Ευτυχία Πενταράκη: Η εντυπωσιακή πορεία από τα πεδία μάχης μέχρι το Zarpa Radio – «Ήρθα σε ένα ραδιόφωνο που το ακούνε όλοι»
Είμαι πάντα ζευγάρι με τον «ήρωα» τον Γιάννη και μητέρα του 3χρονου Αλεξάνδρου που έχει ομορφύνει υπέροχα τη ζωή μας. Μεγάλη αλλαγή η οικογένεια…
Επαγγελματικά τώρα, όσον αφορά στα τηλεοπτικά, θεωρώ ότι επέστρεψα εκεί που ανήκω, δηλαδή σε ένα κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας, καθώς είμαι η ανταποκρίτρια του Open στην Κρήτη, ενώ σε τοπικό επίπεδο είμαι πλέον μέλος της οικογένειας του zarpa, με καθημερινή εκπομπή στο Ζarpa Radio 89.6 με τον Γιώργο Κολομπακη -που αν δεν τον πειράξω μια μέρα θα σκάσω- «φλερτάροντας» παράλληλα και με το zarpanews.gr στο οποίο γράφω κάποια ρεπορτάζ.
Σε τι φάση σε βρίσκουμε τώρα;
Στη φάση που είμαι πάντα. Απολύτως δημιουργική! Έχω ξεκινήσει μια νέα συνεργασία από τον Σεπτέμβριο με την οποία είμαι πολύ ευχαριστημένη και συνδυάζω δύο δουλειές, σπίτι, παιδί και ψαροντούφεκο! Εγώ Εμμανουέλα μου δεν μπορώ να κάτσω ήσυχη. Αν κάνει κάποια ώρα να χτυπήσει το τηλέφωνό μου, το κοιτάω να δω μήπως κατά λάθος μπήκε στο αθόρυβο. Μιλάω καθημερινά με πολύ κόσμο, μαθαίνω πληροφορίες, κάνω επαφές… Είμαι σε μια μόνιμη εγρήγορση.
Είσαι, θα έλεγε κανείς, «παιδί» της τηλεόρασης, ωστόσο και το ραδιόφωνο σου πάει πολύ. Πόσο εύκολη (ή όχι) ήταν η «μετάβαση» στο ραδιόφωνο το οποίο έχει άλλους ρυθμούς;
Σ’ ευχαριστώ που λες ότι μου πάει! Δεν σου κρύβω πως ένα άγχος το είχα, γιατί ήρθα σε ένα ραδιόφωνο που το ακούνε όλοι και η αλήθεια είναι πως κάθε μέρα μαθαίνω και κάτι καινούριο. (Ο Κολομπάκης πάλι, θα έλεγε πως μου τα μαθαίνει αυτός, χιχι!)
Αλλά το έχω ερωτευτεί! Αυτή η αμεσότητα με τους ακροατές, η ταχύτητα, τα σχόλια στο δρόμο για κάτι που είπαμε, τα μηνύματα… Υπέροχο. Απορώ τόσα χρόνια πως μου είχε «ξεφύγει»!Θα έλεγες ότι γενικά προσαρμόζεσαι εύκολα σε νέες καταστάσεις;
Προσαρμόζομαι παντού μαγικά. Είμαι αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος και δεν φοβάμαι τις αλλαγές. Όπου και να με πετάξουν, θα τη βρω την άκρη.
Έχει χρειαστεί πολλές φορές στη ζωή σου να προσαρμοστείς σε εντελώς διαφορετικά δεδομένα;
Ναι, πολλές φορές. Όπως είπες κι εσύ, πριν δέκα χρόνια μετακόμισα από την Αθήνα στα Χανιά, άλλαξα επαγγελματική στέγη και έπαψα να είμαι εργένισσα. Απ’ όπου κι αν το πιάσεις, υπάρχουν εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Πριν από αυτό και επί έντεκα χρόνια γύριζα όλο τον κόσμο καλύπτοντας για το Star Channel όλα τα μεγάλα γεγονότα. Κάθε αποστολή και μια νέα πρόκληση. Ο τόπος, οι άνθρωποι, οι ιδιαιτερότητες, τα γεγονότα. Μπορώ με βεβαιότητα να σου πω ότι η ως σήμερα ζωή μου, κάθε άλλο παρά βαρετή είναι. Και ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον…
Ποια απόφασή σου, σε «ταλαιπώρησε» περισσότερο μέχρι να την πάρεις;
Μέχρι σήμερα όλες τις αποφάσεις, ακόμα και τις πιο σοβαρές, τις έχω πάρει πολύ γρήγορα.
