Οι καταραμένοι Πασόκοι και η επιστροφή (;) του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία
Νέοι καιροί και νέες φράξιες στην αξιωματική αντιπολίτευση
Γκαντάμιτ, που θα έλεγε κι ο πρόεδρος Τραμπ, πολύ δυσκόλεψε το πράγμα με τις φράξιες στην αριστερά.
Συγγνώμη, χίλια συγγνώμη, αλλά πολύ πιο απλά ήταν τα πράγματα στα έιτιζ, όταν ο υπογράφων έτρωγε τα λυσσακά του στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Είχαμε τη δεξιά φράξια, είχαμε τους κεντρώους, είχαμε και τους αριστερούς. Και διάφορα γκρουπούσκουλα (ή γκρουπόσκυλα, όπως το δει κανείς!), λίγο πιο εκεί και λίγο πιο εδώ, χου γκιβς ε φακ πρόεδρε, μπαλίτσα παίζανε τα μεγάλα, τα συντεταγμένα μπλοκ, με τα πολλά, με τα εκατοντάδες μέλη.
Είπαμε, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι για να καταλαβαίνει κι ο κοσμάκης που στο διάολο να απευθυνθεί, αν ήθελε, ας πούμε, σοσιαλδημοκρατία, αν ήθελε ευρωκομμουνισμό τύπου Μπερλινγκουέρ ή αν ψαχνόταν για κάτι πιο ριζοσπαστικό και ολίγον τσίου τσίου. Αλλάζει όμως ο καιρός…
Αλλάζουν οι εποχές και σκάνε μύτη τα καινούρια προσωπεία στο GNTM της κεντροαριστεράς. Εμφανίσθηκε η «Ομπρέλα» επί παραδείγματι, που είναι σαν κράμα των πενηντατριών με ιστορικά στελέχη, είδε το φως της ημέρας η ΡΕΝΕ (πού στο διάολο τονίζεται αυτό το πράγμα;), που συσπειρώνει τους πασοκογενείς και ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε ως την ώρα που θα κλείσει τα μάτια του ο κορωνοϊός και θ’ ανοίξουν οι εργασίες του συνεδρίου.
Ούτε στο Master Chef δεν θα τα βγάζανε πέρα με τα μαγειρέματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και όσα προκύπτουν από τις συνεννοήσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ή μάλλον, μόνο στο Master Chef θα τα βγάζανε πέρα με τα μαγειρέματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και όσα προκύπτουν από τις συνεννοήσεις πίσω από κλειστές πόρτες! Και ποιος ξέρει αν θα τρώγονται όσα βγάλει ο εσωκομματικός φούρνος ή θα το φτύσει ο Κοντιζάς το τελικό αποτέλεσμα…
Υπάρχουν πάντως κάποιες ενδείξεις για το που πάει το πράγμα. Όπως σοφά σημείωσε ο συνάδελφος Βασίλης Σκουρής, σε μια πρώτη εκτίμηση των κινήσεων και δράσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ, στην Ομπρέλα δεν περιλαμβάνεται ούτε ένας από την (εντός ή εκτός εισαγωγικών) πράσινη διεύρυνση. Η ΡΕΝΕ, από την άλλη, τις έχει τις πασοκικές αποχρώσεις της. Την ίδια ώρα οι περισσότεροι εκ των προερχομένων από το ΠΑΣΟΚ δείχνουν να συνεργάζονται με την Κίνηση Μελών, τους πάλαι ποτέ Προεδρικούς δηλαδή.
Και ρωτάω εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό:
Έχει καταλάβει κανείς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, πώς ακριβώς αυτό το κόμμα χοροπήδηξε από το τέσσερα τοις εκατό στο τριανταέξι; Και ύστερα, πώς κατάφερε να διατηρήσει το τριανταδύο τοις εκατό και να μην κατακρημνισθεί σε μονοψήφιο ποσοστό όπως προέβλεπαν τα γκάλοπ των έγκυρων εφημερίδων;
Καλό το στόρι ότι ριζοσπαστικοποιήθηκε ο ελληνικός λαός και είδε το φως το αληθινό, αλλά πόσα χρόνια να κρατήσει πια; Ένα, δύο, πέντε, πόσα; Έχει περάσει μια εξαετία από το 2015 και ακόμη περισσότερος καιρός από τους Αγανακτισμένους και τους Δεν Πληρώνω, κάποια στιγμή νομίζω ότι πρέπει ακόμη και οι πιο χαρντοκοράδες να συνειδητοποιήσουν ότι οι κινηματικές διαδικασίες ψόφησαν και από εδώ και πέρα έχει μόνο μάχη εκ του συστάδην. Και σ’ αυτή τη μάχη δεν μπορείς να αγνοήσεις το μεγαλύτερο, το μέγιστο ποσοστό όσων σε ψήφισαν μόνο και μόνο επειδή στο παρελθόν είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ.
Δηλαδή μπορείς, φυσικά και μπορείς, αν το μόνο που έχεις στο νου σου είναι η ιδεολογική καθαρότητα και το αμόλυντον της ριζοσπαστικής αριστεράς. Στην περίπτωση όμως αυτή αποχαιρέτα την τήν Αλεξάνδρεια και την κυβέρνηση που χάνεις. Με δόξα και τιμή θα μείνεις για πάντα στα έδρανα της αντιπολίτευσης!
Υ.Γ.: Διαβάζω επίσης ότι η Ομπρέλα πρότεινε να αντικατασταθεί στο κείμενο των προσυνεδριακών θέσεων ο όρος «μετασχηματισμός» του κόμματος από την «ανασυγκρότηση». Τι να σας πω, ούτε ο δόλιος ο Μπαμπινιώτης τέτοια λεξιλαγνεία ρε φίλε…
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
