H νέα «Νέα Δημοκρατία» | Άμα μπλέκεις πατρίδα με παρτίδα
O εξοχότατος, φιλόχριστος και εθνικόφρων πρωθυπουργός της Ελλειμματικής Ληστοκρατίας, κ. Αντώνιος Σαμαράς αδυνατεί να διαπραγματευτεί οτιδήποτε και οπουδήποτε διεθνώς, γιατί παραπαίει ιδεολογικά («εις τας Ευρώπας και ας είναι με τρύπιο μπανταλόνι», «Europe or bust»), και έρπει ηθικά («εγώ να’μαι καλά και οι άλλοι ας πνιγούν»: η νοοτροπία & κοσμοθεωρία του Δεξιού, διεθνώς). Τα νεολιμπεράλ τζιμάνια προβάλλουν τη Λιτότητα -άρα & την εξαθλίωση των μαζών- ως το μόνο δρόμο προς την Ανάπτυξη, και την από σπόντα Ευημερία, συμφώνως με την trickle-down ανοησία.
Βέβαια, «Ανάπτυξη» δίχως «Δημόσιες Επενδύσεις», δεν νοείται! Επενδύσεις από κρατικό κουμπαρά, μπορούν να απευθύνονται είτε προς κρατικές επιχειρήσεις, είτε προς τους ολιγάρχες.. Οπότε ο δήθεν «Κυρίαρχος Λαός», αυτός ο παλιομακάλας, ας επιλέξει τι τον συμφέρει, όσο ακόμα ζητείται εθιμοτυπικώς η ετυμηγορία του…
Είναι σημαντικό να αυτοχρηματοδοτείται ένα Κράτος, και να μην βασίζει την ύπαρξή του στη «φορολόγηση εισοδήματος», και τελικά στην αλιεία της μικρής μαρίδας! Όπως και κάθε χώρα με πετυχημένη Οικονομία, η Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά με μικτή καπιταλ-σοσιαλιστική οικονομική πολιτική. Εν τούτοις, λόγω της νοσηρότητας της «πτωχής & άτιμης» Ελλαδας, απαιτούνται έξτρα δραστικά μέτρα: ελάττωση του Φόρου Ειδικής Κατανάλωσης επί των καυσίμων, μηδενισμός του ΦΠΑ, κατάργηση των φόρων εισοδήματος, αλλά και των λογής λογής κουλών έμμεσων φόρων, μεταφράζεται σε άμεση μείωση του κακώς κείμενου «Κράτους», ως βρόχου της Ελεύθερης Αγοράς, και νταβατζή της Επιχειρηματικότητας. Εκτός από την προφανή προσέλκυση κεφαλαίων, ημεδαπών & ξένων επενδυτών, ζωτικής σημασίας συνέπεια μιας τέτοιας μεταρρύθμισης θα είναι και ο οριστικός διαχωρισμός Κράτους από ιδιωτικά συμφέροντα, στα οποία μέχρι τώρα καθίζει συνέταιρος, κατάσταση που δυσχεραίνει την Εργασία, και κατ’επέκταση την Οικονομία & την Κοινωνία.
Όταν μπαίνει συνέταιρος το Κράτος, εννοείται ότι δεν μπορεί να δράσει ως ρυθμιστής, και να ελέγξει αντικειμενικά μιαν επιχείρηση, για εργασιακά, περιβαλλοντικά και άλλα θέματα!! Το τραγικό είναι ότι στην πορεία ούτε τους φόρους της πλερωνει τελικά η επιχείρηση, καταφεύγοντας σε νομικίστικα κολπάκια, μέχρι και σε ωμό εκβιασμό («το κλείνω, και φεύγω Βουλγαρία!», με αποκορύφωμα το Βγενό με την αυθάδικη κερδοσκοπία & εκβιασμό που έκανε κατά τη διάρκεια της πώλησης του ΟΤΕ στη Ντόιτσε Τελεκομ!). Επιπλέον, μιαν αποκατάσταση της ιερότητας της Εργασίας, μόνο καθολική Ευημερία μπορεί να φέρει..
Έσοδα Κράτους: Αποκλειστικά ως αμοιβή για υπηρεσίες & προϊόντα που πραγματικά προσφέρονται, δηλ. όχι πια τέλη, τεκμήρια, επιτηδεύματα, έκτακτες εισφορές, κλείσιμο βιβλίων, και λοιπές ληστοεπιδρομές. Σταματώντας να τρώει από τα έτοιμα, το Κράτος ΜΠΟΡΕΙ να οργανώσει αποδοτικότερα τα έσοδα από τα δικά του τα «μαγαζιά». Κάπως έτσι ίσως επέλθει η ακριβοθώρητος εξυγίανση της παραγωγικότητας των κρατικών εταιριών που διαχειρίζονται Εθνικό Πλούτο..
Ασχέτως από τα ενδεχόμενα που παίζουν -€, δρχ, $, αρουμπανή γιλδέα, ευρωπαϊκή πορεία, αρειανή, ή οτιδήποτε άλλο, κλπ- το Κράτος χρειάζεται χρήμα, άφθονο & γρήγορα. Οπότε απαιτείται και δήμευση αποθεματικών από εταιρίες που καταδικάζονται για απάτες (δι’ασήμαντον αφορμή, μέχρι και για κατασκοπία, όπως η Vodafone) εις βάρος του Δημοσίου Συμφέροντος, ένας τρόπος για «να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα». Χωρίς να εμπλακεί σε ατέρμονα ξετυλίγματα διαδρομών μίζας & διαφθοράς, η Ελλάδα μπορεί πολύ απλά να διεκδικήσει την κυριότητα και την κερδοφορία 5-10 εταιριών που, ούτως άλλως έχουν στηθεί εις βάρος της..
Ναι μεν ισχυρότατο Κράτος όσον αφορά την προστασία της Εργασίας και του Περιβάλλοντος, αλλά όσο το δυνατόν πιο «λίγο», ως προς τις επεμβάσεις του στην Οικονομία, και με λίγες δοσοληψίες, άρα και «δοσοληψίες». Εκμηδενισμός των πάσης φύσεως παροχών, χορηγήσεων, επιδοτήσεων, πριμοδοτήσεων, κλπ, μόνο ωφέλιμος μπορεί να είναι τόσο για τα ταμεία του Κράτους, όσο και για τον αγώνα εναντίον της Διαφθοράς: Κατάργηση παροχών = Μηδενισμός Διαφθοράς!
Επανίδρυση απαραίτητων ρυθμιστικών θεσμών, στη σωστή τους διάσταση, για αδιάφθορη χρήση: Επιθεώρηση Εργασίας, ΡΑΕ, ΕΡΣ, ΕΕΤΤ κλπ Για να σταματήσουμε ν’αναρωτιόμαστε, «που είναι το Κράτος»: Άρση πονηρών θεσμών, όπως πχ οι «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου», «νόμος περί ευθύνης υπουργών», η «κομματική πειθαρχία» και οι ποικίλες χρηματοδοτήσεις του Υπoυργείου Τύπου & ΜΜΕ.
