Γαλέρα στη Μύκονο

Και ξαφνικά σκίστηκε το περιτύλιγμα του ελληνικού τουριστικού θαύματος και ξεχύθηκε η αθλιότητα των εργασιακών συνθηκών που βιώνουν οι ανειδίκευτοι της βαριάς μας βιομηχανίας.

Οι πολλές κενές θέσεις εργασίας αποτελούν πλέον αντικείμενο προβληματισμού στο υψηλότερο επίπεδο (ενδεικτικό το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής της Κυριακής»), χωρίς, ωστόσο, βούληση για αύξηση μισθών και βελτίωση των όρων απασχόλησης.

Οι πολλές ανώνυμες και κάποιες επώνυμες μαρτυρίες σερβιτόρων, λαντζέρηδων, καθαριστριών, ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι συγκλονιστικές. Απλήρωτες υπερωρίες, κανένα ρεπό, ένσημα λιγότερα από τα δηλωμένα, παρακρατημένα φιλοδωρήματα, κακοποιητική συμπεριφορά από εργοδότες, διαμονή σε κοντέινερ, σε παραπήγματα, σε υπόστεγα, σε βρώμικα και υποφωτισμένα δωμάτια ο ένας πάνω στον άλλο.

Η κόλαση μέσα στον τουριστικό παράδεισο φτιάχτηκε εδώ και χρόνια. Η αδιαφορία του πολιτικού συστήματος, η αδράνεια των θεσμών και η κοινωνική ανοχή επέτρεψαν τη δημιουργία ενός αφανούς προλεταριάτου περιορισμένων δικαιωμάτων.

Ποιο κόμμα θα τα έβαζε με τους μικρομεσαίους του τουρισμού; Ποια δημοτική αρχή θα κινητοποιούσε ποια δικαιοσύνη; Ποιο μέσο ενημέρωσης θα έκανε τέτοιο ρεπορτάζ αντί για “συνωστισμό σελέμπριτι στο νησί των ανέμων”; Και ποιος παραθεριστής θα έβαζε στο κεφάλι του τη σκοτούρα της παρατήρησης και της καταγγελίας;

Τώρα όμως οι γαλέρες δίπλα στο κύμα είναι ορατές. Τώρα δεν υπάρχει το άλλοθι της άγνοιας. Τα θύματα μιλούν. Άλλοτε οργισμένοι, άλλοτε απελπισμένοι και πάντα κουρασμένοι οι πιο ευάλωτοι των ευάλωτων εργαζόμενοι, το κατώτερο προσωπικό του τουρισμού, στέκονται μπροστά μας και αφήνουν το δίσκο ή τη σκούπα για να αφηγηθούν αυτά που όλοι έκαναν πως δεν ξέρουν. Ακόμη και οι συνδικαλιστές που δεν έχουν σε προτεραιότητα τους εποχικούς εργαζόμενους.

Αρκεί αυτό για να αλλάξει κάτι; Θα ήταν αφελές να περιμένουμε από την κυβέρνηση πρωτοβουλίες για ελέγχους και κυρώσεις.

Αλλά ίσως την επόμενη φορά να είμαστε πιο ευγενικοί με τον σερβιτόρο όταν αργήσει να μας φέρει το ποτό. Δεν φταίει αυτός.

tvxs.gr