Η τραγική ιστορία του Ανέστη που επέζησε από την τραγωδία των Τεμπών και αυτοκτόνησε στα 35 του

19 χρόνια μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, ένα από τα παιδιά που τότε σώθηκαν μετά από μεγάλη μάχη σε νοσοκομείο έδωσε τέλος σε αυτό που έμοιαζε με ένα διαχρονικό μαρτύριο για τον ίδιο. Έγραψε τον επίλογο σε μια ζωή που άλλαξε για πάντα, εκείνο το μαύρο απόγευμα του 2003, όταν 21 φίλοι και συμμαθητές του σκοτώθηκαν και άλλοι 9 μαζί με εκείνον τραυματίστηκαν σοβαρά…

Από τότε η ζωή του άλλαξε τα πάντα. Τα ψυχολογικά προβλήματα από τις σκληρές εικόνες και τις μέρες που νοσηλεύτηκε για να σωθεί, αποδείχθηκαν αξεπέραστα παρά το πέρασμα των χρόνων. Στα 35 του, έγινε το 22ο θύμα της τραγωδίας. Ενός δυστυχήματος που συζητήθηκε και δίχασε, με ορισμένες πτυχές του, να προκαλούν μέχρι και σήμερα αντιδράσεις.

Από την στιγμή του θανάτου του 35χρονου το Μακροχώρι άρχιζε να ζει ξανά εκείνες τις τραγικές στιγμές του 2003, όπου κάθε οικογένεια είχε να θρηνεί για το δικό της παιδί. Ο πόνος αβάσταχτος καθώς σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η περιοχή πλήρωσε τον πιο βαρύ φόρο αίματος καθώς από τους 21νεκρούς μαθητές οι 11 ζούσαν στο Μακροχώρι.

Ανάμεσα σ εκείνους που τραυματίστηκαν σοβαρά, με αποτέλεσμα να βρεθεί για μεγάλο διάστημα στην εντατική του νοσοκομείο της Λάρισας, ο Ανέστης Αντωνόπουλος, ο οποίος πάλεψε με νύχια και με δόντια προκειμένου να βγει ζωντανός από αυτή την περιπέτεια. Όσοι τον γνώριζαν ανέφεραν στο protothema.gr πως ήταν πάντα κλειστός ως χαρακτήρας και μοναχικός. Δεν είχε παρέες και δεν ανοιγόταν σε κανέναν: «Λες και είχε μείνει για πάντα σε εκείνες τις στιγμές. Έκανε προσπάθειες και πολλές, όμως χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Είχε χάσει με τόσο βίαιο τρόπο την αθωότητα του, που ενώ η εικόνα του ήταν μια χαρά η ψυχολογία του ήταν ίδια με ζωντανό – νεκρό».

Ο 35χρονος εδώ και χρόνια εργαζόταν ως μόνιμος φύλακας αρχαιοτήτων.

Ο πατέρας του αυτόχειρα μιλάει στο Live News και καθηλώνει. Περιγράφει τα δύσκολα χρόνια του παιδιού του, που στερήθηκε αρχικά τα νιάτα και στο τέλος την ίδια του, την ζωή.

Το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής η εξώπορτα του σπιτιού ήταν κλειδωμένη. Τότε ο πατέρας του 35χρονου δεν φανταζόταν αυτά που θα έβλεπε στη συνέχεια…

Στο Live News μιλούν δύο γονείς που τότε έχασαν τα παιδιά τους. Δύο οικογένειες που με την αυτοκτονία του 35χρονου, μας λένε πως ζουν ξανά, τις χειρότερες στιγμές της ζωής τους: «Όλα τα παιδιά είχαν πρόβλημα. Τα δικά μας παιδιά τα χάσαμε σε μία μέρα, σε ένα λεπτό. Τα παιδιά ζούσαν έναν εφιάλτη όλα αυτά τα χρόνια. Δεν το ξεπέρασαν», είπε πατέρας ενός εκ των θυμάτων.

Ο αυτόχειρας έδωσε τέλος στη ζωή του, με κυνηγετικό όπλο στο μπάνιο του σπιτιού του. Μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος σε νοσοκομείο και λίγες ώρες μετά υπέκυψε στα τραύματά του. Μόλις έγινε γνωστή η ταυτότητα του 35χρονου η θλίψη άρχισε να εναλλάσσεται με την οργή, τη συγκίνηση και τον έντονο προβληματισμό. Με μια σειρά από εικόνες να υπενθυμίζουν το χρονικό, τις συνθήκες και την κατάληξη της υπόθεσης, που πάγωσε και πλήγωσε ολόκληρη τη χώρα…

«Τα δικά μας παιδιά πήραν ένα τέλος. Αυτά έζησαν έναν εφιάλτη. Έζησαν ένα γεγονός που τους άφησε στίγμα», συμπλήρωσε ο πατέρας ενός από τα θύματα του τροχαίου.

