Η συγκινητική ιστορία του Μαυρίδη με τα δύο του σκυλιά: «Η Τσίχλα πήγε εκεί που θάψαμε την Μόλλυ»
Ο Γιώργος Μαυρίδης μίλησε στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου για τα δύο του σκυλιά, την Μόλλυ και την Τσίχλα.
Καλεσμένος στο «The 2Night Show» του ΑΝΤ1 ήταν χθες ο βράδυ ο Γιώργος Μαυρίδης, ο οποίος μεταξύ άλλων μίλησε για τα δύο σκυλιά. Την Μόλλυ που την έχασε πριν από λίγο καιρό, αλλά και την Τσίχλα…
Για την πρώτη, εξιστόρισε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου το ιστορικό με την σοβαρή περιπέτεια που είχε με την υγεία της που είχε ως αποτέλεσμα να μην είναι πλέον στο πλάι του.
«Ήταν πολύ μεγάλη. Τα τελευταία χρόνια είδα ότι βάρυνε, δεν έβλεπε γι’ αυτό και δεν ήμουν τόσο ενεργός στα social media γιατί με πλήγωνε αυτό που έβλεπα. Όσο και να έχεις προετοιμαστεί ποτέ δεν γίνεται αυτό που περιμένεις.
Η Μόλλυ μου έβγαλε ένα πρόβλημα στο αίμα. Είχε ένα καρκίνωμα στη χολή. Κάναμε κάποιες θεραπείες και πήγαινε καλύτερα. Κατάφερα να ξεκλέψω δύο μέρες για να κάνω μια δουλειά στο εξωτερικό. Ήμουν Φλωρεντία και Ρώμη. Και με παίρνει η Κρίστη και μου λέει ότι η Μόλλυ δεν αναπνέει καλά.
Με πήρε 11 το πρωί, 6 το απόγευμα ήμουν Θεσσαλονίκη και σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού έλεγα “σε παρακαλώ, κράτα να σε χαιρετήσω”. Έφυγα για δύο μέρες και δεν θα ήμουνα δίπλα της στην τελευταία της ανάσα. Πραγματικά νιώθω ότι με περίμενε.
Έκανα ό,τι θεραπεία υπήρχε, προσπάθησα να το εξαντλήσω, ό,τι δύναμη είχα ό,τι μπόρεσα έκανα. Στο τέλος δεν διορθωνόταν και αναγκαστικά όταν είδα ότι η μάχη ήταν άνιση για το ζώο, της κράτησα την πατούσα, την κοιμίσαμε, δίπλα της μέχρι την τελευταία στιγμή και οι τρεις φυσικά. Θα μείνει για πάντα να τη θυμόμαστε», είπε χαρακτηριστικά.
«Η Τσίχλα την έψαχνε»
Στη συνέχεια μάλιστα αποκάλυψε και μία συγκινητική ιστορία με την Τσίχλα από την ημέρα που έθαψαν την Μόλλυ: «Η ζωή μετά είναι ανάλογα πώς το έχεις προετοιμάσει.
Εγώ έχω υιοθετήσει την Τσίχλα. Έγιναν κολλητές. Η Τσίχλα την είχε τρελάνει, ήταν 2,5 μηνών κουτάβι. Από τότε που έφυγε η Μόλλυ έχω την Τσίχλα για παρηγοριά.
Την Τσίχλα την έφερα να χαιρετήσει τη Μόλλυ λίγο πριν την “κοιμίσουμε”. Πέρασαν όλοι και τη χαιρέτησαν. Η Τσίχλα ήταν λίγο τρομαγμένη. Μέχρι να τη θάψω, η Τσίχλα δεν πλησίαζε. Όταν τελείωσα πήγε από πάνω και έψαχνε να τη βρει».
