Να την δούμε και την Δώρα…
Ήταν μια σημαντική νίκη αλλά όχι ολοκληρωτική όπως τυχόν περίμεναν οι υποστηρικτές της, οπότε, «χαμηλά τη μπάλα»…
Και όχι μόνο τη μπάλα, αλλά και το κεφάλι… Ιδιαίτερα γι’ αυτούς που υποτίθεται ότι ξέρουν, τρομάρα τους, από μπάλα…
Και εξηγούμαι… Η Δώρα Κυριακάκη και η παράταξή της μπορεί να έχει τις περισσότερες έδρες στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά ουσιαστικά αυτό δεν σημαίνει και κάτι όσον αφορά στην διοίκηση.
Αφενός διότι η ίδια αποφάσισε να πάει σε Δ.Σ. μειοψηφίας, με 4 από τις 9 έδρες και ποντάροντας ουσιαστικά στο ότι οι άλλες δύο παρατάξεις δεν πρόκειται να συνεννοηθούν για να της δημιουργήσουν πρόβλημα.
Και αφετέρου γιατί το κλίμα πολώθηκε τόσο πολύ προεκλογικά που για να «δουλέψει το μαγαζί» τώρα, απαιτείται συνένωση δυνάμεων και συνεργασίες.
Και ειδικά όταν πρόκειται για ένα… μαγαζί που μέσα σε ένα δίμηνο έκανε πάνω από 750 (!) εγγραφές και έφτασε να έχει πάνω από 1.200 μέλη (αμφιβάλλω αν είναι τόσοι στο Μιλάνο) από διαφορετικές περιοχές και κλάδους άρα και με πάρα πολύ διαφορετικές ανάγκες. Αλλά και ταυτόχρονα με ενισχυμένη «φωνή» (και σίγουρα με ενισχυμένο ταμείο).
ΥΓ: Πήγε να ψηφίσει έμπορος, είδε και μου μετέφερε:
1. Τον Ροκάκη να δίνει οδηγίες και να καλεί κόσμο να ψηφίσει τη Δώρα. Η απόλυτη ντροπή για τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου. Να στηρίζει συγκεκριμένη παράταξη, αυτός που υποτίθεται ότι είναι υπεράνω…
2. Από κοντά και ο τέως πρόεδρος του Επιμελητηρίου, Γιάννης Μαργαρώνης, αραχτός σε 4 καρέκλες, φάτσα κάρτα μπροστά στο προαύλιο του Πνευματικού για να στηρίξει τον Τοπολιανάκη. Αν έλειπε, μπορεί να έπαιρνε καμιά 50αριά περισσότερες ψήφους ο Γιώργος…
3. Τα συντρόφια κι αυτά μαζεμένα, λες κι έμπαινες πρωτοετής, να σου την πέσει η Π.Κ.Σ…
Σιχάθηκα, μου είπε Δημήτρη, σηκώθηκα κι έφυγα…
Προς γνώση και συμμόρφωση, την επόμενη φορά…
ΖΑΡΠ…