Κυριακή 13 Απριλίου του 2003. Αυτό το λεωφορείο ήταν γεμάτο μαθητές της Α’ Λυκείου που επέστρεφαν στο Μακροχώρι Ημαθίας από εκδρομή στην Αθήνα. Όταν λίγο μετά τις 19.30 το απόγευμα, η σύγκρουση με φορτηγό έσπειρε στα Τέμπη, πανικό και θάνατο…

Από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας στην κοιλάδα των Τεμπών ο οδηγός του φορτηγού που μετέφερε νοβοπάν από τον Έβρο στην Αθήνα, έχασε τον έλεγχο και συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο των μαθητών, στην εθνική οδό Λάρισας – Θεσσαλονίκης. Επί τόπου σβήνουν 21 μαθητές και το σημείο γεμίζει από διασώστες που δίνουν μάχη για να απεγκλωβίσουν τους τραυματίες. Γονείς που έχουν ήδη πληροφορηθεί τα δυσάρεστα, ραγίζουν καρδιές…

Το κάθε λεπτό, η κάθε στιγμή τη νύχτα που ακολουθεί, περνάει αργά και βασανιστικά…

Τα σωστικά συνεργεία που φτάνουν στο σημείο κάνουν πάνω από δύο ώρες να απεγκλωβίσουν νεκρούς και τραυματίες. Οι φωτογραφίες και τα πλάνα από τον τόπο του δυστυχήματος αποτυπώνουν το μέγεθος της τραγωδίας με τα νοβοπάν που μετέφερε το φορτηγό να έχουν κόψει στα δύο το μοιραίο πούλμαν.

Οι αιτίες της σύγκρουσης αναλύθηκαν αλλά ποτέ δεν αποσαφηνίστηκαν πλήρως. Όπως έγινε γνωστό, ο οδηγός του φορτηγού οδηγούσε έξι ώρες χωρίς διάλειμμα και τα λάστιχά του ήταν φθαρμένα. Από την άλλη, το λεωφορείο είχε κριθεί ακατάλληλο λόγω παλαιότητας και έπρεπε να είχε αποσυρθεί τουλάχιστον 3 μήνες πριν. Αυτά σε συνδυασμό με μια απροσεξία, που έβγαλε το φορτηγό από τη λωρίδα κυκλοφορίας του, έφεραν το μεγάλο κακό…

Ο 35χρονος Ανέστης ήταν ένα από τα 9 παιδιά που έδωσαν μάχη σε νοσοκομείο για να επιζήσουν. Τα ψυχικά του τραύματα δεν επουλώθηκαν ποτέ. Ο χρόνος ήταν αδύνατον να γιατρέψει και αυτές τις πληγές…

Η δίκη έγινε τον Οκτώβριο 2008, με τον οδηγό του λεωφορείου να αθωώνεται, και τον οδηγό νταλίκας να καταδικάζεται σε κάθειρξη 15 ετών. Οι ιδιοκτήτες της νταλίκας, αλλά και του εργοστασίου νοβοπάν, καταδικάστηκαν με ποινές από 4 μέχρι και 14 χρόνια. Η εταιρεία κατέβαλλε επίσης το ποσό των 8.500.000 ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων, που ήταν αδύνατον να μετριάσει τον πόνο τους…

Τα παιδιά που έζησαν και επέζησαν από την τραγωδία δεν ξέχασαν ποτέ τους φίλους τους, που χάθηκαν.

Για τον 35χρονο Ανέστη που αυτοκτόνησε η φυσιολογική ζωή σταμάτησε στα 16 του χρόνια. Τα 19 που ακολούθησαν έμοιαζαν με έναν ατελείωτο Γολγοθά που είδε είχε διέξοδο διαφυγής πουθενά…

Οι νεκροί της τραγωδίας στα Τέμπη είναι πια 22. Με τις μαρτυρίες των τελευταίων ωρών να προκαλούν συναισθηματική φόρτιση σε μικρούς και μεγάλους. Σε ανθρώπους που έζησαν και πόνεσαν μετά το δυστύχημα, αλλά κι σε πολλούς άλλους που είδαν και έμαθαν μετά από χρόνια τα δραματικά γεγονότα…

«Σήμερα ο κατάλογος των θυμάτων των Τεμπών έγραψε 22 θύματα»

Στο Live News και τον Άγγελο Λαμπίδη μίλησε ο Δημήτρης Τραπεζανλής, πατέρας μίας μαθήτριας που έχασε τη ζωή της στο σοκαριστικό τροχαίο στα Τέμπη το 2003.

«Σήμερα ο κατάλογος γράφει 22 παιδιά. Θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους γονείς και θέλω να τους πω ένα μεγάλο κουράγιο, να σφίξουμε τα δόντια όλοι μαζί. Δεν ξεπερνιέται, είναι δύσκολο. Ζούμε ξανά το 2003, να χτυπάνε οι σειρήνες, να τρέχουν τα περιπολικά και τα ασθενοφόρα. Ένα απόγευμα κόλαση… Για μένα ήταν η δυσκολότερη ημέρα», είπε με δάκρυα στα μάτια.

«Αυτό το λεωφορείο μας στιγμάτισε πάρα πολύ. Για μας είναι θάνατος. Σφίγγουμε τα δόντια μας, κάνουμε υπομονή, ας περάσει αυτή η μέρα. Από χθες είμαι χάλια. Τι να πω στους γονείς; Κουράγιο; Υπομονή; Ότι το παιδί δεν άντεξε;».

«Για εμάς ήταν ένα μπαμ και τέλος. Τα παιδιά που επέζησαν ζούσαν ένα εφιάλτη. Βοήθησαν λίγο οι ψυχολόγοι, αλλά δεν ξεπερνιέται αυτό. Δεν πρόκειται να σβήσει. Λέω καμία φορά ότι εμείς δεν το ζήσαμε, δεν είδαμε τι έγινε, αν και ανέβηκα στο λεωφορείο με δικιά μας απόφαση να πάρουμε τα πράγματα των παιδιών, να έχουμε κάποιες αναμνήσεις τους», δήλωσε.