Όταν οι Beatles συναντήθηκαν μυστικά για μια και μόνη φορά με τον Έλβις Πρίσλεϊ – Η θεϊκή ατάκα του «βασιλιά»

Το βράδυ της 27ης Αυγούστου 1965, ο Elvis Presley και οι Beatles, τα μεγαλύτερα αστέρια της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, συναντήθηκαν για πρώτη και μοναδική φορά.

Όταν οι Fab Four πήγαν να δουν τον βασιλιά του Rock ‘n’ Roελll στην έπαυλή του στο Beverly Hills, σε ένα ρεπό από την περιοδεία τους στις ΗΠΑ, η αρχικά αμήχανη κουβεντούλα έδωσε τη θέση της σε ένα αυτοσχέδιο jam session.

Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχουν ηχογραφήσεις ή φωτογραφίες της ιστορικής αυτής συνάντησης.

Ο υπεύθυνος Τύπου των Beatles περιγράφει τη συνάντηση των θρυλικών σταρ

Ο Tony Barrow, ο οποίος ήταν υπεύθυνος Τύπου των Beatles μεταξύ 1962 και 1968, ήταν επίσης στην αίθουσα. «Όταν έθεσα την ιδέα της συνάντησης με τον Elvis στον John, τον Paul, τον George και τον Ringo, αρχικά αποτράπηκαν από το γεγονός ότι μπορεί να εμπλέκεται ο Τύπος», είπε ενθυμούμενος τη συνάντηση.

«Θυμάμαι τον George να λέει ‘αν πρόκειται να γίνει άλλο ένα βρώμικο μεγάλο τσίρκο δημοσιότητας, ας το ξεχάσουμε’. Ήθελαν πράγματι να συναντήσουν το είδωλό τους του rock ‘n’ roll, αλλά όχι με μια ‘συμμορία’ δημοσιογράφων και φωτογράφων γύρω τους να τους ταλαιπωρούν.

Οι πρώτοι θεμελιώδεις κανόνες που έπρεπε να τεθούν ήταν οι εξής: να μην προσκληθεί ο Τύπος, να μην τραβηχτούν φωτογραφίες, να μην γίνουν ηχογραφήσεις και να μην διαρρεύσουν εκ των προτέρων τα σχέδιά μας».

«Ήταν λίγο πριν από τις 10 το βράδυ όταν πήγαμε εκεί. Ήμασταν σε μια αυτοκινητοπομπή τριών μεγάλων μαύρων λιμουζινών, με επικεφαλής τον [μάνατζερ του Elvis] Colonel Parker και τους ανθρώπους του.

Το ακίνητο αποτελείτο από δύο ορόφους που βρίσκονταν σε μια πλαγιά. Ήταν ένα τεράστιο, στρογγυλό κτίριο με πολλά παράθυρα και έναν ευρύχωρο μπροστινό κήπο. Υπήρχε μια Rolls Royce και μερικές Cadillacs που παρατάσσονταν στην είσοδο.

Μέλη της περίφημης ‘Μαφίας του Μέμφις’ φρουρούσαν τις ψηλές πύλες, αλλά μας έκαναν νόημα να περάσει κατευθείαν η σειρά των λιμουζινών μας. Μόλις μπήκαμε μέσα στην μπροστινή πόρτα, τα πόδια μας έμοιαζαν να βυθίζονται εκατοστά μέσα στο βαθύ λευκό χαλί.

Φτάσαμε στο κέντρο του κτιρίου, σε αυτό το τεράστιο κυκλικό δωμάτιο που ήταν λουσμένο σε κόκκινο και μπλε φως, και εδώ διασκέδαζε ο βασιλιάς. Αυτό ήταν το γιγαντιαίο πάρκο του Elvis Presley, εξοπλισμένο με έγχρωμη τηλεόραση, τζουκμπόξ, έναν βαθύ καναπέ σε σχήμα μισοφέγγαρου, μερικά τραπέζια μπιλιάρδου και παιχνιδιών και ένα καλά εφοδιασμένο μπαρ.

Θα έλεγα, με μια εκτίμηση, ότι ο στρατός των μπράβων του Πρίσλεϊ και των γυναικών τους πρέπει να ήταν περίπου 20 άτομα, πολύ περισσότεροι από τη μικρή μας ομάδα.

Καθώς οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες, επικράτησε μια περίεργη σιωπή και ήταν ο Τζον που μίλησε πρώτος, εκτοξεύοντας μάλλον αμήχανα μια σειρά από ερωτήσεις προς τον Έλβις Πρίσλεϊ, λέγοντας: «Γιατί κάνεις όλες αυτές τις μαλακές μπαλάντες για τον κινηματογράφο αυτές τις μέρες; Τι απέγινε το παλιό καλό ροκ εν ρολ;»».

Η αντίδραση του Elvis Prisley στη μία και μοναδική του συνάντηση με τους Beatles

«Ο Elvis ήταν αρκετά ήσυχος. Χαμογελούσε πολύ και έσφιγγε το χέρι σε όλους. Ο πάγος δεν έσπασε καθόλου στα πρώτα στάδια. Τα αγόρια και ο Elvis αντάλλασσαν ιστορίες από την περιοδεία τους, αλλά η συνάντηση δεν είχε πάρει μπρος.

Γρήγορα εξάντλησαν την αρχική τους κουβέντα και υπήρξε αυτή η αμήχανη σιωπή ανάμεσα στους πέντε άνδρεα, που στέκονταν εκεί αντικριστά, με ελάχιστα σημαντικά πράγματα να λέγονται.

