Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση σε πορεία κατάρρευσης

Ο Φεβρουάριος ήταν καταστροφικός δημοσκοπικά για τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το παραδέχτηκε στον ραδιοφωνικό αέρα και ο Αρης Πορτοσάλτε.

Όμως, δυστυχώς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα στελέχη του επιτελικού κράτους και τον Αρη Πορτοσάλτε στις αρχές Απριλίου θα πουν πως ο Μάρτιος ήταν ακόμα πιο καταστροφικός.

Δεν το λέω εγώ αυτό, αλλά το τεκμηριώνουν τα στοιχεία από τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που κάνει το Μαξίμου και οι οποίες σκόρπισαν πανικό, ο οποίος εκδηλώθηκε, παρά την προσπάθεια και κατά την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή.

Τα στοιχεία που είχαν πάρει στα χέρια τους έδειξαν μεγάλες απότομες διαρροές προς τα δεξιά, όπου υπάρχουν τουλάχιστον τρεις διεκδικητές (Τράγκας, Βελόπουλος, Κρανιδιώτης με Τζήμερο) και πολύ περισσότερο από το κεντρώο ακροατήριο που κινήθηκε προς την αδιευκρίνιστη ψήφο.

Η ταραχή που προκλήθηκε ήταν τεράστια όταν διαπίστωσαν πως 3 με 3,5 εκατοστιαίες μονάδες στο δεξιό άκρο φαίνεται να εγκαταλείπουν τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και ένα ποσοστό 4,5% με 5% των κεντρώων να επιλέγουν πλέον την αδιευκρίνιστη ψήφο.

Μάλιστα, η δεύτερη κυλιόμενη μετά το κρεσέντο της αστυνομικής βίας στη Νέα Σμύρνη είχε στοιχεία συντριπτικά που έπληξαν το ηθικό του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος ήταν ντεφορμέ στη Βουλή την Παρασκευή (όπως θα μπορούσαν να μας πουν οι ειδικοί μελετητές των συμβολισμών του σώματος παρακολουθώντας τις ομιλίες του πρωθυπουργού).

Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό και εκείνα από τη δημοσκόπηση της Prorata η οποία ρώτησε “Τί συναισθήματα σας δημιουργούνται διαβάζοντας τη δήλωση του πρωθυπουργού, αμέσως μετά τα γεγονότα που ξετυλίχτηκαν στους δρόμους της Νέας Σμύρνης”. Χειρότερες απαντήσεις δεν μπορούσε να περιμένει το Μέγαρο Μαξίμου, αφού το 26% απάντησε θυμός, το 24% αηδία, το 22% ικανοποίηση, το 21% απογοήτευση, το 14% αδιαφορία, το 10% ελπίδα, το 6% αισιοδοξία, το 3% φόβος και το 3% υπερηφάνεια.

Πρόκειται για χτύπημα καθοριστικό για δύο τουλάχιστον λόγους. Ο πρώτος είναι η αποτυχία του δόγματος της έντασης, του διχασμού και το φόβου, που σημαίνει ότι όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να επιβάλλει την πολιτική του στηριζόμενος στην αστυνομική βία και στους πραιτοριανούς του Χρυσοχοΐδη, τόσο μεγαλύτερα πλήγματα θα υφίσταται.

Ο δεύτερος λόγος είναι ο αποκλεισμός της επιλογής να πάει σε πρόωρες εκλογές στηριζόμενος στο δόγμα “νόμος και τάξη”, γιατί το πολιτικό και το δημοσκοπικό κόστος θα είναι τεράστιο. Συνεπώς η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκονται σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο, που προκαλεί αμηχανία και αποδιοργανώνει το επιτελικό κράτος και τα κομματικά στρατεύματα, ενώ δίνει θάρρος και πόντους στους αμφισβητίες, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος το τελευταίο διάστημα γίνεται αποδέκτης προτάσεων και εκκλήσεων να αναλάβει πρωτοβουλίες.

Την αδυναμία, την αμηχανία, την αποδιοργάνωση και την δημοσκοπική επιταχυνόμενη πτώση (για να μην πούμε κατάρρευση) έχει αντιληφθεί και το σύστημα συμφερόντων που ανέδειξε στην κυβέρνηση και στηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι΄ αυτό και προσεχώς θα δείτε δημοσιεύματα στα οποία θα εμφανίζονται σενάρια για οικουμενική κυβέρνηση, η οποία θα αναλάβει να σώσει τη χώρα από την τεράστια οικονομική κρίση μετά την πανδημία. Ηδη άρχισαν δειλά, δειλά να γίνονται οι πρώτες αναφορές σε αυτό το ενδεχόμενο.

Οι αναφορές θα κλιμακώνονται όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση θα δέχονται πλήγματα και θα υφίστανται φθορές, οι οποίες στη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας με τους πολίτες οργισμένους, μάλλον θα είναι χωρίς επιστροφή.

Ομως, ο Γολγοθάς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν τελειώνει εδώ. Και δεν αναφερόμαστε στην πανδημία και το αποτυχημένο lockdown, που αυτός αποφάσισε παραμερίζοντας τις γνώμες των λοιμωξιολόγων και συνεπώς του ανήκει ολόκληρη η ευθύνη, όπως θα του ανήκε ολόκληρη η επιβράβευση αν πετύχαινε.

Αναφερόμαστε στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, όπου πολλά κρίνονται και θα κριθούν και στη σύνοδο κορυφής στις 25 Δεκεμβρίου. Εκεί υποτίθεται πως πρόκειται να συζητηθούν κυρώσεις για την Τουρκία, προοπτική που εξασθενεί με υπαιτιότητα και της ελληνικής κυβέρνησης και όπως γίνεται αντιληπτό δεν παραμένει χωρίς συνέπειες στην κοινή η γνώμη η για πολλοστή φορά αποτυχία να επιβληθούν ουσιαστικές κυρώσεις στην Τουρκία.

Τέλος, στο τραπέζι των εθνικών θεμάτων να βάλουμε και την εκτίμηση σύμφωνα με την οποία το περιβάλλον Μπάιντεν αντιμετώπισε με εχθρότητα και ακόμα δεν έχει ξεχάσει την πρόσκληση του Πομπέο στην Ελλάδα, λίγο πριν από τις αμερικανικές εκλογές. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τα κανάλια επικοινωνίας, εκτός από τα τυπικά διπλωματικά, αν δεν έχουν διακοπεί, αντιμετωπίζουν πολλά παράσιτα που προκαλούν χασμωδία, φαινόμενο επικίνδυνο όταν όλα τα μέτωπα είναι ανοιχτά και η Γερμανία επιλέγει την Τουρκία.

Γράφει ο Θανάσης Λυρτσογιάννης