Η μάχη της μικρής Κατερίνας με την λευχαιμία και το κάλεσμα του πατέρα στον τουριστικό και αθλητικό κόσμο των Χανίων

Στο Zarpa Radio 89.6 και στην Ανδρονίκη Κοκοτσάκη μίλησε ο προπονητής του Ηροδότου Αλικαρνασσού και πατέρας της μικρής Κατερίνας που νοσηλεύεται στην παιδοογκολογική κλινική του ΠΑΓΝΗ Ηρακλείου.

Ο κ. Ανδρέας Ξυδάκης, σε μία κατάθεση ψυχής, περιγράφει τον Γολγοθά που βιώνει η οικογένειά του εδώ και έναν χρόνο, συγχρόνως όμως στέλνει ένα σημαντικό μήνυμα δύναμης, πίστης, αισιοδοξίας και παρακινεί τον αθλητικό και τουριστικό κόσμο των Χανίων να βοηθήσουν να δημιουργηθεί ένα παιδοογκολογικό τμήμα.

Η 9χρονη Κατερίνα διαγνώστηκε πριν από σχεδόν ένα χρόνο με οξεία λευχαιμία και βρίσκεται στην φάση των χημειοθεραπειών:

«Όλα ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο όταν πήγα με την κόρη μου να παραγγείλουμε την τούρτα των γενεθλίων της. Αφού πλήρωσα γυρνώντας είδα την Κατερίνα να κάθεται στο πάτωμα του ζαχαροπλαστείου και να μου λέει «Μπαμπά κουράστηκα «.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή την φράση από τα παιδιά μας… Όμως κάτι μέσα μου με παρακίνησε να καλέσω την γιατρό μας και να της αφηγηθώ το συμβάν. Αμέσως μας συνέστησε γενικές εξετάσεις αίματος όπου και επιβεβαιώθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ειδοποιήθηκε η κυρία Στειακάκη, διευθύντρια της παιδοογκολογικής κλινικής του ΠΑΓΝΗ και τότε ξεκινάει ο Γολγοθάς μας.

Η κόρη μου έφτασε στο ΠΑΓΝΗ με 3.000 αιμοπετάλια, οριακά για να μπει στην εντατική, όμως ο οργανισμός της αμέσως ανταποκρίθηκε στα αιμοπετάλια που της χορήγησαν και γλίτωσε την εντατική.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάμε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Ολλανδία όπου έχουμε συγγενείς, ωστόσο ακόμα και στα μεγάλα νοσοκομειακά κέντρα εκεί μας είπαν τα καλύτερα λόγια για την παιδοογκολογική κλινική του ΠΑΓΝΗ. Η κυρία Στειακάκη και η ομάδα της, το νοσηλευτικό προσωπικό είναι δώρο Θεού για μας.

Εμείς ως γονείς παίρνουμε δύναμη από την Κατερίνα και μόνο από το βλέμμα της, το χαμόγελο της.

Ήξερε από την αρχή τί συμβαίνει, όταν οι θεραπείες μηδενίζουν τα πάντα, περνάει δύσκολα, δύο στιγμές είδα τον φόβο στα μάτια της όταν πέρασε μία σοβαρή λοίμωξη με υψηλούς πυρετούς.

Ποτέ δεν σκέφτηκα «Γιατί σε μας;» Όταν συνειδητοποιήσαμε τί συμβαίνει δεν μπορούσαμε να πούμε «γιατί σε μας;». Είπαμε «κάτω τα κεφάλια και προχωράμε με πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη στους γιατρούς «.

Τα άλλα δύο παιδιά μου προχωράνε μαζί μας, τους εξηγήσαμε ακριβώς τί συμβαίνει. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα πρώτα 24ωρα όταν μάθαμε τί συμβαίνει, έπρεπε να μεταβούμε άμεσα στο νοσοκομείο και οι γιοί μου έμειναν μόνοι τους. Ένας φίλος τα φιλοξένησε στην αρχή για 14 μέρες.

Πολλές φορές ακούμε λόγια παρηγοριάς αλλά όταν μιλάμε για ποσοστά 2% , τί θα πεις σε αυτό τον γονιό; Μπορεί να είναι και ευλογία όλο αυτό που ζούμε για να αξιολογήσουμε διαφορετικά κάποια πράγματα στην ζωή μας

Κλείνοντας ο κ. Ξυδάκης μας λέει: «Θα ήθελα να παρακαλέσω τον αθλητικό κόσμο και τον κόσμο του τουρισμού να βοηθήσουν να δημιουργηθεί ένα παιδοογκολογικό τμήμα στα Χανιά και να μην αναγκάζονται οι οικογένειες να ξεσπιτώνονται. Ως προπονητής, θα ήθελα να ευχηθώ καλή πορεία στις ποδοσφαιρικές ομάδες του Πλατανιά και του ΑΟΧανίων.