Πόσο έχει αλλάξει η δουλειά του δημοσιογράφου τα τελευταία 15 – 20 χρόνια;
Όπως αλλάζουν όλα γύρω μας, έτσι έχει αλλάξει και η δημοσιογραφία. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, το 1995 στο Star Channel, δεν υπήρχαν καν κινητά. Είχαμε beeper και όταν μας έψαχναν από το κανάλι χτυπούσε το beeper λες και ήμασταν γιατροί! Όταν ήμασταν έξω για ρεπορτάζ και δεν υπήρχε η δυνατότητα ζωντανής σύνδεσης, ψάχναμε θάλαμο για να βγούμε τηλεφωνικά στο δελτίο. Φυσικά ούτε κουβέντα για internet τότε.
Φυσικά οι εξελικτικές αλλαγές είναι και καλές. Η τεχνολογία μας βοηθάει πολύ να κάνουμε τη δουλειά μας πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Τότε η εφημερίδα ήταν ευαγγέλιο που έπρεπε να διαβάζουμε καθημερινά. Και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συνάδελφοι ήταν οι πρυτάνεις του ρεπορτάζ τους οποίους σεβόμασταν. Σήμερα, οι εφημερίδες έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στα sites και τα περισσότερα νέα στο επάγγελμα παιδιά δεν έχουν ιδέα τι θα πει επιβεβαίωση της είδησης, πηγές, ή τι λέει η άλλη πλευρά. Γράφει ένας μια βλακεία και τρέχουν να την αναπαράξουν ως έχει με ταχύτητα φωτός. Ακόμα και τα ορθογραφικά λάθη αντιγράφουν.Σε ενοχλεί η ευκολία με την οποία κάποιος λέει σήμερα ότι έκανε ρεπορτάζ;
Επειδή έχω δύο μέτρα και δύο σταθμά, θα σου πω μόνο ότι κάποιοι που το παίζουν δημοσιογράφοι στην επαρχία, στην Αθήνα δεν θα δούλευαν σε ΜΜΕ ούτε ως το παιδί που βγάζει φωτοτυπίες.
Καμία είδηση δεν «χαρίζεται». Από την πιο μικρή μέχρι την πρώτη, όλες θέλουν πολύ κόπο για να βγουν. Αφιερώνω πραγματικά πολύ χρόνο καθημερινά για να έχω αυτό το αποτέλεσμα.
Όταν δουλεύω δεν με ενδιαφέρει να φάω, να πιω, να κοιμηθώ. Έχω ξενυχτήσει δύο φορές τους τελευταίους μήνες, όλη νύχτα στο πόδι, για να επιβεβαιώσω σημαντικά ρεπορτάζ και να βγω στην πρωινή εκπομπή του Open να τα «δώσω». Αποκλειστικό; Ναι. Όχι ένα, πολλά. Έχω αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα ρεπορτάζ στην πιάτσα και κοπιάζω πολύ για αυτό.
Μόλις μου «βγει» το θέμα, όσο σπουδαίο και να είναι -πριν ακόμα δημοσιευτεί- κοιτάω το επόμενο. Δεν υπάρχει δύσκολο ρεπορτάζ για μένα. Όσο πιο δύσκολο τόσο πιο ενδιαφέρον. Αγαπώ πραγματικά την είδηση και δεν μπορώ να σου περιγράψω την ικανοποίηση που νιώθω όταν τα καταφέρνω και τη «βγάζω».
Ξέρεις ότι συχνά βγάζω θέματα από άλλα μέρη της Ελλάδας που παίζουν ψηλά στην ειδησεογραφία; Ότι με παίρνουν από το Open και μου ζητάνε να επιβεβαιώσω πολύ σημαντικές ειδήσεις εκτός Κρήτης; Το τελευταίο διάστημα μου έκαναν δύο φορές σε μια εβδομάδα πρόταση να επιστρέψω για δουλειά στην Αθήνα. Μετά από 26 χρόνια στη δημοσιογραφία αισθάνομαι ακόμα τον ενθουσιασμό που είχα τον πρώτο μήνα που έπιασα δουλειά. Και να σου πω και κάτι; Και στα επόμενα 26 έτσι θα είμαι!
