Μετά την ομάδα Σαμαρά ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να «αγγίξει» ούτε τη Μενδώνη
Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης -στην πράξη και παρά τις μιντιακές αγιογραφίες- είναι αδύναμος Πρωθυπουργός, φάνηκε στους δύο ανασχηματισμούς που επιχείρησε. Έμειναν μισοί γιατί δεν τόλμησε να αγγίξει την ομάδα Σαμαρά.
Όπως δεν τόλμησε βέβαια να αντιδράσει και στην ευθεία αμφισβήτηση της πολιτικής του, στον κρίσιμο τομέα των ελληνοτουρκικών, από τον προκάτοχό του.
Τώρα είναι και πρωθυπουργός υπό την ομηρία της εξωκοινοβουλευτικής Λίνας Μενδώνη, που υπουργοποιήθηκε από τον αφανή κυβερνητικό εταίρο Βαγγέλη Βενιζέλο.
Όχι μόνο αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της στο χειρισμό της υπόθεσης Λιγνάδη, αλλά υποχρέωσε την κυβέρνηση δια της εκπροσώπου του Πρωθυπουργού- να της δώσει εύσημα για το σύνολο της υπουργικής θητείας της. Για την οποία βάλλεται από το σύνολο των εμπλεκόμενων στο χαρτοφυλάκιό της.
Πολλοί διακρίνουν ότι ο λόγος για τον οποίο έδωσε τη γνωστή προκλητική συνέντευξη ήταν για να κουνήσει, κατ’ ουσίαν, το δάκτυλο στο Μέγαρο Μαξίμου.
Αντί αυτό να είναι ένας επιπλέον λόγος για να χάσει τη θέση της, την… κατοχύρωσε.
Έτσι νομίζει τουλάχιστον. Και οι πιο φιλοκυβερνητικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι η εν λόγω υπουργός δεν στέκεται, με την κατακραυγή που έχει επισύρει εναντίον της και την καθιστά βαρίδι για την κυβέρνηση.
Απλώς είναι πιθανό πλέον, όταν φύγει, να πάρει και άλλους μαζί της. Κάποιοι δεν αποκλείουν να συμπαρασύρει ολόκληρη την κυβέρνηση -που βρίσκεται σε εμφανή αναταραχή.
Πότε έγινε η παραίτηση
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο ο ένας σκοντάφτει πάνω στον άλλο. Ο θεωρούμενος ως ισχυρός εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός Άκης Σκέρτσος είπε αιφνιδίως ότι «η παραίτηση Λιγνάδη ζητήθηκε και δόθηκε την ίδια μέρα που δόθηκε η συνέντευξη με τις καταγγελίες» και χρέωσε την πρόσληψή του ευθέως στη Μενδώνη:
«Λανθασμένη επιλογή από το υπουργείο Πολιτισμού».
Η υπουργός όμως είχε ήδη βεβαιώσει ότι η παραίτηση «υπεβλήθη στις 6 Φεβρουαρίου το απόγευμα και έγινε αμέσως δεκτή». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιπλέον έλεγε ότι «υπεβλήθη για προσωπικούς λόγους»
Τελικά η παρέμβαση Σκέρτσου- που φάνηκε σα να απαντούσε στους υπαινιγμούς της κατά Μαξίμου- περιέπλεξε κι άλλο τα πράγματα: πότε ακριβώς υποβλήθηκε, σε ποιον και για ποιο λόγο;
Την ίδια στιγμή ένας ασύδοτος νεαρός με λούμπεν δημόσιο λόγο προκάλεσε δημοσία οργή όταν ως εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ είπε ότι «οι καλλιτέχνες ξημεροβραδιάζονταν με τον Λιγνάδη και τώρα ζητάνε και τα ρέστα».
Βρήκε μάλιστα, στα ξεκούδουνα, ότι «ο καλλιτεχνικός χώρος «αριστεροκρατείται». Τόσο βαθύς γνώστης είναι. Ίσως εννοούσε σε αντίθεση με λαϊκές εκπομπές στις όποιες έχει πάρει μέρος ο ίδιος.
Η κυβέρνηση τρίζει
Αυτά δείχνουν ότι το σχήμα -ανεμομαζώματα με το οποίο κυβερνάει ο Κυριάκος Μητσοτάκη τρίζει.
Οι αποτυχίες, η αναίρεση των προεκλογικών υποσχέσεων οι τραγικοί χειρισμοί στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, η κατάρρευση της οικονομίας, οι αντικοινωνικές νομοθετικές πρωτοβουλίες, η φαυλότητα και η αδιαφάνεια στη διαχείριση, η θολούρα στα ελληνοτουρκικά, προοιωνίζονται από καιρό το τέλος του.
Τώρα προστίθεται ένα θέμα που αποδεικνύει ότι ο Πρωθυπουργός όχι μόνο δεν μπορεί να κρατήσει σταθερά το τιμόνι της χώρας, αλλά δεν μπορεί ούτε καν να επιβληθεί σε μια υπουργό, που δεν είναι καν μέρος της Βουλής: αν και βοούν οι πάντες για την ίδια, του επιβάλλει τους όρους της.
Κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και την εμφανίζει ως… επιτυχημένη για μην εξηγήσει τους λόγους που τον εμποδίζουν να την αποπέμψει, όπως ζητούν ακόμη και στελέχη του.
Οι δίδυμες υποθέσεις Λιγνάδη και Μενδώνη βάζουν την κυβέρνηση σε τροχιά ελεύθερης πτώσης. Οι υπουργοί αποφεύγουν να πάρουν θέση και η Κοινοβουλευτική Ομάδα βράζει.
Μόνο οι μιντιακοί και οικονομικοί υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη έδειξαν ότι μάλλον ενθουσιάζονται, με την διαπίστωση ότι η θέση του γίνεται όλο και πιο αδύναμη. Ευλόγως. Έτσι εξαρτάται ακόμη περισσότερο από αυτούς και τα συμφέροντα τους μπορούν να εξυπηρετηθούν πιο εύκολα.
Αλλά στη μεταπολιτευτική περίοδο, καμία κυβέρνηση από τη στιγμή που μπήκε σε τροχιά πολιτικής και ηθικής απαξίωσης δεν πήγε μακριά.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
