Κρήτη | Απίστευτο: Βγήκε από τη φυλακή και χτύπησε για ακόμα μια φορά τη μητέρα του
Ήταν η 4η φορά, από τον περασμένο Δεκέμβριο, που η μητέρα παραμορφωνόταν από την άγρια επίθεση του ίδιου της του γιου. Κι έμελλε σήμερα, να οδηγηθεί εκ νέου στη φυλακή, λίγο μετά την πρόσφατη αποφυλάκισή του, μάλιστα. Ο λόγος για έναν 23χρονο Ηρακλειώτη, ο οποίος κάθισε, σήμερα, στο εδώλιο για τον ξυλοδαρμό της μητέρας του.
Ο 23χρονος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκιση 4 ετών και επέστρεψε στη φυλακή, από όπου είχε βγει πριν λίγες μόλις ημέρες – στις 23 Μαΐου, καθώς είχε παραμορφώσει το πρόσωπο της 45χρονης μητέρας του – και πάλι – από χτυπήματα. Ο 23χρονος, 4 μέρες μετά την αποφυλάκισή του, στις 27 Μαΐου, σε κοινή θέα έξω από πρατήριο καυσίμων επιτέθηκε στη μητέρα του με μπουνιές και κλωτσιές, γεγονός που τον έστειλε σήμερα ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Σημειώνεται, ωστόσο, ότι, αφού πέρασε δύο μήνες στη φυλακή – εκτίοντας αυτό το διάστημα από την ποινή των 2 ετών που του είχε επιβληθεί από το Δικαστήριο – λίγες ημέρες πριν αποφυλακιστεί, στις 17 Μαΐου, ο ψυχίατρος των φυλακών είχε αποστείλει γνωμάτευση προς τις αρμόδιες αρχές για τον 23χρονο.
Συγκεκριμένα μέσω της γνωμάτευσης ζητούνταν να κινηθούν οι διαδικασίες για την ακούσια νοσηλεία του 23χρονου στην Ψυχιατρική κλινική, καθώς όχι μόνο ήταν εξαρτημένος από ψυχοτροπες ουσίες αλλά είχε διαγνωστεί και στο φάσμα του αυτισμού.
Ο 23χρονος τελικά αντιμετωπίστηκε σε ποινικό επίπεδο και κατόπιν της καταδίκης του επιστρέφει στη φυλακή. Η απόφαση αυτή πάγωσε τη μητέρα, που μπορεί να υπέφερε για άλλη μια φορά στα χέρια του γιου της, ωστόσο «έσπασε» ακούγοντας ότι επιστρέφει στη φυλακή.
Αιχμές του συνηγόρου υπεράσπισης που δεν ενεργοποιήθηκε η διαδικασία της «ακούσιας νοσηλείας»
Με γραπτή του δήλωση ο συνήγορος της οικογένειας του 23χρονου, κ. Ελευθέριος Κάρτσωνας, αφήνει σαφείς αιχμές για τον χειρισμό της όλης υπόθεσης από τους ειδικούς και της μη ενεργοποίησης της διαδικασίας ακούσιας νοσηλείας του νεαρού.
Πιο συγκριμένα σε δήλωση του προς το Cretalive αναφέρει:
«Πολλές φορές στο πλαίσιο της δικαιοκρατούμενης ποινικής διαδικασίας εγείρονται εύλογα ερωτήματα αναφορικά με την ηθική της ιατρικής επιστήμης. Πώς για παράδειγμα μπορεί να ερμηνευθεί και στην συνέχεια να δικαιολογηθεί δικαιοπολιτικά η συμπεριφορά ενός ιατρού, ο οποίος στερεί από ένα 23χρονο μετέφηβο με διαπιστωμένο κατόπιν ενδελεχούς κλινικής εξέτασης αυτισμό το δικαίωμα στην θεραπεία γνωματεύοντας κατόπιν πεντάλεπτης εξέτασης του ότι δεν παρουσιάζει ενεργό ψυχοπαθολογία;
Πώς μπορεί να ερμηνευθεί και στην συνέχεια να δικαιολογηθεί δικαιοπολιτικά η συμπεριφορά ενός ιατρού που ενώ διαγιγνώσκει την ύπαρξη ψυχοπαθολογίας και την ανάγκη λήψης φαρμακευτικής αγωγής για απροσδιόριστους λόγους αρνείται τη νοσηλεία ενός 23χρονου μετέφηβου που παρακαλάει να θεραπευτεί και προεξοφλώντας ανεπίτρεπτα την αναποτελεσματικότητα του ακούσιου εγκλεισμού του υποδεικνύει ως προσήκουσα θεραπευτική αντιμετώπιση την παραπομπή σε στεγνό πρόγραμμα απεξάρτησης;
Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί τελικώς ότι ένεκα των παραπάνω πραγματικών περιστατικών και της εσφαλμένης αντιμετώπισης στερείται ένας νέος άνθρωπος το αυτονόητο δικαίωμα στην θεραπεία και καταδικάζεται νομοτελειακά σε ποινή δυσανάλογη με τον βαθμό της ενοχής του και ταυτόχρονα ποιος θα είναι εκείνος που θα φέρει το βάρος της ευθύνης στην περίπτωση της βέβαιης υποτροπής του; Η ανάγκη εξορθολογισμού και αντικειμενικοποίησης της διαδικασίας υπαγωγής σε καθεστώς ακούσιας νοσηλείας και η κατοχύρωση του δικαιώματος στην θεραπεία προβάλει πλέον πιο επιτακτική πιο από ποτέ…».
