Οι μετακλητοί, η συγγνώμη και η ανθρωποφαγία
Οι κυβερνητικές εξουσίες των νονών και των κουμπάρων, των γιων και θυγατέρων, των θείων και των ανιψιών, των φίλων και των δικών μας παιδιών, των χιλιάδων παρανόμων διορισμών από υπουργούς και βουλευτές, των συγκοινωνούντων δοχείων επιχειρηματιών, τραπεζικών στελεχών, πολιτικών και Τύπου ξύπνησαν ξαφνικά και εξαγριώθηκαν στην ιδέα της προνομιακής μεταχείρισης δεκάδων μετακλητών υπαλλήλων εκ των οποίων αρκετοί είναι συγγενείς στελεχών της κυβέρνησης.
Θίχτηκε η αξιοπρέπειά τους μετά από δεκαετίες ξεδιάντροπης «αλληλοβοήθειας» που ήταν τέτοιου μεγέθους ώστε τελικά να χρεοκοπήσει η χώρα.
Πόσοι από τους εξαγριωμένους σήμερα δημοσιογράφους βολεύτηκαν σε γραφεία Τύπου και κατοχύρωσαν θέση στα ψηφοδέλτια ως ανταμοιβή των υπηρεσιών τους;
Πόσοι επιχειρηματίες εκδότες που σήμερα ξεφωνίζουν βολεύτηκαν στις αγκαλιές του δημοσίου, στα κόκκινα τραπεζικά δάνεια παρέχοντας πολιτική βοήθεια ως αντάλλαγμα; Πόσοι πολιτικοί γενιές ολόκληρες πήραν κληρονομικά θέσεις στη δημόσια ζωή; Όλοι αυτοί που σήμερα διαμαρτύρονται σπιλώνοντας υπολήψεις για να κερδίσουν ψήφους, όλοι αυτοί που έφερναν εκατοντάδες ρουσφετολογικές τροπολογίες παραμονές εκλογών με αποκορύφωμα το 2014, όλοι αυτοί που διόριζαν την τελευταία ημέρα με κομματικές ποσοστώσεις τους δικούς τους στο καλό εργασιακό περιβάλλον της Βουλής καλύτερα να σωπάσουν. Ακόμα και τα πρωτοσέλιδα των δικών τους εφημερίδων ακόμα και οι δικαστικές υποθέσεις των δικών τους παρατρεχάμενων, τα δικά τους κόκκινα δάνεια και τα δικά τους διαφημιστικά πακέτα είναι σε κοινή δημόσια θέα. Δεν πιστεύει κανείς όχι το βοσκό αλλά ούτε τον ίδιο το λύκο όταν φωνάζει λύκος.
Είναι όμως και οι άλλοι εκείνοι που είχαν και έχουν επενδύσει σε μία κυβέρνηση που σταμάτησε τους παράνομους διορισμούς, έβαλε φρένο με μεγάλο κόστος στις προνομιακές σχέσεις των διαφόρων παράνομων τριγώνων. Είναι εκείνοι που βλέπουν τα παιδιά τους άνεργα, που είδαν να ξεσπάει πάνω στο κεφάλι τους η καταιγίδα της λιτότητας, εκείνοι που άκουσαν με ανακούφιση ότι επιτέλους κάποιοι είχαν πρόθεση να ταράξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους στη νομιμότητα.
Είναι όλοι αυτοί που χθες άκουσαν αποσβολωμένοι ότι την τελευταία ημέρα έστω συμπτωματικά έστω νόμιμα ετοιμάστηκαν για μετακίνηση στη Βουλή 60 άνθρωποι μερικοί από τους οποίους συνδέονται στενά με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας έχουν σταματήσει οι διορισμοί, κι ας μην επιβαρύνουν οι μετατάξεις το δημόσιο.
Όλοι αυτοί λοιπόν έμειναν άφωνοι θύμωσαν και δικαιολογημένα απογοητεύτηκαν. Όλοι αυτοί έχουν δικαίωμα δια να ομιλούν, έχουν δικαίωμα να κρίνουν και να κατακρίνουν όχι με τις γνωστές μεθόδους ανθρωποφαγίας αλλά με ένα γνήσιο θυμό.
Χρειάστηκε να παρέμβει ο πρωθυπουργός προκειμένου να παραιτηθούν όσοι δεν ανταποκρίθηκαν άμεσα μόλις συνειδητοποίησαν το λάθος.
Χρειάστηκε να περάσουν ώρες μέχρι να ακουστεί η πρώτη συγνώμη. Μια συγνώμη που μπορεί τα προηγούμενα χρόνια ίσως να μην ειπώθηκε αλλά σήμερα ο κάθε πολίτης την αναζητά και την περιμένει. Ενα ανθρώπινο λάθος ενός πολιτικού δεν είναι έγκλημα όμως η αναγνώρισή του και μια συγνώμη είναι η μίνιμουμ αξιοπρεπής κίνηση για όποιον πραγματικά θέλει να απαντήσει σε εκείνους που δικαιολογημένα αγανάκτησαν.
Κι ένα υστερόγραφο για τους ανθρωποφάγους: Η παραίτηση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου ήταν μια δική της απόφαση ειλημμένη ήδη από χθες , την επόμενη στιγμή που η ίδια ρωτήθηκε και απάντησε για την μετακίνηση και όχι φυσικά το διορισμό της κόρης της. Κανένας πολιτικός μέχρι σήμερα όχι απλά δεν ζήτησε συγνώμη για μια νόμιμη μεν πλην όμως λαθεμένη κίνηση, αλλά ούτε καν σκέφτηκε να προχωρήσει σε μια κίνηση αυτοαποκλεισμού του. Όσοι λοιπόν υποπτεύονται και συκοφαντούν την κίνηση της και την έμπρακτη αναγνώριση του λάθους της ας κοιταχτούν πρώτα στον καθρέφτη.
Γράφει η Άντα Ψαρρά
