Η Καταραμένη Χρονιά

Ο επίλογος δεν απέχει πολύ από το να είναι δραματικός: Η επιδημία θερίζει, η οικονομία υποχωρεί και η τουρκική απειλή κλιμακώνεται. Καλή χρονιά για κάποιον που προβλήθηκε ως «ο καλύτερα προετοιμασμένος Πρωθυπουργός» δεν τη λες.

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι το 2020 είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς για τη συντηρητική κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αφού πέρασε ανέμελα το δεύτερο εξάμηνο του 2019 -εκτελώντας απλώς τον προϋπολογισμό που άφησαν οι προκάτοχοί της-έδειξε να δυσκολεύεται από τον πρώτο μήνα σε δυο κρίσιμα μέτωπα: την οικονομία και την εξωτερική πολιτική..

Το «αναπτυξιακό μπουμ» που υποσχέθηκε δεν ακούσθηκε, οι «πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές» εξαντλήθηκαν στη στρατιά των μετακλητών που κατέλαβαν το –«επιτελικό»- κράτος και στην κοινωνία άρχιζαν προβληματισμοί για -αντικοινωνικές-επιδιώξεις των νομοθετικών πρωτοβουλιών της .

Εκτός συνόρων , ο κατευνασμός στις κλιμακούμενες προκλήσεις του Ερντογάν δεν έδειχνε η καλύτερη τακτική προετοιμασίας της χώρας για «διάλογο» με τον απειλητικό γείτονα.

Ήδη στο πρώτο δίμηνο του έτους που τελειώνει, το θέμα συζήτησης στους πολιτικούς ή δημοσιογραφικούς διάδρομους ήταν πότε θα αιφνιδιάσει με πρόωρες κάλπες ο Μητσοτάκης, για «να κάψει την απλή αναλογική»… Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες.

Από τις 26 Φεβρουάριου που εντοπίσθηκε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στην Ελλάδα, ως τα μέσα Μαρτίου που μπήκαν στη ζωή μας μέτρα αποτροπής της διάδοσης – και ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας – ο χρόνος έτρεξε γρήγορα.

Η κυβέρνηση αλλού προηγούμενη και αλλού ακολουθώντας τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πήρε πρωτοφανή μέτρα.

Το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκό ύστερα από έξι εβδομάδες καραντίνας: λίγα κρούσματα και ακόμη λιγότεροι θάνατοι -σε σχέση με την Ευρώπη .

Η επιτυχία συνδέθηκε με επικοινωνιακή επίθεση «ηγετοποίησης» του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η κυβέρνηση κεφαλαιοποίησε για λογαριασμό της το αποτέλεσμα, ενώ η αμηχανία της αντιπολίτευσης κρύφτηκε κάτω από τη στήριξη των κυβερνητικών μέτρων.

Η γενική ικανοποίηση στον πληθυσμό , ανανέωσε τον κυβερνητικό χρόνο και από αυτή την άποψη η επιδημία θεωρήθηκε περίπου ευχή. Πολύ σύντομα αποδείχθηκε κατάρα.

Ακόμη και από εκτιμήσεις κυβερνητικών παραγόντων προκύπτει ότι το παιχνίδι χάθηκε στην ευφορία και τον εφησυχασμό. Η κυβέρνηση είτε «βιάσθηκε», είτε «έπεσε έξω», άνοιξε τον τουρισμό -χωρίς ελέγχους στα σύνορα.

Το «δεύτερο κύμα» τη βρήκε απροετοίμαστη. Στα κυβερνητικά κονκλάβια συζητούσαν αν το φθινόπωρο προσφέρεται για τον πολυθρύλητο εκλογικό αιφνιδιασμό- παρά έπαιρναν μέτρα.

Στο ΕΣΥ δεν έφτασε ποτέ η ενίσχυση σε προσωπικό και υλικά . Σκοπιμότητες που βάφτιζαν Μονάδες Εντατικής Θεραπείας χώρους χωρίς προσωπικό και πλήρη εξοπλισμό. Επίσημα η κυβέρνηση ανήγγειλε περισσότερες από 1200 μονάδες. Στην πράξη , όταν ο αριθμός των νοσηλευόμενων πλησιάζει τους 600, η ίδια μιλάει για κορεσμό.

Έχοντας πλέον να αντιμετωπίσει και την αντιπολίτευση που αφυπνίσθηκε και πίεζε-με καταγγελίες αποκαλύψεις, αλλά και προτάσεις- η κυβέρνηση έμεινε να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις.

Τα κρούσματα ξεπέρασαν τις 131.000, πάνω από 4.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και τα τεστ μόλις που έφτασαν τις 300 ανά εκατομμύριο κάτοικων. Όταν στο Βέλγιο, το οποίο αρέσκονται να επιλέγουν για συγκρίσεις -ακόμη και μακάβριες-κυβερνητικοί αξιωματούχοι, είναι σχεδόν διπλάσια.

Τις τελευταίες εβδομάδες του καταραμένου χρόνου, η κυβέρνηση προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να μεταδώσει στον πληθυσμό αισιοδοξία, αναμένοντας το εμβόλιο.

Ο Πρωθυπουργός θα σπεύσει πρώτος, για να παρακινήσει τους πολίτες να εμβολιασθούν.

Έχει όμως κι εδώ μια ήττα, καθώς ο ρυθμός δεν θα είναι αυτός που αναγγέλθηκε.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το ίδιο θα συμβεί και στην οικονομία: η ανάκαμψη δεν θα δικαιώσει τις κυβερνητικές προσδοκίες στο νέο χρόνο. Όπως άλλωστε δεν δικαιώθηκαν και οι προβλέψεις της για σχετικά ανεκτή ύφεση: δεν απέφυγε το διψήφιο νούμερο, που ήταν το ψυχολογικό όριο.

Στην οικονομία η κατάρα θα επεκταθεί και πέραν του 2021 με ορατό το ενδεχόμενων εκρήξεων στην κοινωνία, που ήδη βρίσκεται σε κόπωση.

Κατά τις δημοσκοπήσεις (πχ MRB) – τα «ευρήματα» των οποίων για την «πρόθεση ψήφου» θεωρεί η κυβέρνηση ως τεκμήριο επιτυχίας της -οι πολίτες μόνο ενθουσιασμό για το μέλλον και εμπιστοσύνη στα μέτρα που αναγγέλλονται, δεν δείχνουν.

Η ελληνοτουρκική κρίση μάλλον υποβαθμίσθηκε από την τρέχουσα ειδησεογραφία- όχι χωρίς κυβερνητική παρέμβαση- αλλά εκεί η κατάρα ίσως αποδειχθεί βαρύτερη.

Μετά από ένα παιχνίδι σαν αυτό του σκύλου με την ουρά του, η κυβέρνηση είχε προαναγγείλει – με βεβαιότητα – την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως αποτέλεσμα των χειρισμών της.

Αλλά ο πρωθυπουργός επέστρεψε με άδεια χέρια από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής του έτους . Η λέξη «φιάσκο» ακούγεται και από φιλικούς παρατηρητές, αν όχι και από στελέχη του.

Ο επίλογος δεν απέχει πολύ από το να είναι δραματικός: η επιδημία θερίζει, η οικονομία υποχωρεί και η τουρκική απειλή κλιμακώνεται. Καλή χρονιά για κάποιον που προβλήθηκε ως «ο καλυτέρα προετοιμασμένος Πρωθυπουργός» δεν τη λες.

Εκτός αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυρισθεί ότι «ήξερε τις απαντήσεις, αλλά του αλλάξαν τις ερωτήσεις».

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος