10 Μαρτιου 2023

Καουμπόηδες της Σπλάντζιας και Ινδιάνοι του Λόφου Καστέλι… «Ο τόπος του κάποτε» στην Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων | Photos + Videos

καουμπόηδες-της-σπλάντζιας-και-ινδιά-1646244

Μολυβένια στρατιωτάκια, κουκλόσπιτα, εύζωνες, παλιά αναγνωστικά, κόμιξ και προπολεμικές εκδόσεις των μυθιστορημάτων του Ιουλίου Βερν, βινύλια, αποτυπώματα της παιδικής ηλικίας άλλων δεκαετιών, με «αποτυπώματα» από τα παλιά Χανιά, το αλάτι της θάλασσας στα τείχη του Φιρκά και τον «πόλεμο» τον καουμπόηδων της Σπλάντζιας με τους Ινδιάνους του λόφου Καστέλι.

Αυτά συνθέτουν την έκθεση του Μιχάλη Μανουσάκη, «O τόπος του κάποτε- Ήρωες στα σκουπίδια» που εγκαινιάζεται το Σάββατο στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων και θα διαρκέσει ως τις 30 Ιουνίου.

Η έκθεση -που παρουσιάστηκε το μεσημέρι της Παρασκευής συμπεριλαμβάνει 150 εγκαταστάσεις με παιχνίδια και φωτογραφίες από την προσωπική του συλλογή μέσω των οποίων ο καλλιτέχνης διηγείται την ιστορία των παιδιών από το 1821 έως το 1960.

Κατά την παρουσίαση της έκθεσης, ο Δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης σημείωσε πως «Πρόκειται για μια έκθεση-πολύτιμο κεφάλαιο για τις γενιές που θέλουν να κάνουν ένα ταξίδι στα παιδικά τους χρόνια, για τις γενιές που θα ψηλαφήσουν με το βλέμμα όσα άκουσαν από τους παλαιότερους, αλλά και για τις νεότερες, καθώς ελπίζουμε να λειτουργήσει ως ένα “παράθυρο” σε μια πραγματικότητα, που η παιδική ηλικία ήταν συνυφασμένη με το παιχνίδι και την αθωότητα, χωρίς τις “Σειρήνες” της οθόνης, του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης».

ο αντιδήμαρχος πολιτισμού του Δήμου Χανίων και πρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης, Γιάννης Γιαννακάκης, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο Μιχάλης Μανουσάκης συνθέτει με τον δικό του μη ζωγραφικό αλλά απολύτως εικαστικό και προσωπικό τρόπο, την Ιστορία από το 1821 έως το 1960 μέσα από το υλικό που είναι πλασμένα τα όνειρα των παιδιών: τα παιχνίδια. Και μας αποκαλύπτει πως αυτός “Ο τόπος του κάποτε” δεν είναι μια χαμένη ουτοπία, αλλά κρύβεται μέσα μας, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής και τη δύναμη να κρατήσουμε ζωντανό το παιδί που υπάρχει βαθιά στο εσωτερικό μας».

Για τη διαδικασία του συλλέγειν, αλλά και τη δημιουργία εικαστικών εγκαταστάσεων με πρώτη ύλη τα παιχνίδια και όχι τα χρώματα που είθισται να χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι, μίλησε ο ίδιος ο δημιουργός, ο οποίος έχει και τον ρόλο του επιμελητή στη συγκεκριμένη έκθεση, λέγοντας: «Γεμίζω δωμάτια με μνήμες, σπαράγματα γεγονότων, αξίες, προσπαθώντας να τα ενώσω, μπας και καταφέρω να τα βάλω σε τάξη για να ορθώσω κάστρο δυνατό και απροσπέλαστο από τη μιζέρια και την αβάστακτα σαθρή και πυκνή σκόνη, που πλανάται γύρω».

Στην έκθεση “Ο τόπος του κάποτε- Ήρωες στα σκουπίδια” παρουσιάζονται περισσότερα από 150 παιχνίδια της προσωπικής συλλογής του Μιχάλη Μανουσάκη, που καλύπτουν ένα χρονικό εύρος από το 1821 έως το 1960. Μαζί με παλιά αναγνωστικά, παιδικά βιβλία, φωτογραφίες και βινύλια που συγκεντρώνει ο ζωγράφος τα τελευταία 25 χρόνια, συνθέτουν μικρές ή μεγαλύτερες εγκαταστάσεις, καθεμία εκ των οποίων διηγείται και μια διαφορετική ιστορία.

Μέσα από τρεις ενότητες, όσα και τα επίπεδα της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, η έκθεση υπόσχεται να ξεδιπλώσει την ιστορία των παιδιών μέσα από το υλικό που είναι πλασμένα τα όνειρα τους. Το πρώτο κεφάλαιο, στο ισόγειο, αναδεικνύει πτυχές της παιδικής ηλικίας μέσα από παιχνίδια, παλιά αναγνωστικά και εξωσχολικά βιβλία, φωτογραφίες και μια αναπαράσταση ενός αγορίστικου και ενός κοριτσίστικου παιδικού δωματίου.

Το δεύτερο, στον πρώτο όροφο του κτιρίου, δίνει έμφαση στο φωτογραφικό υλικό και το τρίτο αποτελεί έναν φόρο τιμής στην εποχή της Ελληνικής Επανάστασης και τον 19ο αι. καθώς μεταξύ άλλων περιλαμβάνει μια έκδοση του 1821 με ποιήματα του λόρδου Βύρωνα, αλλά και τον μολυβένιο Ναπολέοντα με τους αξιωματικούς του (παραγωγής 1900-1910).

Η έκθεση “Ο τόπος του κάποτε-Ήρωες στα σκουπίδια” είναι η τέταρτη κατά σειρά που περιλαμβάνει παιχνίδια από την προσωπική συλλογή του Μιχάλη Μανουσάκη. Συνοδεύεται δε, από δίγλωσσο (ελληνικά-αγγλικά) πλούσια εικονογραφημένο κατάλογο με κείμενα του παιδοψυχιάτρου, Θανάση Χατζόπουλου, του δημοσιογράφου και μουσειολόγου, Δημήτρη Τρίκα και του ίδιου του καλλιτέχνη.