Νίκη κερνάει, Άδωνις πίνει, Κυριάκος (απλώς) προεδρεύει…
Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για την προφανέστατα σκανδαλώδη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να εγκρίνει εκπαιδευτικά προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής του Άδωνι Γεωργιάδη
Το Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθρο 81 παρ. 3) ορίζει σαφέστατα ότι: «Οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα των μελών της κυβέρνησης αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων τους».
Και ο νόμος 1558 του 1985 για τα ασυμβίβαστα των μελών της κυβέρνησης ορίζει εξίσου σαφέστατα ότι: «Τα μέλη της κυβέρνησης δεν επιτρέπεται να συνάπτουν οποιαδήποτε μορφής σύμβαση με το Δημόσιο, από την οποία γεννάται οποιοδήποτε όφελος αυτών ή τρίτων. Η απαγόρευση ισχύει και για οποιασδήποτε μορφής εταιρία ή επιχείρηση, στην οποία συμμετέχει μέλος της κυβέρνησης».
Χτες αποκαλύφθηκε ότι το υπουργείο Παιδείας έχει εγκρίνει εκπαιδευτικά προγράμματα της εταιρείας «Ελληνική Αγωγή» για χρήση στα σχολεία.
Η «Ελληνική Αγωγή» είναι εταιρεία που έχει ιδρύσει ο Αδωνις Γεωργιάδης. Προφανώς, σήμερα δεν έχει καμιά τυπική σχέση με την εταιρεία, την έχει αναθέσει σε συγγενικά του πρόσωπα, αφού ο ίδιος έχει ασυμβίβαστο.
Η εταιρεία αυτή υπέβαλε αίτημα και το υπουργείο Παιδείας ενέκρινε να χρησιμοποιηθούν προγράμματά της στα σχολεία. Όταν λέμε υπουργείο Παιδείας, εννοούμε τρία πρόσωπα. Μία γενική γραμματέα, η οποία ανακοινώνει στην εταιρεία της έγκριση του αιτήματός της επικαλούμενη «εντολή υφυπουργού». Σήμερα υφυπουργός είναι η Ζέττα Μακρή, μέχρι τον Ιανουάριο του 2021 ήταν και η Σοφία Ζαχαράκη. Τρίτο πρόσωπο και πάνω απ’ όλα είναι η υπουργός Νίκη Κεραμέως, που έχει τη γενική πολιτική ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στο υπουργείο της.
Η απόφαση αυτή είναι σκανδαλώδης. Και νομικά και ηθικά. Η απάντηση του κ. Γεωργιάδη και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής ότι τα προγράμματα ήταν «προαιρετικά» και «δωρεάν» είναι διάτρητη. Και είναι απαράδεκτο τα πολιτικά πρόσωπα του υπουργείου να κρύβονται πίσω από ανακοινώσεις υπαλλήλων.
Η οχύρωση πίσω από την «προαιρετικότητα» και τη «δωρεάν» παραχώρηση δεν αίρει την παραβίαση του Συντάγματος και του νόμου. Η εταιρεία ανήκει (όχι τύποις αλλά) ουσία στον υπουργό Γεωργιάδη και αυτό απαγορεύει κάθε συναλλαγή της με το Δημόσιο. Αλλωστε, το «δωρεάν» δεν είναι σίγουρο, διότι και μόνο η έγκριση των προγραμμάτων προσφέρει έμμεση διαφήμιση της εταιρείας, κάτι που ρητώς απαγορεύεται.
Αλλά ας πούμε ότι το νομικό «αμάρτημα» είναι δευτερεύον ή μη καταλογίσιμο (η πλειοψηφία της Βουλής ποτέ δεν θα εγκρίνει τυχόν δικαστική έρευνα για υπουργό), όμως το πολιτικό και ηθικό ζήτημα δεν είναι καθόλου δευτερεύον.
Τρία ερωτήματα:
Αλήθεια, πρώτον, πώς τόλμησε ο υπουργός να ζητήσει από άλλο υπουργείο να κάνουν μια εμπορική συναλλαγή, έστω «δωρεάν»;
Αλήθεια, δεύτερον, πώς τόλμησαν οι κυρίες του υπουργείου Παιδείας να εγκρίνουν αυτήν τη συναλλαγή; Η κυρία Κεραμέως είναι, για πολλοστή φορά, βαρύτατα εκτεθειμένη. Οχι γιατί ενέκρινε «σκοταδιστικά» προγράμματα, όπως λέει η αντιπολίτευση. Και προοδευτικά να ήταν δεν έπρεπε να εγκριθούν. Διότι θυμίζουν το «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει». Εδώ ο πρώτος Γιάννης της παροιμίας είναι η κυρία Κεραμέως και ο δεύτερος είναι ο κ. Γεωργιάδης.
Τρίτον, αλήθεια, ο πρωθυπουργός, που τα πληροφορήθηκε(εικάζουμε…) αυτά, τι είπε; Μέχρι στιγμής τίποτα. Αν δεν πει ή δεν κάνει και σήμερα κάτι για τους παρανομούντες και ηθικά εκτεθειμένους υπουργούς του, τότε θα συμπεράνουμε ότι «απλώς προεδρεύει».
Καθόλου τιμητικό για τον ίδιο. Διότι απλώς θα επιβεβαιώσει την αλήθεια της λατινικής ρήσης «Corruptio optimi pessima» («η διαφθορά των αρίστων είναι η χείριστη»)…
