Κυριάκος Μητσοτάκης: Ο ανέφικτος στόχος και τα υποχρεωτικά μερεμέτια…
Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για τα γεγονότα που εμπόδισαν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, ώστε να εξασφαλίσει μια ακόμη τετραετία
Η πολυφορεμένη ρήση του Ουμπέρτο Εκο «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» έχει διαψευσθεί πολλάκις. Ειδικά φέτος από(κακές) ειδήσεις άλλο τίποτα. Παρόλα αυτά, το να επιχειρήσει κανείς να κάνει μια στοιχειώδη έστω πολιτική ανάλυση την επομένη του Δεκαπενταύγουστου δεν είναι ό,τι πιο εύκολο. Αλλά θα το κάνουμε.
Μετά τη μεγάλη εκλογική νίκη της 7ης Ιουλίου του 2019, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συν αυτώ είχαν σχεδιάσει να επιτύχουν ακόμα έναν εκλογικό στόχο, ο οποίος ήταν άμεσος. Να κάνουν νέες εκλογές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ώστε να «κάψουν» την απλή αναλογική, που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και αμέσως μετά, με νέες εκλογές και με το μπόνους του νέου εκλογικού συστήματος, που οι ίδιοι επανέφεραν, να διασφάλιζαν μια νέα πλήρη τετραετία.
Ηταν το σχέδιο «ένα συν τέσσερα». Όμως, το απέτρεψε η εισβολή του κορονοϊού, η οποία ήρθε το χειμώνα του 2020 και από τότε μονοπωλεί την επικαιρότητα και καταδυναστεύει τη ζωή μας. Οι ελπίδες ότι το περσινό καλοκαίρι θα είχε υποχωρήσει η πανδημία και ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να εφαρμόσει το πολιτικό σχέδιό του διαψεύστηκαν.
Το έτος που διανύουμε (2021) ξεκίνησε με μια μεγάλη ελπίδα: τα εμβόλια.
Βεβαίως, η διαθεσιμότητά τους επί πολλούς μήνες ήταν ανεπαρκής και, παρά τις συνεχείς ενέσεις αισιοδοξίας και υποσχέσεις, η πανδημία κάλπαζε, τα νοσοκομεία στέναζαν και φτάσαμε σχεδόν στον Μάιο, ώστε να αρχίσει η αποκλιμάκωση. Οι αριθμοί του εμβολιασμού, παρά την πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση των ραντεβού, απέχουν πολύ ακόμα από τον επιθυμητό στόχο της ανοσίας. Ηρθε και η μετάλλαξη Δέλτα και η υπόσχεση του πρωθυπουργού για «φυσιολογικό καλοκαίρι» πήγε περίπατο.
Ηρθαν και οι καταστρεπτικές πυρκαγιές, που έθεσαν σε δοκιμασία την πολυδιαφημισμένη επιχειρησιακή ετοιμότητα του «επιτελικού» κράτους και στο τέλος έμεινε η εμφανής αδυναμία του κ. Μητσοτάκη να κάνει αυτό για το οποίο επέκρινε με σφοδρότητα-και δικαίως έως ένα βαθμό- τον Αλέξη Τσίπρα το 2018.
Ελεγε τότε ο νυν πρωθυπουργός: «Στο δικό μου πολιτικό λεξιλόγιο η πολιτική ευθύνη συνοδεύεται από παραιτήσεις». Σήμερα μοιάζει μπερδεμένος. Μίλησε για «τυχόν ευθύνες» και «όποιες αδυναμίες» στη διαχείριση των πυρκαγιών. Αυτό σημαίνει δύο τινά. Είτε ότι δεν είναι βέβαιος ότι υπάρχουν ευθύνες για τις καταστροφές είτε ότι δεν είναι ακόμα έτοιμος να τις καταλογίσει(«εν θερμώ», όπως είπε ο ίδιος).
Όμως, επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις, οι «από δίπλα» των πρωθυπουργών τούς λένε ότι «κάτι πρέπει να κάνουν», για να δείξουν ότι δεν αδιαφορούν για τον θυμό και την οργή των πολιτών, ο κ. Μητσοτάκης έκανε μερικές αλλαγές στην κυβέρνησή του, που μοιάζουν με μερεμέτια: αναβάθμισε έναν υφυπουργό σε υπουργό με τις ίδιες αρμοδιότητες, έκανε ένα γενικό γραμματέα υφυπουργό, έβαλε ένα κομματικό στέλεχος κυβερνητικό εκπρόσωπο και ανέθεσε στον εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενο Σταύρο Μπένο την ανασυγκρότηση της Εύβοιας.
Οι διοχετευόμενες πληροφορίες ότι θα ανασχηματίσει πιο ριζικά την κυβέρνησή του εκεί περί την Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, ώστε να είναι και η κυβέρνηση που θα κάνει τις εκλογές, δείχνουν και τα πεπερασμένα όρια κινήσεων εντυπωσιασμού που έχει πλέον ο κ. Μητσοτάκης. Ο οποίος, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα(όλα τα περί την πανδημία άδηλα), δεν μπορεί να γνωρίζει αν και πότε θα έχει την ευχέρεια να εφαρμόσει το αρχικό του σχέδιο. Και, σε κάθε περίπτωση, παρά τις όποιες αδυναμίες της αντιπολίτευσης, ο ίδιος έχει απωλέσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
Ετσι, ανεξάρτητα από την ειλικρίνεια της επαναλαμβανόμενης διαβεβαίωσής του ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, φαίνεται ότι αυτή θα είναι υποχρεωτικά η εξέλιξη των πραγμάτων. Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ ήθελαν να κάνουν (υπερ)πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2020 ή το φθινόπωρο του 2021 που πλησιάζει, αλλά αυτό φαίνεται σχεδόν αδύνατο.
Και με όσα έγιναν και γίνονται καμιά βεβαιότητα δεν υπάρχει ούτε για το 2023. Η αβεβαιότητα είναι τέτοια που κανένας σχεδιασμός και καμιά ασφαλής πρόβλεψη μπορεί να γίνει. Όπως το λέει η αρχαία παροιμία: «Από κύλικος μέχρι χειλέων πολλά πέλει»(από το ποτήρι μέχρι τα χείλη πολλά γίνονται)…
Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