Πέρα από οτιδήποτε άλλο, νομίζω ότι ήταν απλά ότι ο καθένας έτρεφε δέος για τον άλλον. Ο Elvis δεν είχε τόση αυτοπεποίθηση, απ’ όσο μπορούσα να δω. Από ό,τι φαινόταν ήταν ένα άτομο που ντρεπόταν αρκετά εύκολα».

Πώς ο Έλβις Πρίσλεϊ «έσπασε» τον πάγο

Μετά από όλες τις συστάσεις, οι Beatles κάθισαν στον καναπέ δίπλα στον Elvis, ο οποίος παρακολουθούσε μια βουβή τηλεόραση, ενώ στο βάθος έπαιζε μουσική από ένα τζουκ-μποξ. Αρχικά, υπήρξε μια αμήχανη στιγμή σιωπής, καθώς οι Beatles εμφανίστηκαν εντυπωσιασμένοι και απλώς κοίταζαν τον Elvis.

Τελικά, ο Elvis έσπασε τη σιωπή: «Αν είναι να κάθεστε εκεί και να με κοιτάτε, εγώ πάω για ύπνο». Οι Beatles γέλασαν.

«Σκέφτηκα να καθίσουμε να μιλήσουμε για μουσική και ίσως να τζαμάρουμε λίγο», πρότεινε ο Elvis. Στη συνέχεια ζήτησε να φέρουν κιθάρες στο δωμάτιο για τον Τζον, τον Πολ και τον Τζορτζ.

Μέχρι εκείνο το σημείο, το πάρτι ήταν πραγματικά λίγο άψυχο και μη συναρπαστικό. Αλλά μόλις ο Presley και οι Beatles άρχισαν να παίζουν μαζί, η ατμόσφαιρα ζωντάνεψε.

Τα αγόρια διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να κάνουν πολύ καλύτερη συζήτηση με τις κιθάρες τους απ’ ό,τι με τον προφορικό τους λόγο. Η μουσική ήταν το φυσικό τους σημείο συνάντησης, το πιο έξυπνο μέσο επικοινωνίας τους.

«Δεν μπορώ να θυμηθώ όλα όσα έπαιζαν», συνεχίζει ο Barrow, αλλά θυμάμαι ότι ένα από τα τραγούδια ήταν το I Feel Fine. Και θυμάμαι τον Ringo, ο οποίος φυσικά δεν είχε όργανο, να χτυπάει το backbeat με τα δάχτυλά του στα πλησιέστερα κομμάτια ξύλινων επίπλων.

Όλοι τραγουδούσαν. Ο Elvis έπαιξε μερικές χορδές στο μπάσο για τον Paul και είπε: «Βλέπεις, εξασκούμαι». Και ο Paul απάντησε με κάποιο αστείο: ‘Μην ανησυχείς, μεταξύ μας, εγώ και ο Μπράιαν Επστάιν θα σε κάνουμε σταρ σύντομα’.

Θα ήταν υπέροχο να έχουμε είτε φωτογραφίες είτε ηχογραφήσεις. Αυτή η ηχογράφηση θα ήταν σίγουρα ανεκτίμητη. Θα ήταν μια κασέτα πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Ήταν μια καταπληκτική συνεδρία για να την ακούσεις.

Ο Parker και ο Epstein έχασαν το ενδιαφέρον τους – άφηναν τα παιδιά να παίξουν. Ο Parker έβαλε το παχουλό του χέρι γύρω από τον ώμο του Brian Epstein και τον οδήγησε σε μια ήσυχη γωνιά αυτής της αίθουσας .

Ο Epstein σε αυτό το σημείο άρπαξε την ευκαιρία να αναφερθεί στο θέμα που περίμενε να θίξει, το οποίο ήταν η μυστική του ατζέντα. Ήλπιζε να πείσει τον Parker να τον αφήσει να παρουσιάσει τον Elvis σε μια σειρά συναυλιών στο Ηνωμένο Βασίλειο.

«Ο Έλβις ήταν μαστουρωμένος»

«Ήταν εξαρχής ένα απελπιστικό εγχείρημα, αν και εκείνη την εποχή ο Parker προσποιήθηκε ότι άφηνε την πόρτα ανοιχτή λέγοντας ότι θα το σκεφτόταν.

Το πάρτι τελείωσε όταν ο Parker αποφάσισε ότι ήταν καιρός να τελειώσει. Άρχισε να μοιράζει δώρα, τα οποία αποτελούνταν κυρίως από σωρούς δίσκων του Elvis Presley.

Θυμάμαι, καθώς πηγαίναμε στις λιμουζίνες μας, ο Τζον έβαλε την προφορά του Αδόλφου Χίτλερ και φώναξε: «Ζήτω ο βασιλιάς». Επίσης, ο Τζον είπε, καθώς μπαίναμε στις λιμουζίνες μας: ‘Ο Έλβις ήταν μαστουρωμένος’. Ο Τζορτζ Χάρισον απάντησε πολύ ήσυχα: «Έτσι δεν είμαστε όλοι;».

Προσπάθησαν να το διασκεδάσουν και να μην δείξουν υπερβολική λατρεία για το είδωλό τους, αλλά ο Elvis Presley ήταν το είδωλό τους και μία από τις κύριες επιρροές της μουσικής των Beatles».

iefimerida.gr