Μία, δύο, τρεις εκλογές ή κυβέρνηση συνεργασίας – και με ποιους;

Ο Μητσοτάκης λέει «αυτοδυναμία», ο Τσίπρας «προοδευτική κυβέρνηση» και ο Ανδρουλάκης «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», αλλά ουδείς μπορεί να προκαταλάβει την ψήφο των πολιτών

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι πρόωρες εκλογές, όσο το δυνατόν συντομότερα, συμφέρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ. Διότι, αν τις αφήσουν για το 2023, θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν πολύ δύσκολο χειμώνα και όλα τα ενδεχόμενα για το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι ανοιχτά.

Γι’ αυτό τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός καλλιεργεί το έδαφος με αμφίσημες δηλώσεις, έτσι ώστε κάποια στιγμή να το πει και καθαρά. Αλλωστε, τον διευκολύνει σ’ αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας με το να ζητεί μέρα παρά «εκλογές εδώ και τώρα». Η επιλογή αυτή είναι ανεξήγητη: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφέρον να καθυστερήσουν οι εκλογές, ώστε να υποστεί κι άλλη φθορά η κυβέρνηση και να μπορέσει αυτός να διεκδικήσει με καλύτερους όρους τη νίκη.

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ γνωρίζουν καλά ότι οι πρόωρες εκλογές τούς συμφέρουν. Το μόνο που δεν μπορούν να γνωρίζουν είναι αν θα τις επιτρέψουν οι απρόβλεπτες αντιδράσεις του Ερντογάν. Διότι εκλογές με γεωτρύπανα και τον τουρκικό στόλο στο Αιγαίο ή στην ανατολική Μεσόγειο δεν γίνονται.

Αν γίνουν, το μοναδικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι ποια κυβέρνηση θα έχουμε την επομένη. Μπορεί ο Μητσοτάκης να λέει «αυτοδυναμία», ο Τσίπρας «προοδευτική κυβέρνηση» και ο Ανδρουλάκης «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», αλλά ουδείς μπορεί να προκαταλάβει την ψήφο των πολιτών.

Το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών, που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική, θα είναι καθοριστικό. Αν η εκλογική επίδοση του πρώτου κόμματος είναι τέτοια που να επιτρέπει βάσιμους υπολογισμούς ότι θα πετύχει αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, τότε η κυβερνητική αβεβαιότητα θα παραταθεί και η χώρα θα είναι υποχρεωμένη να πορευθεί με υπηρεσιακή κυβέρνηση για σημαντικό χρονικό διάστημα.

Ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ χρειάζονται, στις πρώτες εκλογές, ποσοστό σημαντικά μεγαλύτερο από το 30%, ώστε στις δεύτερες να διεκδικήσουν αυτοδυναμία, έστω ισχνή. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος να πείσει τον Νίκο Ανδρουλάκη ότι η ΝΔ μεταμορφώθηκε σε…σοσιαλδημοκρατία. Ή να πέσει στην ανάγκη του Κυριάκου Βελόπουλου και όποιου άλλου από τα δεξιά έχει καταφέρει να εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Δύσκολή εξίσωση, αλλά όχι άλυτη.

Για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Πρώτα πρέπει να διαψεύσουν όλες τις προβλέψεις και να κόψουν πρώτοι το νήμα της εκλογικής κούρσας. Διότι το δεύτερο κόμμα έχει σχεδόν μηδαμινές ελπίδες να πρωταγωνιστήσει στο σχηματισμό κυβέρνησης. Όμως, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαψεύσει τα προγνωστικά και είναι πρώτο κόμμα, πρέπει να πείσει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να συμπράξει στο σχηματισμό «προοδευτικής κυβέρνησης», πράγμα καθόλου εύκολο με την υπολογίσιμη δεξιόστροφη τάση που υπάρχει στο τρίτο κόμμα.

Για τον κ. Ανδρουλάκη τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολα. Θα επιδιώξει να σχηματισθεί κυβέρνηση-οποιαδήποτε κυβέρνηση- από τις πρώτες εκλογές. Διότι γνωρίζει ότι στις δεύτερες η πίεση που θα δεχθεί το κόμμα του από τα δύο πρώτα θα είναι μεγάλη και πιθανότατα θα βγει με μειωμένο εκλογικό ποσοστό. Ο κ. Ανδρουλάκης φαίνεται ότι σκοπεύει να προτείνει, από τις πρώτες εκλογές, κυβέρνηση συνεργασίας και των τριών πρώτων κομμάτων, αλλά με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο. Κάτι που σίγουρα θα απορρίψει ο κ. Μητσοτάκης και πιθανόν και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος θα έχει μεγάλη δυσκολία να αποδεχθεί τέτοια (συγ)κυβέρνηση.

Συμπέρασμα: Αν ο Ερντογάν περιοριστεί μόνο στα «γαβγίσματα», ο Μητσοτάκης δεν θα έχει κανένα λόγο να αφήσει τις εκλογές για του χρόνου. Κατά τα άλλα, για τις προβλέψεις ισχύει η …παράλογη ρήση του Ιονέσκο:

«Μπορείς πάντα να προβλέψεις τα γεγονότα, αφού έχουν γίνει»!

Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς