Μπαμπινιώτης: «Νομίζουν ότι αν απευθυνθούν στον Έλληνα με ξένες επιγραφές θα «πουλήσουν». Αν επικρατήσει αυτό, χαθήκαμε…»
Για το μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας μίλησε στο Zarpa Radio ένας από τους μεγαλύτερους ειδήμονες της χώρας μας.
Ο λόγος για τον Γιώργο Μπαμπινιώτη, που συζήτησε με την Ευτυχία Πενταράκη και τον Γιώργο Κολομπάκη για τα ζητήματα που αντιμετωπίζει η γλώσσα μας, όπως εξελίσσεται στις συνθήκες των τελευταίων χρόνων, με αφορμή την παρουσία του Καθηγητή Γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών σε διαδικτυακή εκδήλωση της ΟΑΚ.
Ο καθηγητής έκανε λόγο για εργαλειοποίηση της γλώσσας, που έχει σαν αποτέλεσμα την αλλοίωσή της:
«Πλέον οι περισσότεροι από εμάς δεν θεωρούμε τη γλώσσα ως αξία, αλλά τη βλέπουμε εργαλειακά, ως στοιχείο ανταλλαγής πληροφοριών. Όμως η γλώσσα είναι η ιστορία, η ταυτότητα, ο πολιτισμός και ψυχισμός μας. Πρέπει να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο για να κατακτήσουμε τη γλώσσα, το λεξιλόγιο, τη γραμματική και τη σύνταξη.
Πολλές φορές αντί να σκεφτώ πως θα πω κάτι ξένο στα ελληνικά, το λέω όπως το ακούω.
Γι’ αυτό με το click away, που δεν το λένε ούτε στο εξωτερικό, έκανα παρέμβαση και είπα οτι πρέπει να προσέξουν περισσότερο αναφορικά με τη γλώσσα.
Οι καταστηματάρχες νομίζουν οτι αν απευθυνθούν στον Έλληνα με ξένες επιγραφές και ονόματα θα «πουλήσει». Αν επικρατήσει όμως αυτό, χαθήκαμε…»
Επιπλέον, επισήμανε οτι «δεν κινδυνολογούμε για αγλωσσία, ούτε υπάρχει φόβος να χαθεί η γλώσσα μας, όμως αν θέλουμε να έχουμε μία ποιότητα γλώσσας, που σημαίνει ποιότητα σκέψης, χρειάζεται δουλειά σε πολλά επίπεδα, στην οικογένεια, το σχολείο κλπ.
Όταν κάποιος έχει πάθος για τη γλώσσα μπορεί να αναδείξει στοιχεία που τους ενδιαφέρουν όλους, χαρακτηρίζοντάς την τον πιο δημοκρατικό θεσμό, αφού ανήκει σε όλους χωρίς διακρίσεις.»
Έτσι, στάθηκε στον ρόλο της γλώσσας στη ζωή του καθενός και την ανάγκη των σωστών βάσεων από την παιδική ηλικία:
«Υπάρχουν δημοσιογράφοι που προσέχουν το λόγο τους και είναι υποδείγματα, ενώ άλλοι έχουν βιαστική και ανεπεξέργαστη χρήση της γλώσσας.
Όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά πρέπει να διαλέξουμε τα υποδείγματα, ώστε να έχουν αντικείμενα που θα τα ενδιαφέρουν και θα τους δώσουν επίσης γλωσσικό οπλισμό.
Η γλώσσα είναι έργο ζωής. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που φεύγουμε, η σχέση μας με τη γλώσσα καλλιεργείται συνεχώς, συνειδητά ή υποσυνείδητα.
Η κατάκτηση της γλώσσας στις βασικές δομές τελειώνει στα 12 χρόνια του παιδιού, στο τέλος του δημοτικού σχολείου. Γι’ αυτό η φοίτηση στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό είναι καθοριστική, ενώ στο γυμνάσιο και το λύκειο γίνεται εμπέδωση, εμβάθυνση και εμπλουτισμός. »
zarpanews.gr
