ (ποσό που εισπράττονταν από τους επισπεύδοντες φορείς). Και όταν άλλαξε χρήση και έγινε βιοτεχνικός χώρος αυξήθηκε δηλαδή η προστιθέμενη αξία του, να καταβάλλεται ενοίκιο 200 μόλις ευρώ;
Ας δούμε όμως και μια σειρά άλλα περίεργα σε σχέση με το συγκριμένο ακίνητο. Οι μισθώσεις γίνονται σε καθαρές εταιρείες οι οποίες και στη συνέχεια νοικιάζουν τους χώρους με αυξημένα αντίτιμα σε άλλες εταιρείας. Οι τριγωνικές αυτές μισθώσεις αποπροσανατολίζουν και μπερδεύουν τα ίχνη όλων.Περίεργα είναι επίσης και άλλα στοιχεία.
Η εταιρεία που έχει αναλάβει τη σίτιση με έδρα πόλη της ηπειρωτικής Ελλάδας έχει εταιρικό κεφάλαιο μόλις 25.000 ευρώ. Για την έγκριση όμως της εγκατάστασης έχουν δηλώσει κόστος μηχανολογικού εξοπλισμού μόλις 20.000 ευρώ. Έρευνα στο διαδίκτυο δείχνει ότι το κόστος ενός μόλις φούρνου από τους χρησιμοποιούμενους (πόσο μάλλον το κόστος των υπολοίπων μηχανολογικών) ξεπερνάει τις 20.000 ευρώ. Με τι κεφάλαια έγινε η επένδυση. Το εταιρικό κεφάλαιο είναι της τάξης των 25.000 ευρώ και το κόστος της επένδυσης πολλαπλάσιο.
Συμπέρασμα: Όσοι διαθέτουν κεφάλαιο 25.000 ευρώ δεν έχουν παρά να επενδύσουν σε μια βιοτεχνία σε κτήρια έναντι ενοικίων της τάξης των 100 ευρώ το μήνα και να διεκδικούν δημόσιους διαγωνισμούς των 700.000 ευρώ για 20 μόλις μέρες από το δημόσιο. Και φυσικά η διαδικασία του ξεπεράσματος των απαιτούμενων γραφειοκρατικών γίνεται σε ρυθμούς πρωτοφανείς για το Ελληνικό δημόσιο.
Το σύγχρονο Ελντοράντο είναι στη Μυτιλήνη. Δεν αφορά βέβαια χρυσό που για να βγει στην επιφάνεια απαιτεί και σκάψιμο. Παράγεται όμως μπόλικος «χρυσός» στη πλάτη δυστυχισμένων ανθρώπων ή μάλλον από την πείνα τους.