Τι χαρακτηριστικά χρειάζεται να έχει ένας καλός δημοσιογράφος;
Ότι πρέπει να έχει ο κάθε ένας που θέλει να ξεχωρίσει σε αυτό που κάνει. Να είναι εργατικός και να αγαπάει τη δουλειά του.
Πώς σου φαίνεται το μιντιακό τοπίο σήμερα σε πανελλαδικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο;
Και εδώ και εκεί υπάρχουν οι επαγγελματίες και υπάρχουν και οι μπακάληδες.
Ξαφνικά το μέρος δέχτηκε αεροπορική επιδρομή. Μια βόμβα έπεσε πολύ κοντά μας και επικράτησε πανικός! Οι ένοπλοι διαλύθηκαν φωνάζοντας και εμείς οι τρεις στη μέση του πουθενά τρέξαμε να σωθούμε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και είδα για πρώτη φορά τον Χουσεΐν να οδηγάει σαν τρελός με την πόρτα ανοιχτή χωρίς να ξέρουμε πώς θα βγούμε από εκείνο το δάσος, με τις βόμβες να πέφτουν γύρω μας.
Το ρωτάς; Θα είχα φύγει χθες. Στο Open είμαι η πρώτη στη λίστα προς αναχώρηση!Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Όσο και αν προσπαθώ να βρω κάτι, δεν τα καταφέρνω.
Θεωρείς ότι η δουλειά του δημοσιογράφου έχει αλλοιωθεί με τα χρόνια; Γιατί κατά τη γνώμη σου, στο μυαλό πολλών ο δημοσιογράφος είναι υποκινούμενος, πληρωμένος, διαπλεκόμενος κλπ κλπ…
Η δουλειά του δημοσιογράφου ήταν και είναι μία. Μακριά από μένα όλα αυτά.
Έχεις μία πορεία τόσο πλούσια που καταλαβαίνουμε ότι έχουν δει πολλά τα μάτια σου. Έχεις απομυθοποιήσει πρόσωπα και καταστάσεις;
Δεν τα είχα μυθοποιήσει ποτέ
Έχεις βρεθεί σε φάση να πεις «τα παρατάω όλα τώρα»;
Ποτέ! Ούτε καν μου έχει περάσει από το μυαλό. Να σου πω κάτι; Νομίζω πως δεν θα σταματήσω ποτέ να έχω αυτό το πάθος.
Έχοντας λοιπόν μία τόσο πλούσια πορεία, υπάρχει κάποιο απωθημένο επαγγελματικό; Κάποιο θέμα που θα ήθελες να καλύψεις, κάποια αποστολή στην οποία θα ήθελες να συμμετέχεις;
Θέλω πάρα πολύ να πάω στο Τσερνόμπιλ. Να περπατήσω στην απαγορευμένη ζώνη. Να επισκεφθώ το Μπλοκ 4. Κάποια στιγμή εύχομαι να τα καταφέρω.
Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, ποιο γεγονός θα ήθελες να είχες καλύψει; Σε ποιο γεγονός θα ήθελες να ήσουν παρούσα;
Στο Βερολίνο, στο τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, τις τελευταίες μέρες του Χίτλερ… εκείνο το τρίτο δεκαήμερο του Απριλίου του 1945.
Ποιες προσωπικότητες (από όλους τους χώρους, από όλο τον κόσμο, ζώντες ή και νεκρούς) θα προσκαλούσες αν είχες τη δυνατότητα, για ένα δείπνο; Τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν!
Πώς σου αρέσει να περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
Έχω πάθος με το υποβρύχιο κυνήγι. Οι στιγμές που περνάω στο βυθό κρατώντας την αναπνοή μου, είναι για μένα μαγικές. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο να τον περνάω στη θάλασσα και το ψαροντούφεκο.
Πώς και πότε προέκυψε η ενασχόλησή σου με το ψάρεμα και τις καταδύσεις;
Μεγάλωσα στην Μύκονο τη δεκαετία του 1970 και πηγαίναμε με τον αδελφό μου πιτσιρίκια με ένα καμάκι για χταπόδια. Εκείνος δηλαδή είχε το καμάκι και εγώ ακολουθούσα με την ψαροσακούλα. Μαγικά χρόνια… Όταν λοιπόν έχεις μεγαλώσει έτσι, η συνέχεια είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη.
Πώς σε φαντάζεσαι σε 20 χρόνια; Εύχομαι να πηγαίνω για ψαροντούφεκο με τον γιο μου.
Πώς θα ήθελες να περάσεις την τελευταία σου μέρα πάνω στη γη; Όρθια.